مصوبه دریافت جریمه برای نزدن ماسک از سوی شهروندان توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا تصویب و ابلاغ‌شده، اما موضوع ‌ این است که اصولاً قوانین و مقررات در صورتی پیاده‌سازی می‌شود که قابلیت اجراشدن داشته باشد. باید پرسید این قانون برای کارگری که هرروز از اتوبوس و مترو استفاده می‌کند، چقدر قابل‌اجراست؟ اصلا کدام زیرساخت‌های اجرایی برای این‌که این کارگر بتواند قانون را اجرا کند، فراهم‌شده است؟ هزینه اجباری شدن ماسک اقشار کم‌بضاعت جامعه را چه نهادی  می‌پردازد و چرا می‌خواهیم بدون در نظر گرفتن همه جوانب به سبد هزینه این خانوارها، هزینه ماسک را نیز تحمیل کنیم.
باوجوداین، البته باید اذعان کرد طرح دریافت جریمه برای استفاده نکردن از ماسک می‌تواند طرح مناسبی برای جلوگیری از شیوع بیشتر کرونا در کشور باشد، اما این طرح در صورتی ضمانت اجرایی خواهد داشت که در پیوست آن ما به فکر ‌ اقشار کم‌درآمد جامعه نیز باشیم. بنابراین سؤال اصلی این است؛ ستاد ملی مبارزه با کرونا که دستورالعمل‌هایی را برای اجرای این طرح تنظیم و ابلاغ کرده، چقدر به زیرساخت‌های اجرایی شدن آن توجه داشته است؟
نکته مهم دیگری که درباره مصوبه اخیر باید به آ‌ن توجه داشت، این است که در این مصوبه برای بیماران مبتلابه کرونایی که از قرنطینه می‌شوند و به محل کار می‌روند، جریمه تعیین‌شده است. اما آیا مسؤولان ستاد ملی مبارزه با کرونا حواس‌شان بوده که اغلب بیماران مبتلابه کرونا فقط برای تأمین معاش خود از منزل خارج می‌شوند،چراکه هزینه‌های درمان‌، تهیه دارو و ‌‌خوردوخوراک برای هیچ‌کدام از این بیماران رایگان نیست و آنها حتی برای بهتر شدن اوضاع سلامت خود نیز باید پول زیادی را پرداخت کنند. یعنی کارگران روزمزد یا سایر اقشار کم‌درآمد اگر به بیماری مبتلا شوند، باید کار کنند تا بتوانند هزینه درمان خود را بپردازند.
بنابراین اگر سرویس‌دهی به بیماران کرونایی رایگان بود و لازم نبود بیمار برای تأمین هزینه‌های خود به بیرون از خانه بیاید، می‌توانستیم قانونی را وضع کنیم که براساس آن، شخص بیمار لازم نباشد به بیرون از منزل برود و بتواند با خیال راحت در بیمارستان یا قرنطینه خانگی بماند و کادر درمان به او کمک کنند تا زودتر به سرکار برگردد. اما متأسفانه این اقدام از سوی وزارت بهداشت و درمان که پیشانی مبارزه با بیماری کروناست، انجام نمی‌شود.  
در این میان، وظیفه رئیس ستاد ملی مبارزه با کرونا هم این است که بر عملکرد تمام اعضای ستاد ازجمله وزارت بهداشت و درمان و سایر سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها نظارت لازم را داشته باشد، اما در ماه‌های اخیر شاهد نظارت و پیگیری مناسب از سوی ایشان نبوده‌ایم. البته اخیراً قرار شده نیروهای مسلح نیز برای مبارزه با کرونا به ستاد ملی کمک کنند و با توجه به همه کمبودهای موجود در نظام درمانی کشور، می‌توان این اتفاق را به فال نیک گرفت،زیرا نیروهای مسلح ظرفیت‌های زیادی دارند که با به‌کارگیری آن حتی می‌توان به اجرایی شدن و تأمین زیرساخت‌های طرح وضع جریمه برای ماسک نزدن از سوی شهروندان نیز امیدوار بود.