علی‌اكبر قاضی‌زاده
 استاد ارتباطات
 مشكلاتی كه خبرنگاران با آن روبه‌رو هستند، خیلی زیاد است. اگر بخواهم از مشكلات بگویم باید یك كتاب درباره آن بنویسم. 563 مشكل در حوزه خبرنگاری وجود دارد. مهم‌ترین و عمده‌ترین آنها اما دو مورد است. قانون مطبوعات كشور از شغل ما حمایت نمی‌كند. ثبات و پایداری شغلی در حرفه ما خیلی كم است. عمر حرفه خبرنگاری كم است. این خطر بزرگ شغل ماست. تا شخص در این حرفه توانمند می‌شود، بعد از مدت زمان كوتاهی از این حرفه خارج و وارد حوزه‌های دیگر می‌شود. باید بررسی كرد و دید چرا این اتفاق می‌افتد. من عكس‌های نشست خبری یكی از حوزه‌ها را می‌دیدم و در آن نشست كمتر چهره‌ای در طول پنج، شش سال تكرار می‌شد. این نشانه ثبات نداشتن این شغل در ایران است. حال این كه عمر شغل روزنامه‌نگاری در دنیا 60، 70 سال است و هر خبرنگاری در هر حوزه‌ای كه كار می‌كند، بعد از مدتی كارشناس آن حوزه می‌شود. دومین مشكلی كه خبرنگاران با آن روبه‌رو هستند، این است كه مدیران دولتی، خبرنگاران و مردم را محرم نمی‌دانند. ما در برهه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی حساسی هستیم و همه مسؤولان به پشتیبانی عمومی نیاز دارند. این پشتیبانی عمومی معمولاً از طریق مردم تأمین می‌شود اما حمایت مردمی چندان امیدوارانه نیست. دلیل این مهم این است كه مسؤولان امور اجرایی مردم را از خود نمی‌دانند و بعد انتظار دارند كه مردم هم از آنها حمایت كنند. مسؤولان باید با مردم صحبت كنند و از مشكلات‌شان مثلا این كه چرا با اروپا، با اعراب یا در داخل ایران با مشكل روبه‌رو هستیم، حرف بزنند. زمانی كه یك خبرنگار درباره مشكلات آموزشی، مشكلات لو رفتن سوالات كنكور یا از مشكلات اقتصادی می‌پرسد، مسؤولان خرده می‌گیرند. خبرنگار می‌خواهد روشنگری كند و سوالی كه می‌پرسد برای اطلاع عموم مردم است. مسؤولان كشوری باید توجه داشته باشند كه مدیریت در جامعه‌ای كه شفافیت در اطلاع‌رسانی در آن جریان دارد، راحت‌تر است و مردم هم با آنها همراه خواهند شد. رسالتی كه با اعتماد به یك خبرنگار می‌تواند انجام شود.