انتخابات مجلس شورای اسلامی شاخه مهم جمهوریتی است که ریشه در قانون اسلاسی دارد. جمهوریتی که به رای و نظر مردم به عنوان پشتوانه تصمیم گیری ها کلان بها می دهد و خواست مردم را مبنای ارزشگذاری های خود قرار می دهد.
 انتخابات مجلس در جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب تا کنون در هر سطح مشارکت چه در کشورهای منطقه و چه در کشورهای غربی در  همه ادوار  و حتی انتخابات دوم اسفند بالاترین مشارکت را داشته است. اگر چه هنوز آمار رسمی مشارکت مردم در انتخابات دوم اسفند منتشر نشده است اما چنانچه آمار ، همان آمار غیر رسمی روزهای گذشته باشد، همچنان جمهوری اسلامی میدان دار بالاترین سطح مشاکت در انتخابات است. با این مقدمه چنانچه بخواهیم به آسیب شناسی انتخابات اخیر بپردازیم می توانیم  به این نکته مهم اشاره کنیم که انتخابات مجلس در سراسر کشور دو واقعیت مهم را نشان داد:
1- مشارکت پایین‌تر از سطح مورد انتظار
2- رای نیاوردن اکثر قریب به اتفاق نمایندگان فعلی
هر دو مورد نشاندهنده نارضایتی بخش‌هایی از جامعه از اوضاع اقتصادی کشور و امکان بهبود و اصلاح از طریق انتخابات است. افرادی که در دوره‌های قبل رای می‌دادند و این دوره رای ندادند می‌گویند وقتی مجلس قادر به ایجاد هیچ‌گونه تغییر در کشور نیست، برای چه رای بدهیم؟
اما رای نیاوردن اکثر قریب به اتفاق نمایندگان فعلی نشاندهنده عمق مطالبات انباشته‌شده اقتصادی مردم است که نمایندگان فعلی به علت شرایط اقتصادی کشور و برخی کاستی‌ها در بخش‌های اجرایی قادر به برآورده ساختن آنها نیستند. همین مطالبات انباشته‌شده اقتصادی به نمایندگان جدید خواهد رسید و آنها باید در 4سال‌ آینده با توجه به پیام روشن مردم در جهت تحقق خواسته‌های آنها بکوشند. از سوی دیگر رای مردم و ترکیب چهره‌هایی که به مجلس راه یافته‌اند دارای پیام مهمی است و نشان می‌دهد مردم چه نوع تفکری را برای اداره مجلس در 4 سال آینده برگزیده‌اند. قرار دادن پیام رای‌دهندگان در کنار پیام مردمی که ترجیح دادند در انتخابات مجلس یازدهم شرکت نکنند تصویر روشنی از خواسته‌های جامعه در مقطع فعلی را به نمایش می‌گذارد و این مزیت را برای نمایندگان مجلس آینده خواهد داشت که بتوانند با تصور درستی از خواست جامعه به تصویب قوانین بپردازند و دستگاه اجرایی را در آن مسیر هدایت کنند.