استفان هاوكینگ، فیزیكدان نظری، كیهان‌شناس و نویسنده بریتانیایی را كه دچار نوعی بیماری و فلج بود حتما به یاد دارید. او روی ویلچر می‌نشست و از طریق یك رایانه پیشرفته با جهان بیرون ارتباط داشت. هاوكینگ به بیماری اسكلروز جانبی آمیوتروفیك مبتلا بود. در این بیماری سلول‌های عصبی بیمار تخریب شده و پس از مدتی كنترل خود را روی بدن به‌كلی از دست می‌دهد. این وضع باعث فلج‌ شدن فرد مبتلا می‌شود و دیگر نمی‌تواند با اطرافیان خود ارتباط برقرار كند. بیشتر این بیماران زمانی كه بیماری‌شان شدت می‌گیرد، فقط می‌توانند با ابزارهای ردیابی حركات چشم، با دیگران ارتباط برقرار كنند. اما این سیستم‌ها چندان كارآمد نیستند و باید هر روز تنظیم شوند. از هر سه بیمار مبتلا، سرانجام یك بیمار، توانایی حركت چشم‌های خود را نیز از دست می‌دهد و این ابزارهای ردیابی كاملا بدون استفاده باقی می‌مانند. در نهایت بیماران مبتلا، در دنیای خود، بدون حركت و توان هیچ نوع ارتباطی با دیگران، زندانی می‌شوند.
به‌تازگی ابزاری خانگی ساخته شده است كه كمك می‌كند بیمار مبتلا با استفاده از افكار خود، ابزاری رایانه‌ای را كنترل كند. برای این كار، ابتدا به وسیله جراحی، دو عدد الكترود در ناحیه حركتی مغز بیمار قرار داده می‌شود و این الكترودها، شروع به خواندن علائم الكتریكی ارسال شده از مغز می‌كنند و می‌توانند وظایف دستور داده شده را با كمك ارتباط با الكترود دیگری كه درون قفسه سینه بیمار قرار گرفته است، انجام دهند. تمام این كارها با استفاده از اندام‌های رباتی یا یك رایانه انجام می‌شود. به این ترتیب بیمار مبتلا می‌تواند به كلماتی كه می‌خواهد ادا كند، فكر كرده و رایانه، آن كلمات را روی صفحه نمایش بنویسد. در این وضعیت بیمار حتی مجبور نیست كلمات را تایپ كند.
این ابزار در حال حاضر بسیار كند است و در هر دقیقه فقط دو تا سه كلمه را پردازش می‌كند. اكنون محققان در تلاشند تا سرعت آن را بالاتر ببرند. درواقع در این فكر هستند با افزایش تعداد الكترودها به ۳۰ تا ۶۰ الكترود، به‌سرعت دلخواه دست یابند. آنها امیدوارند به‌زودی این نوع ابزار را در اختیار بیماران مبتلا به اسكلروز جانبی آمیوتروفیك، قرار دهند و از رنج آنها تا حدی بكاهند.