متاسفانه ممکن است بسیاری از ما تجربه شکستگی دست یا پای خود را داشته باشیم. تجربه‌ای که جدا از درد، تحمل یک آتل گچی سنگین را برای چند ماه به همراه دارد. اگر این اتفاق در تابستان بیفتد که عرق‌کردن و خارش و حساسیت و گرفتاری استحمام نیز به آن اضافه می‌شود. یکی از راه‌های ساده و جذاب رهاشدن از این آتل‌های گچی، استفاده از چاپ سه‌بعدی است. راه‌حلی که نگارنده نیز در ایران روی آن کار کرده و گروهی از بیماران تجربه استفاده از آن را در ایران داشته‌اند.
وقتی استخوان دست آسیب می‌بیند، باید برای مدتی با یک آتل گچی ثابت‌شده تا ترمیم شود. پزشک برای این‌کار باندهای آغشته به گچ را دور دست بیمار می‌پیچد و بعد از حدود یک‌ساعت یا کمتر این باندها دور دست کاملا سفت می‌شود.
برای آن که بتوان با چاپ سه‌بعدی یک قطعه آتل پلاستیکی سبک با منافذ هوای زیاد و البته زیبا ساخت باید ابتدا دست بیمار اسکن شود. با اسکنرهای سه‌بعدی (که پیش‌تر در همین ستون راجع به آنها نوشتیم) به‌سرعت تصویری سه‌بعدی از دست بیمار به‌دست می‌آید و در این مرحله یک مهندس طراح مطابق با نقشه دست بیمار، آتل مخصوص او را طراحی می‌کند. این آتل دقیقا متناسب با دست بیمار طراحی می‌شود. سپس فایل طراحی‌شده با یک دستگاه چاپگر سه‌بعدی ساخته‌شده و در نهایت پزشک دور دست بیمار قرارش می‌دهد.
در مقایسه با آتل گچی این آتل چاپ‌شده سبک‌تر، راحت‌تر، با قابلیت شست‌وشو و استحمام و البته بدون هیچ حساسیتی است، اما گران‌تر و کمی تولید آن زمانبر است. مثلا حدود یک روز در مقایسه با گچ که در یک ساعت کار تمام می‌شود تولیدش
طول می‌کشد.
در یکی از کشورهای اروپایی این آتل‌های چاپ‌شده به یک حسگر پایش نیز متصل شده که این حسگر در طول دوره‌ای که بیمار از آتل استفاده می‌کند می‌تواند روند بهبود بیمار را به پزشک نشان دهد.
این گجت هوشمند می‌تواند به گوشی پزشک متصل‌شده و اطلاعات هر بیمار را به صورت جداگانه برای او بفرستد. تلفیق فناوری چاپ سه‌بعدی و اینترنت اشیا باعث‌شده تا در این پروژه جذاب، خدمات پزشکی با آخرین فناوری روز دنیا ارائه شود.
برای پرینت آتل‌های پلیمری از دستگاه‌های پرینتر FDM یا دستگاه SLS می‌توان استفاده کرد. در روش اول یک سیم پلیمری ذوب‌شده و لایه‌به‌لایه قطعه را می‌سازد. در روش دوم برخورد لیزر به سطح پودر و ذوب موضعی پلیمرها باعث می‌شود قطعه مدنظر به صورت لایه‌به‌لایه چاپ شود.
گرچه هزینه این آتل‌های پلیمری کمی گران است اما در برخی از سوانح ما مجبور به استفاده از آنها هستیم. مثلا اگر شکستگی همراه با سوختگی باشد و پوست بیمار تحمل استفاده از گچ را نداشته باشد یا به‌عنوان مثال برای پوست‌هایی که به گچ حساسیت دارند نیز استفاده از این آتل‌ها راه‌حلی ایده‌آل است.