كاهش سن مجرمان اینترنتی
دكتر آرش حقیقتفرد، جرم شناس: ارتكاب جرم در سنین زیر 20 سال دلایل مختلفی دارد. اولین علت آن، بحث مادی است. در حال حاضر، امكانات و وسایل ارتكاب جرم، بسیار آسانتر از گذشته در اختیار افراد است و در سنین كمتر میتوانند از آن استفاده كنند. بهطور مثال دسترسی به رایانه در گذشته فقط در اختیار بزرگسالان بود، اما اكنون سن آن مرتب در حال كاهش است. همینطور سن دسترسی به مواد مخدر، مشروبات الكلی و حتی استفاده از وسایل نقلیه هم كاهش پیدا كرده است.
دلیل دوم، عاطفی و احساسی است. سن واقعی افراد به مراتب از سن عددی و شناسنامهای آنها، بالاتر است. افراد در سنین كمتر، از موضوعاتی باخبر میشوند كه در بسیاری از موارد، اطلاع پیدا كردن از آنها باعث ارتكاب جرم توسط فرد میشود. دلیل بعدی كیفری یا اقدامات تامینی و تربیتی است. مسؤولیت كیفری افراد با سن كم، كمتر از بزرگسالان است. یعنی اگر بهراحتی میتوان بزرگسالان را به حبس محكوم كرد، اما منطقی و علمی نیست كه یك نوجوان پانزده شانزده ساله به حبس محكوم شود، بنابراین باید از مجازات كمتری استفاده كنیم. حال اگر از مجازات كمتری در تنبیه نوجوانان استفاده كنیم و
از طرف دیگر از اقدامات تامینی و تربیتی درست و بجا استفاده نكنیم، در این حالت ما با خلأ كیفری مواجه هستیم. در چنین شرایطی، ارتكاب چنین جرمها و تخلفاتی بدون جواب میماند و این بدون جواب ماندن باعث میشود احتمال تكرار آن توسط فرد افزایش پیدا كند.
اگر نمیتوانیم مجازات را اعمال كنیم، اقدامات تامینی و تربیتی قابل انجام است و قانونش را هم داریم، اما به اندازه كافی به آن توجه نمیشود. اغلب اوقات، سوءعوارض به زندان فرستادن نوجوان مجرم، بیشتر از فایدهاش است، اما با انجام اقدامات تامینی و تربیتی میتوان آن را گوشزد كرد و خلأ كیفری را از بین برد.
دلیل دوم، عاطفی و احساسی است. سن واقعی افراد به مراتب از سن عددی و شناسنامهای آنها، بالاتر است. افراد در سنین كمتر، از موضوعاتی باخبر میشوند كه در بسیاری از موارد، اطلاع پیدا كردن از آنها باعث ارتكاب جرم توسط فرد میشود. دلیل بعدی كیفری یا اقدامات تامینی و تربیتی است. مسؤولیت كیفری افراد با سن كم، كمتر از بزرگسالان است. یعنی اگر بهراحتی میتوان بزرگسالان را به حبس محكوم كرد، اما منطقی و علمی نیست كه یك نوجوان پانزده شانزده ساله به حبس محكوم شود، بنابراین باید از مجازات كمتری استفاده كنیم. حال اگر از مجازات كمتری در تنبیه نوجوانان استفاده كنیم و
از طرف دیگر از اقدامات تامینی و تربیتی درست و بجا استفاده نكنیم، در این حالت ما با خلأ كیفری مواجه هستیم. در چنین شرایطی، ارتكاب چنین جرمها و تخلفاتی بدون جواب میماند و این بدون جواب ماندن باعث میشود احتمال تكرار آن توسط فرد افزایش پیدا كند.
اگر نمیتوانیم مجازات را اعمال كنیم، اقدامات تامینی و تربیتی قابل انجام است و قانونش را هم داریم، اما به اندازه كافی به آن توجه نمیشود. اغلب اوقات، سوءعوارض به زندان فرستادن نوجوان مجرم، بیشتر از فایدهاش است، اما با انجام اقدامات تامینی و تربیتی میتوان آن را گوشزد كرد و خلأ كیفری را از بین برد.