بالاخره علی‌اصغر مونسان توانست با دریافت 163 رای موافق از بهارنشینان، بر كرسی وزارت گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع‌دستی بنشیند. این آرا اما به‌راحتی نصیبش نشد، جدا از برخی كه به او و عملكردش ایمان داشتند و عده‌ای كه مخالف برنامه‌هایش بودند، بعضی با شرط و شروط با او و برنامه‌هایش برای وزارتخانه همراه شدند؛ شروطی كه مشخص نیست قابلیت اجرا دارد یا نه. به‌طور مثال یكی از نمایندگان، در خطابه‌اش بر لزوم حضور ایثارگران و حتی بعدها فرزندان آنها در وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تاكید داشت  بدون اشاره به لزوم تخصصی در این میان.
این نماینده بر ضرورت حل مشكل اینترنت پرسرعت كه به گردشگری ایران كمك شایانی می‌كند هم تاكید داشت؛ اینترنتی كه همین حالا و با همین سطح دامنه و كندی‌اش، برخی از خود نمایندگان با آن مخالفند.
یكی از نمایندگان اصفهان هم گفت كه از آقای‌مونسان قول گرفته فرهنگ غنی اسلام را دقیقا رعایت كند و معلوم نیست براساس قولی كه ایشان از مونسان گرفته اند، چه رویه‌ای قرار است در این وزارتخانه و حوزه گردشگری پیاده شود كه تاكنون برقرار نبوده است. از این‌گونه حواشی و شرط و شروط كه بگذریم، سخنان یكی از اعضای فراكسیون زنان مجلس هم در انتقاد از مونسان و مخالفت با وی قابل تامل بود، آنجا كه گفت سازمان میراث فرهنگی درحالی با مصوبه مجلس تبدیل به وزارتخانه شد كه دولت و خود مونسان با آن مخالف بودند.   حال چطور كسی كه وزارتخانه شدن این سازمان را قبول نداشت، می‌خواهد سكاندار آن باشد.
این نماینده مجلس درواقع روی نكته مهمی دست گذاشت،  حال باید دید چنین وزارتخانه‌ای با چنین مخالفت‌ها و چنین سكانداری ره به كجا خواهد برد!/ جام‌جم