حس تماشای نقاشی‌های عباس كیارستمی مانند تماشای فیلم‌های اوست، درست مثل عكس‌ها؛ نگاه خاص او به زندگی و هنر چنان نخ تسبیح قدرتمندی است كه با تغییر مدیوم هنری اتفاق بنیادینی در اثر رخ نمی‌دهد. این روزها فرصت ناب دیدار از مجموعه نقاشی‌های كیارستمی در گالری گلستان سنگ محك خوبی برای این گزاره است.
كیارستمی طبیعت‌گرا، كه اوج زیبایی و آرامش را در یك تك درخت در دل دشت یا وسعت گندمزار جست‌وجو می‌كند، تصویر آشنایی از اوست كه حالا با رونمایی از مجموعه نقاشی‌هایش در دو دهه، مثلث مدیوم هنری اش را تكمیل می‌كند.
چه جالب كه فرشید مثقالی، هنرمند پیشكسوت و پیشگام در یادداشتی در كتاب مداد عباس كه به‌مناسبت همین نمایشگاه توسط نشر نظر منتشر شده است، می‌نویسد: ...كیارستمی با سرعت كم می‌راند و این كندی اجازه می‌داد از طبیعت در آن ساعت روز لذت برد. عباس سكوت را شكست و گفت می‌دونی اگه یه روزی بمیرم دلم برای چی این دنیا تنگ می‌شه؟ گفتم چی؟ گفت، برای طبیعت... كیارستمی حتی توی برف هم به رانندگی‌های بی‌پایانش ادامه می‌داد كه تا كجا می‌رفت كه عكسی از یك درخت در فاصله دور میان طبیعت پوشیده در برف بگیرد. دنبال بهانه بود كه از شهر بیرون باشد، روی جاده و در طبیعت...
این روزها گالری گلستان پاتوقی جذاب برای كیارستمی‌بازان است تا او را در قابی غیر از سینما و عكس دوباره بیابند؛ تلاش‌های لیلی گلستان و بهمن و احمد كیارستمی كه به جست‌وجوی خانه به خانه برای یافتن نقاشی‌ها رسیده بود به بار نشسته است؛ چنان‌كه خود خانم گلستان در یادداشت كوتاهش در كتاب یاد شده، نوشته است: ... می‌دانیم كه روحش از خوشحالی ما خوشحال است و از آن بالا به ما لبخند می‌زند و به من می‌گوید بالاخره كار خودت را كردی.
در این نمایشگاه نقاشی‌های عباس كیارستمی از مجموعه‌های خصوصی گردهم آمده است كه خواندن نام مجموعه‌دارانش هم جالب توجه است: نیكی كریمی، لیلی گلستان، مانی حقیقی، پریوش گنجی، خانواده طاهباز، نیلوفر لاری‌پور، كتایون ده‌چمنی، هوشیار خیام و البته خانواده كه صاحب ۱۲ نقاشی است.
نقاشی‌های كیارستمی تا 29 آبان در گالری گلستان در خیابان دروس به تماشاست.