هنرمندان موسیقی نواحی در پایتخت به اجرای موسیقی میپردازند
گردهمایی قلههای دماوند در تهران
وقتی میخوانند و مینوازند، زمان ضرباهنگ دیگری به خود میگیرد. آنها نه دل در گرو روی صحنه رفتن دارند و نه برای خواندن و نواختن چرتكه میاندازند و حساب و كتاب میكنند. آنها با همه وجودشان از آنچه ردی در فكر، اعتقاد و نگرش جمعی و فردیشان دارد میخوانند. هر چند این سالها مدام تعدادشان كمتر شده و ازدست رفتههایشان بیشتر، اما هنوز هم موسیقی نواحی نفس میكشد و آواهای اصیلی را كه ریشه در فرهنگ كشورمان دارد، در گوشها میپیچاند. آینهدارانی كه به گفته علی مغازهای، دبیر این جشنواره موسیقی هر یك قله دماوندی در موسیقی محسوب میشوند.
از تهران تا زاگرس
هر سال در جشنواره موسیقی آینهدار بخشی از این خنیاگران به تهران میآیند و میشوند آینهداران فرهنگ اصیل ایران. آنها امسال هم آمده اند و از فردا تا 22 آذر در تالار رودكی به اجرای موسیقی میپردازند.
آنطور كه روابط عمومی این رویداد اعلام كرده است، در این دوره از آینهدار، به موسیقی نواحی تركمنصحرا، شمال خراسان و جنوب البرز پرداخته خواهد شد. اما این دوره یك اتفاق جذاب دیگری را در خود دارد و قرار است امروز در سئانس اول جشنواره هنرمندان تهران در اجرایی تحت عنوان «غزلخوانی تهرون» به اجرای موسیقی بپردازند. در سئانس دوم هنرمندانی از منطقه كومش اجرا دارند كه عنوان آن «نی ساربانی و چاربهدار كومش» است.
نخستین سئانس دومین روز آینهدار با عنوان «تركمن خالق آیدیم سازلاری»، به هنرمندان منطقه تركمن صحرا اختصاص یافته است و در سئانس دوم هنرمندانی از منطقه الموت و طالقان و كرج با عنوان « از دژهای الموت تا باغهای طالقان» روی صحنه تالار رودكی میروند. در شب سوم ششمین جشنواره آینهدار نخست هنرمندانی از شمال خراسان در سئانسی با نام «دوتار و زعفران خراسان» اجرای برنامه دارند و آخرین سئانس فستیوال با عنوان «از نشیب دشتهای تركمن تا فراز قلههای الموت»، گزیدهای از اجراهای دوره ششم خواهد بود. مطابق دورههای پیشین آیین پایانی این دوره كه به تجلیل از استادان برومند موسیقی این نواحی كشور اختصاص دارد، یكشنبه ۲۴ آذر در تالار وحدت برگزار میشود.
چرا باید موسیقی نواحی را حفظ كرد؟
رفتیم سراغ علی مغازهای، دبیر ششمین دوره از جشنواره موسیقی نواحی آینهدار تا از او بپرسیم چرا موسیقی نواحی مهم است و باید برای حفظ آن تلاش كرد؟ او در این باره میگوید: معمولا ما ایرانیها زمانی كه صحبت از فرهنگ میكنیم فورا سراغ یك تاریخ 2500 ساله میرویم و بدون اطلاع كافی از این تاریخ ادعا میكنیم یك فرهنگ كهن با عمری چنین طولانی داریم.ادامه در صفحه10