مدیران ما چگونه برگه‌ها را امضا می‌كنند؟
معضل قـــرارداد بـــد
این روزها آندرا استراماچونی در ایتالیا استراحت می‌كند و كار را به وكلایش سپرده تا حق و حقوقش را از باشگاه استقلال بگیرند. او بدون آن‌كه هیات مدیره استقلال را در جریان بگذارد، بی‌خبر آپارتمانش را خالی كرد و راهی فرودگاه امام شد. ظواهر نشان می‌داد او اشتباهی حرفه‌ای مرتكب شده است و در برابر استقلال زبانش كوتاه خواهد شد؛ اما حقیقت، چیز دیگری بود.
خلیل‌زاده، رئیس هیات‌مدیره باشگاه استقلال در اولین واكنش نسبت به ماجرا حرف از شكایت از استراماچونی زد؛ اما با گذشت زمان، اظهارات او ملایم و ملایم‌تر شد. به نظر می‌رسد تازه مدیران استقلال متوجه شده‌اند چه قراردادی بسته‌اند كه هنوز واكنشی تند نشان نمی‌دهند.
حمیدرضا آصفی كه هم دستی بر آتش سیاست داشت و هم در هیات رئیسه فدراسیون فوتبال بود، بهترین فردی است كه می‌تواند در زمینه دیپلماسی ورزشی حرف بزند. او گفت: نباید طوری عمل می‌شد كه كار به اینجا برسد. خیال استراماچونی خیلی راحت است. چون می‌داند در دادگاه فیفا برنده است. حتما قرارداد به گونه‌ای است كه به او برای این قهر، آزادی عمل می‌دهد. مربیان خارجی با ما بسیار حرفه‌ای قرارداد می‌بندند. همین وضعیت در مورد ویلموتس هم وجود دارد. او وقتی یكطرفه فسخ می‌كند و برای گرفتن غرامت اقدام می‌كند، به این معنی است كه قرارداد بد بسته شده و او را آزاد گذاشته كه هر كاری می‌خواهد بكند.
حالا وزارت ورزش به دنبال راهی برای بیرون آمدن از مخمصه‌ای خودساخته است. هم در استقلال، هم در پرسپولیس و هم در فدراسیون فوتبال، راه‌ها را یكی‌یكی به روی خود بسته‌ایم. قرارداد برانكو به گونه‌ای بسته شد كه او هم پرسپولیس را قبل از پایان قرارداد، رها كرد و هم از این تیم به فیفا شكایت برد!
قرارداد استراماچونی به گونه‌ای بود كه او در میانه فصل تیم را رها كرد و بامداد روز بازی به ایتالیا رفت و حالا طلبكار هم است. او به احتمال فراوان دیگر برنمی‌گردد
ممكن است استراماچونی دیگر نیاید؛ اما به طور قطع با دخالت وزارت ورزش و وزارت خارجه، او ذره‌ای از خواسته‌ها و طلبش را كم نخواهد كرد.
ماجرای قرارداد مارك ویلموتس با تیم ملی هم سرآمد قراردادهای بد فوتبال ما در سال‌های اخیر بود. قرارداد او دو ایراد عمده داشت:1 ــ بسیار گران بسته شد. 2 ــ به شكلی عجیب، یكطرفه و به نفع ویلموتس بود. همین دو اشتباه در قرارداد موجب شد پیش از بازی با عراق قراردادش را فسخ كند و بعد از گرفتن دو میلیون یورو، باز هم ذره‌ای از مواضعش عقب ننشیند. حالا آنچه ما را درگیر این پرونده كرده، تخلف ظاهری ویلموتس به دلیل رها كردن نیمه‌كاره قرارداد و تخلف حقیقی و واقعی ما به دلیل امضای قراردادی پر از ایراد است.
مشكل مدیران كارنابلد ما این است كه فقط به امضای قرارداد فكر می‌كنند، در حالی كه مدیران حرفه‌ای فقط به مفاد و بندهای قرارداد توجه دارند و همان اول به این دقت می‌كنند که این قرارداد چه آزادی‌هایی به طرف می‌دهد و چه تعهداتی برای آنها ایجاد می‌كند. همین اشتباه بزرگ موجب شده از حجم پرونده‌های قطور شكایت از فوتبال ایران در فیفا كاسته نشود. پرونده‌هایی كه همه به دلیل سوء مدیریت مدیران بی‌هنر فوتبال ما شكل می‌گیرد.
خلیل‌زاده، رئیس هیات‌مدیره باشگاه استقلال در اولین واكنش نسبت به ماجرا حرف از شكایت از استراماچونی زد؛ اما با گذشت زمان، اظهارات او ملایم و ملایم‌تر شد. به نظر می‌رسد تازه مدیران استقلال متوجه شده‌اند چه قراردادی بسته‌اند كه هنوز واكنشی تند نشان نمی‌دهند.
حمیدرضا آصفی كه هم دستی بر آتش سیاست داشت و هم در هیات رئیسه فدراسیون فوتبال بود، بهترین فردی است كه می‌تواند در زمینه دیپلماسی ورزشی حرف بزند. او گفت: نباید طوری عمل می‌شد كه كار به اینجا برسد. خیال استراماچونی خیلی راحت است. چون می‌داند در دادگاه فیفا برنده است. حتما قرارداد به گونه‌ای است كه به او برای این قهر، آزادی عمل می‌دهد. مربیان خارجی با ما بسیار حرفه‌ای قرارداد می‌بندند. همین وضعیت در مورد ویلموتس هم وجود دارد. او وقتی یكطرفه فسخ می‌كند و برای گرفتن غرامت اقدام می‌كند، به این معنی است كه قرارداد بد بسته شده و او را آزاد گذاشته كه هر كاری می‌خواهد بكند.
حالا وزارت ورزش به دنبال راهی برای بیرون آمدن از مخمصه‌ای خودساخته است. هم در استقلال، هم در پرسپولیس و هم در فدراسیون فوتبال، راه‌ها را یكی‌یكی به روی خود بسته‌ایم. قرارداد برانكو به گونه‌ای بسته شد كه او هم پرسپولیس را قبل از پایان قرارداد، رها كرد و هم از این تیم به فیفا شكایت برد!
قرارداد استراماچونی به گونه‌ای بود كه او در میانه فصل تیم را رها كرد و بامداد روز بازی به ایتالیا رفت و حالا طلبكار هم است. او به احتمال فراوان دیگر برنمی‌گردد
ممكن است استراماچونی دیگر نیاید؛ اما به طور قطع با دخالت وزارت ورزش و وزارت خارجه، او ذره‌ای از خواسته‌ها و طلبش را كم نخواهد كرد.
ماجرای قرارداد مارك ویلموتس با تیم ملی هم سرآمد قراردادهای بد فوتبال ما در سال‌های اخیر بود. قرارداد او دو ایراد عمده داشت:1 ــ بسیار گران بسته شد. 2 ــ به شكلی عجیب، یكطرفه و به نفع ویلموتس بود. همین دو اشتباه در قرارداد موجب شد پیش از بازی با عراق قراردادش را فسخ كند و بعد از گرفتن دو میلیون یورو، باز هم ذره‌ای از مواضعش عقب ننشیند. حالا آنچه ما را درگیر این پرونده كرده، تخلف ظاهری ویلموتس به دلیل رها كردن نیمه‌كاره قرارداد و تخلف حقیقی و واقعی ما به دلیل امضای قراردادی پر از ایراد است.
مشكل مدیران كارنابلد ما این است كه فقط به امضای قرارداد فكر می‌كنند، در حالی كه مدیران حرفه‌ای فقط به مفاد و بندهای قرارداد توجه دارند و همان اول به این دقت می‌كنند که این قرارداد چه آزادی‌هایی به طرف می‌دهد و چه تعهداتی برای آنها ایجاد می‌كند. همین اشتباه بزرگ موجب شده از حجم پرونده‌های قطور شكایت از فوتبال ایران در فیفا كاسته نشود. پرونده‌هایی كه همه به دلیل سوء مدیریت مدیران بی‌هنر فوتبال ما شكل می‌گیرد.
