روزهای آخر سال همیشه برای ما پرامید و هیجان بوده است. هیجان خریدهای نوروزی و امید برای ورود به سال بهتر. اما روزهای پایانی امسال جای هیجانش را به استرس داده است. استرس از ویروسی که این روزها دل خوشی برای خریدهای نوروزی نگذاشته و اغلب سفرهای نوروزی را هم کنسل کرده است. با همه اینها، به قول قدیمی‌ها «آدمیزاد به امید زنده است» و امیدواریم به روزهای خوب سال 99 که بتوانیم کرونا را شکست دهیم  و دوباره شادی بر روی صورتمان نقش ببندد.
به رسم هر ساله در شماره آخر «تپش» به مرورو سالی که گذشت پرداختیم. سالی پر از حوادث تلخ و شیرین و روزهای پر حادثه.  وقتی تقویم حوادث را ورق می زنیم دوست داریم ضربدر قرمزی روی حوادث تلخ بکشیم و از کنارش بگذریم  تا زودتر به خبرهای شیرین برسیم. به بخشش  قاتلانی که می‌توان ادعا کرد امسال رکورد زد. به ایثار بیماران مرگ مغزی که نوید بخش زندگی بیماران دیگر بودند و ماموران و امدادگران فداکاری که از جان خود برای نجات هموطنان مایه گذاشتند. با خواندن این خبرها ، امیدوار می‌شویم که همیشه پایان حوادث، تلخی محض نیست. 
در این روزها که مجبور به خانه نشینی شده ایم، با مساعدت مدیران روزنامه توانستیم تپش را به روال سابق در 16صفحه چاپ کنیم تا این روزها  با مطالب جذاب تر در کنار شما باشیم. امیدواریم این تفحه که حاصل سه هفته تلاش همکارانمان در «تپش» بود، موجب رضایت شما مخاطبان وفادار شود. در کنار شما دعا می کنیم که تقویم سال 99 پر از حوادث شیرین باشد و خود را بیشتر در برابر جان هموطنانمان مسوول بدانیم. در این سال بیشتر در کنار هم باشیم و پایان سال، تقویم زندگی‌مان پر از رویدادهایی باشد که یادآوری‌شان، روی صورتمان خنده نقش ببندد. 
در پایان از شما خوانندگان تپش
 می خواهیم مانند سال های گذشته در کنار ما باشید و با نظرات خود به ما کمک کنید تا در سال جدید با مطالب جذاب تر و خواندنی تری مهمان چشمانتان باشیم.