رضا فیاضی در گفت‌وگو با روزنامه ایران درباره برنامه‌های كودك تلویزیون بیان كرد:
برنامه‌های كودك این روزها افت شدیدی نسبت به دهه 60 و 70 داشته‌اند. اصلا به این مسأله شك نكنید. نوستالژی از بچه‌ها گرفته شده و برنامه‌ای نیست كه خاطره‌ساز باشد. آن زمان دو شبكه بوده كه تمام محتوای مورد نیاز را تأمین می‌كرد. الان چه چیزی داریم؟ تولیدی وجود ندارد. برنامه كودك خلاصه شده در عموها و خاله‌ها كه یكی دو روزه فراموش می‌شوند. چون پشتوانه‌ و حرفی برای گفتن ندارند. آنچه ماندنی است و به یادگار می‌ماند تئاتر و نمایش است. برنامه‌هایی مانند قصه‌های «تا‌به‌تا» (زی‌زی‌گولو)، «دنیای شیرین» و «كلاه قرمزی و پسرخاله» كه برایشان تلاش شده، ماندگار هستند.
الان در حوزه كودك تولیدی نمی‌شود و یكی از مهم‌ترین دلایل این مسأله این است كه بودجه‌ای برای این كار نیست. تولید تئاتر كودك و ساخت عروسك هزینه بر است اما وقتی چنین برنامه‌هایی مطرح می‌شود اهمیتی نمی‌دهند و می‌گویند: «بچه هستند دیگر. بچه بازی است.»
هیچ كس به عمق كاری كه برای كودك انجام می‌گیرد توجه نمی‌كند. حتی بخش كوچكی از بودجه‌ای كه برای سریال‌های بزرگسال درنظر گرفته می‌شود به كودك تعلق نمی‌گیرد. وقتی بودجه‌ای تعلق نمی‌گیرد كار در سطح می‌گذرد. من چند سال است طرح دادم و برنامه دارم. تصویب هم شده اما پای تولید كه می‌رسد می‌گویند بروید و حامی‌مالی بیاورید. من حامی‌مالی از كجا بیاورم؟ كسی مثل من كه كم سابقه ندارد. كارهایمان شناخته شده است و به‌عنوان نویسنده و كارگردان دنیایی را برای بچه‌ها رقم زدیم اما واقعیت این است كه ما را قبول ندارند. برای این‌كه گروه كودك تلویزیون جان تازه‌ای بگیرد باید یك مسؤول دلسوز پیدا شود و بگوید این بچه‌ها (برنامه‌سازان كودك) به مرزی رسیده‌اند كه بریده‌اند و دلشان لك‌ زده برای ساخت برنامه.
این بخش كسی را می‌خواهد كه بگوید بخشی از بودجه‌ای را كه به‌جاهای دیگر تعلق می‌گیرد به گروه كودك بدهید.  بچه‌های آن روزها هنوز هم دلتنگ زی‌زی‌گولو هستند.
زی‌زی‌گولو الان كجاست؟ برنامه‌سازی برای كودك و بازگشت به روزهای اوج بودجه می‌خواهد تا آن تحول ایجاد شود. اكنون دغدغه‌ای برای این كار  وجود ندارد.