رسوب كلسیم در نواحی مختلفی از بدن می‌تواند مشكلاتی را برای افراد ایجاد كند. این رسوب كلسیم می‌تواند به دنبال آسیب یا اختلال خاصی ایجاد شود یا بدون علت در مفاصل بروز یابد. نواحی شایع آن تاندون عضلات چرخاننده سرشانه، تاندون آشیل یا غشای كف پایی است كه به خار پاشنه تبدیل می‌شود. این تشكیل رسوب كلسیم در ناحیه داخلی زانو و محل اتصال رباط داخلی به انتهای استخوان ران هم بروز می‌یابد.
وقتی این حالت كلسیفیه شدن در بافت‌های نرمی چون تاندون، كپسول مفصل و رباط‌ها اتفاق می‌افتد، انعطاف‌پذیری این ساختارها را نسبت به كشش و انقباض كاهش می‌دهد و در حركات شدید و فاصل شكسته شده و در بافت‌ها التهاب ایجاد می‌كنند. این التهاب با درد و محدودیت حركتی همراه است و عملكرد بیمار را مختل می‌كند. بیماری‌های سیستمیك همچون دیابت و اختلال در عملكرد تیروئید و صدمات و آسیب‌های وارد به مفصل از عوامل ایجاد این رسوب‌های كلسیم است. بین سنین 40 تا 60 سالگی بیشتر بروز می‌یابد و در خانم‌ها نسبت به آقایان شایع‌تر است. تشخیص آن با عكس رادیوگرافی و در موارد كوچكتر با سونوگرافی صورت می‌گیرد. 
داروهای ضدالتهاب، تزریق استروئیدها در ناحیه درگیر و فیزیوتراپی از روش‌های درمانی رسوب كلسیم است. در فیزیوتراپی استفاده از امواج ماورای صوت به همراه اسید استیك 2درصد نیز یك روش مؤثر در از بین بردن رسوب كلسیم تشكیل شده در تاندون‌ها و لیگامان‌هاست. در روشی دیگر هم فیزیوتراپیست با استفاده از جریان مستقیم و به كارگیری اسید استیك در زیر الكترود منفی باعث ورود یون‌های آن به داخل بدن شده و تركیب این یون‌ها با كلسیم رسوب یافته در تاندون باعث كوچك شدن این توده و جذب آن می‌شود. جدیدترین روش درمانی هم استفاده از دستگاه شاك ویو یا امواج شوكی است. این امواج از طریق وارد كردن ضربات متعدد به بافت و ایجاد آسیب‌های كوچك مكانیسم‌های درمانی متعددی را در بدن فعال می‌كند و با كاهش درد و التهاب سبب جذب مولكول‌های كلسیم از تاندون به گردش خون می‌شود. دوره درمان امواج شوكی شش تا هفت جلسه به صورت دو بار یا یك بار در هفته بوده و انتظار می‌رود بهبودی تا حدود یك ماه بعد از پایان جلسات حاصل شود. این اختلال به هیچ وجه ربطی به میزان كلسیم خون و میزان كلسیم مصرف شده در غذاهای روزمره و مكمل‌های دارویی ندارد.