3 قیمت متفاوت برای یك محصول
اگر در سامانه 124 قیمت كاغذ را جست‌وجو كنید، برای كاغذ تحریر اندونزی 100 در 70 كه برای چاپ كتاب استفاده می‌شود، به سه رقم متفاوت بر می‌خورید. یكی از این ارقام رقم عرف است، یعنی رقمی كه وزارت صمت یا به عبارتی دولت معتقد است، قیمت درست و اصولی محصول است و دو رقم دیگر كه حداقل و حداكثر قیمت محصول در بازار است. براساس این سامانه قیمت هر بند كاغذ تحریر اندونزی 100 در 70 در بازار حداقل 480 هزار تومان و حداكثر 532 هزار تومان است، اما قیمت عرف این محصول 173 هزار تومان است. یعنی قیمت كاغذ تحریر اندونزی در واقعیت و در كف بازار تقریبا سه برابر چیزی است كه باید باشد.
چند ابهام درباره سامانه
همه می‌دانند قیمت كاغذ وارداتی در بازار آزاد قیمتی نیست كه در بازار آزاد وجود دارد. به عبارتی این پیش‌فرض كه مردم گرانفروشی در بازار را گزارش بدهند، خود به خود منتفی است و صرفا از قیمت عرف مطلع خواهند شد كه در نهایت این اطلاع به كار كسی نمی‌آید چرا كه بازار قیمت خودش را دارد و بر همان اساس معاملات صورت می‌گیرد.
منظور و مقصود از ذكر حداقل و حداكثر قیمت كاغذ در معاملات كف بازار‌ در سامانه وزارت صمت چیست؟ اطلاع مردم از قیمت‌های كف بازار كه اساس و مبنای آن را خود بازار و بازیگران آن تعیین می‌كنند چه چیزی را تغییر می‌دهد؟
  كاغذ به قیمت عرف بازمی‌گردد؟
قیمت كاغذ تحریر وارداتی براساس آنچه دولت اعلام كرده باید تقریبا یك‌سوم چیزی باشد كه امروز در بازار معامله می‌شود. تخلف و گرانفروشی كاغذ از هیچ‌كسی پنهان نیست و اگر اقداماتی برای برخورد با متخلفان صورت گرفته باشد تا امروز به نتیجه ملموسی در قیمت كاغذ ختم نشده است.
همه اینها در حالی است كه از سوی دیگر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، كاغذ یارانه‌ای مورد نیاز را وارد كرده و براساس اعلام این وزارتخانه، كمبود كاغذ یارانه‌ای یا دولتی نداریم. بنابراین و به طور طبیعی كاغذ باید به قیمت عرف بین ناشران و روزنامه‌داران توزیع شود. این یعنی تقاضا برای كاغذ تحریر 70 گرمی و كاغذ روزنامه در بازار به صورت محسوس كاهش پیدا خواهد كرد. با این حساب سوال مهم این است كه آیا به زودی قرار است با كاهش قیمت كاغذ مواجه شویم یا همچنان دلال‌ها، سرنوشت كاغذ را در دست خواهند داشت؟