نابینایی، دیه و زندان پایان درگیری 2 خواهر
متهم زن كه پس از درگیری با خواهرش او را كور كرده بود به پرداخت دیه و تحمل زندان محكوم شد. پزشكی قانونی در گزارشی اعلام كرده بود امكان قصاص چشم متهم وجود ندارد.
به گزارش جام‌جم، مرداد سال 95، زن مجروحی كه از درد چشم ناله می‌كرد به یكی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد. پزشكان با توجه به جراحت صورت این زن او را به اتاق عمل منتقل كردند اما به دلیل این‌كه بر اثر ضربه رگ‌های عصبی چشم او قطع شده بود، نتوانستند بینایی او را برگردانند و او از یك چشم نابینا شد.
در ادامه موضوع به پلیس گزارش شد و ماموران برای تحقیق در بیمارستان حاضر شدند. دختر زن مجروح به ماموران گفت: مادرم و خاله‌ام مدتی بود بر سر مسائل مختلف با هم اختلاف داشتند. روز حادثه متوجه شدم خاله‌ام با تلفن همراه مادرم تماس می‌گیرد و او ردتماس می‌كند. مادرم می‌گفت؛ خاله‌ات تماس می‌گیرد و توهین می‌كند به همین خاطر نمی‌خواهم با او صحبت كنم. چند دقیقه بعد صدای درگیری مادرم و خاله‌ام را مقابل در شنیدم. بعد هم صدای شكستن شیشه آمد. مقابل در رفتم، خاله‌ام به سمت من و مادرم حمله كرد و ضربه‌ای به صورت مادرم زد كه باعث جراحت شدید در چشمش شد. او را سریع به بیمارستان منتقل كردیم كه پزشكان گفتند به خاطر شدت جراحات بینایی یك چشمش را از دست داده است.
بعد از این شكایت، متهم بازداشت شد و ادعا كرد ضربه‌ای به خواهرش نزده كه باعث كوری او شود. متهم به ماموران گفت: من و خواهرم با هم اختلافاتی داشتیم. آن روز عصبانی شده و مقابل خانه‌اش رفتم. با دست ضربه‌ای به صورتش زدم. سوئیچ در دستم بود و او وقتی صورتش را كشید، باعث جراحتش شد.
زن مجروح هم پس از بهبودی حالش با حضور در دادسرا با طرح شكایتی خواستار قصاص خواهرش شد. با تكمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه كیفری استان تهران فرستاده شد و متهم در دفاع از خود گفت: من به عمد ضربه‌ای به خواهرم نزدم. در حین درگیری صورت او آسیب دید و ناخواسته بود.
شاكی هم به قاضی گفت: خواهرم قبل از این حادثه گفته بود كه می‌خواهد مرا كور كند. آن روز سمت ماشینش رفت و بعد برگشت این ضربه را به صورتم زد. ندیدم چه چیزی از داخل ماشین برداشت و حدس می‌زنم تیزی بوده است.
با درخواست شاكی برای قصاص خواهرش، پرونده به پزشكی قانونی فرستاده شد كه پزشكان پس از بررسی‌های علمی اعلام كردند، امكان قصاص چشم وجود ندارد. با اعلام پزشكی قانونی، قضات وارد شور شده و متهم را به پرداخت نصف دیه یك انسان و زندان محكوم كردند.
به گزارش جام‌جم، مرداد سال 95، زن مجروحی كه از درد چشم ناله می‌كرد به یكی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد. پزشكان با توجه به جراحت صورت این زن او را به اتاق عمل منتقل كردند اما به دلیل این‌كه بر اثر ضربه رگ‌های عصبی چشم او قطع شده بود، نتوانستند بینایی او را برگردانند و او از یك چشم نابینا شد.
در ادامه موضوع به پلیس گزارش شد و ماموران برای تحقیق در بیمارستان حاضر شدند. دختر زن مجروح به ماموران گفت: مادرم و خاله‌ام مدتی بود بر سر مسائل مختلف با هم اختلاف داشتند. روز حادثه متوجه شدم خاله‌ام با تلفن همراه مادرم تماس می‌گیرد و او ردتماس می‌كند. مادرم می‌گفت؛ خاله‌ات تماس می‌گیرد و توهین می‌كند به همین خاطر نمی‌خواهم با او صحبت كنم. چند دقیقه بعد صدای درگیری مادرم و خاله‌ام را مقابل در شنیدم. بعد هم صدای شكستن شیشه آمد. مقابل در رفتم، خاله‌ام به سمت من و مادرم حمله كرد و ضربه‌ای به صورت مادرم زد كه باعث جراحت شدید در چشمش شد. او را سریع به بیمارستان منتقل كردیم كه پزشكان گفتند به خاطر شدت جراحات بینایی یك چشمش را از دست داده است.
بعد از این شكایت، متهم بازداشت شد و ادعا كرد ضربه‌ای به خواهرش نزده كه باعث كوری او شود. متهم به ماموران گفت: من و خواهرم با هم اختلافاتی داشتیم. آن روز عصبانی شده و مقابل خانه‌اش رفتم. با دست ضربه‌ای به صورتش زدم. سوئیچ در دستم بود و او وقتی صورتش را كشید، باعث جراحتش شد.
زن مجروح هم پس از بهبودی حالش با حضور در دادسرا با طرح شكایتی خواستار قصاص خواهرش شد. با تكمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه كیفری استان تهران فرستاده شد و متهم در دفاع از خود گفت: من به عمد ضربه‌ای به خواهرم نزدم. در حین درگیری صورت او آسیب دید و ناخواسته بود.
شاكی هم به قاضی گفت: خواهرم قبل از این حادثه گفته بود كه می‌خواهد مرا كور كند. آن روز سمت ماشینش رفت و بعد برگشت این ضربه را به صورتم زد. ندیدم چه چیزی از داخل ماشین برداشت و حدس می‌زنم تیزی بوده است.
با درخواست شاكی برای قصاص خواهرش، پرونده به پزشكی قانونی فرستاده شد كه پزشكان پس از بررسی‌های علمی اعلام كردند، امكان قصاص چشم وجود ندارد. با اعلام پزشكی قانونی، قضات وارد شور شده و متهم را به پرداخت نصف دیه یك انسان و زندان محكوم كردند.
