یکی از بهترین زمینه‌ها برای ایجاد ارتباط یک سریال دراماتیک با مخاطب، ساخت موسیقی‌های متن جذابی است که بار احساسی سریال را به مخاطب منتقل می‌کند.اگر به تاریخچه سریال‌سازی در تلویزیون خودمان هم نگاه کنیم، سریال‌هایی مانند پدرسالار ،هزاردستان و سربداران را با موسیقی‌های خاطره‌انگیزشان به یاد می‌آوریم.
آهنگسازی برای سریال به‌شدت نیاز دارد به ایجاد حس در آهنگ. موسیقی گاهی تا ۷۰درصد بار احساسی سریال را بالا می‌کشد و ساختن موسیقی متن سریال به‌خاطر وسعت کار زیاد، خلقی است در بی‌کران!
بازخوردی که از ساخت موسیقی سریال کامیون داشتم این بود که مخاطبان از تنوع موجود در موسیقی سریال خوششان آمده بود.
کامیون، سریالی بدون مرز و جغرافیا بود و برای همین محدودیت ساخت موسیقی نداشتیم؛ از شخصیت مازنی تا شخصیت لر و گیلک در سریال داشته‌ایم و همین‌ هم تنوع ساخت موسیقی را می‌طلبید. مسعود اطیابی، کارگردان سریال محوریت موسیقی را درعین تنوع می‌خواست به‌خصوص که سریال به صورت اپیزودیک روایت می‌شد.
این تنوع موسیقی کمک می‌کند سریال برای مخاطب سرگرم‌کننده باشد و نه درسایه درام که کاملا همراه و هماهنگ با درام پیش رود. اگر می‌بینیم برخی سریال‌های ماهواره‌ای بی هیچ نوآوری در داستان‌پردازی، موسیقی‌های گل‌درشت را روی کار سوار می‌کنند فقط برای این است که ضعف‌های دراماتیک را اصلاح کنند.
در ایران سریال‌های خوبی تولید می‌شود که گوناگونی ژانری از کمدی تا ملودرام و حتی پلیسی را شامل می‌شود و اگر ساخت موسیقی متن برای سریال‌ها را جدی بگیریم به یقین بر دامنه مخاطبان سریال‌ها افزوده خواهد شد.
خوشبختانه آهنگسازان خوبی در ایران داریم که کوشیده‌اند استانداردهای موسیقایی دراماتیک را بالاتر ببرند و همین حالا هم گاهی ملودی‌هایی را در سریال‌ها می‌شنویم که واقعا نشان‌دهنده هوش و استعداد بالای آهنگسازان است و این نوید می‌دهد که همچنان می‌توان به تولید سریال‌هایی دراماتیک امید داشت که هم خوب قصه بگویند و هم با موسیقی‌های متفاوت، هنر ایرانی را ارائه کنند.