صحبت از آنالیز دقیق تیم حریف بود و این‌كه قطعا بهتر از بازی با ازبكستان خواهیم بود، اما وقتی سوت آغاز بازی ایران و كره‌جنوبی به صدا در آمد، مشخص شد نه آنالیز خوبی از حریف داشتیم و نه بهتر از بازی اول بودیم. تیم امید مقابل كره جنوبی تن به شكست 2 بر یك داد تا از حالا دست به دامان همان اما و اگرهای همیشگی شویم.
حضور مهدی قائدی در تركیب اصلی، تنها تغییر حمید استیلی به نسبت بازی با ازبكستان بود. شاید انتظار می‌رفت با این تغییر تاكتیكی، میل هجومی امیدها بالا برود، اما نمایش بروبچه‌های تیم امید از همان ابتدا آن‌قدر نامنظم و بی برنامه بود كه قائدی و دیگر ستاره‌های تیم تا به خودشان آمدند، بازی را 2 بر صفر عقب افتاده بودند. كره‌ای‌ها تقریبا روی اولین حضور جدی شان روی دروازه ما به گل رسیدند. در دقیقه ۲۲ لی دونگ جون با استفاده از دفع ناقص حبیب فرعباسی، دروازه تیم ملی ایران را گشود و كره‌جنوبی را پیش انداخت. هشت دقیقه بعد هم نوبت به جیوسونگ جورسید تا با شوتی زیبا از پشت محوطه جریمه توپ را وارد دروازه ایران كند. امیدها خوش شانس بودند كه در همان نیمه نخست گل سوم را نخوردند.  با شروع نیمه دوم فشار حملات ایران افزایش یافت و تیم ملی در دقیقه۵۴ توانست با استفاده از ارسال كرنر و ضربه سر رضا شكاری، دروازه كره‌جنوبی را برای بار نخست باز كند. تقریبا 40 دقیقه فرصت داشتیم برای زدن گل تساوی و فرار از یك شكست تلخ، اما بازی احساسی شاگردان استیلی باعث شد تقریبا هیچ موقعیت مسلم گلزنی روی دروازه حریف ایجاد نكنیم. شاید جدی ترین موقعیت همان توپی بود كه علی شجاعی در دقیقه 90 از زاویه بسته روانه دروازه كره جنوبی كرد و توپ راهی كرنر شد.
به این ترتیب تیم ایران بعد از تساوی مقابل ازبكستان، در مصاف با كره جنوبی هم مغلوب شد تا امیدها، نه برای كسب سهمیه المپیك كه برای صعود از مرحله گروهی هم كمرنگ شود. كره‌جنوبی با این پیروزی شش امتیازی شد و به مرحله یك چهارم نهایی صعود كرد، اما تیم ایران كه فقط یك امتیاز دارد، حالا باید چشم به اما و اگرها بدوزد. امیدها روز چهارشنبه، در آخرین بازی مرحله گروهی باید به مصاف چین بروند و در عین حال، چشم به نتیجه دیگر بازی این گروه بین، ازبكستان و كره‌جنوبی بدوزند. آنچه مسلم است، كار تیم امید برای صعود حالا دشوار
شده است.