نوجوان‌ها درباره تلویزیون چه می‌گویند
امیرحسین علی‌نیافرد
وقتی متوجه شدم پرونده این شماره از نوجوانه درباره سهم ما نوجوون‌ها از صداوسیما و محصولات فرهنگی است که برای ما تولید میشه و یه مصاحبه هم با مدیر شبکه امید داریم، گفتم جای یه گزارش میدانی از خود نوجوون‌ها که نظرشون رو دراین‌باره بگن، خالیه؛ البته توی این شرایط کرونایی این گزارش میدانی هم در میدان فضای مجازی شکل گرفت و رفتم سراغ نوجوون‌ها و چند سوال ازشون پرسیدم. اول درباره اینکه اساسا چقدر تلویزیون می‌بینن و چه برنامه‌هایی.
طبیعتا آمار و ارقامی نمی‌تونم بدم ولی اصولا به بهانه‌های مختلف سراغ تلویزیون می‌رفتن گرچه برخی بیشتر پایه تماشای اون بودن و برخی کمتر. مثلا رضا از اصفهان گفت: من علاقه زیادی به تماشای تلویزیون دارم و اکثرا برنامه‌های سرگرمی، تالک شو و مخصوصا برنامه‌های آموزشی رو دنبال می‌کنم.
یا فاطمه از همدان: بله گاهی می‌بینم و معمولا از vod تا تلویزیون و صداوسیمای کشور خودمون رو دنبال می‌کنم، در برنامه‌ها هم بدون توقف و سریال‌های کره‌ای رو تماشا می‌کنم.
اما مبین از گلستان می‌گفت: من فقط برای فوتبال تلویزیون نگاه می‌کنم و بین تمام شبکه‌ها فقط برنامه‌های ورزشی رو دنبال می‌کنم.
برخی هم البته برای ندیدن تلویزیون دلیل خاصی داشتن. مثل محدثه از قم که گفت: در حقیقت من الان خیلی تلویزیون نمی‌بینم و دلیلش هم درس‌ها و مشغله‌های کاریم هستن. اگرم تماشا کنم کلاس‌های درسیمه که داره از شبکه آموزش پخش میشه.
بعد از اون رفتم سراغ سوال درباره رابطه بچه‌ها با شبکه امید.
رضا از اصفهان: بله خیلی از اوقات هم شبکه امید رو می‌بینم و به نظرم برنامه‌های این شبکه از نظر محتوایی خیلی قوی هستن و برنامه‌ساز‌های این شبکه، یک نگاه نو و جدیدی در عرصه تهیه‌کنندگی برنامه دارن و با یک هدف خوبی در حرکت هستن.
مبین از گلستان: آره چندوقت یکبار نگاه می‌کنم و شبکه خوبی است اما به نظرم جای پیشرفت هم دارند.
مبینا از تهران: از برنامه‌های شبکه امید فقط کارتون‌های لاک‌پشت‌های نینجا و پاندای کنگ‌فوکار رو دیدم و فکرکنم کودک درونم هنوز زنده است، البته این رو هم بگم که اخیرا افسانه دونگ‌یی رو از این شبکه دنبال می‌کردم.
معین از مشهد: اعتراف می‌کنم تا حالا شبکه امید رو ندیدم!
فاطمه از همدان: الان نمی بینم. قبلا سریال جواهری در قصر رو از این شبکه تماشا می‌کردم و تنها برنامه و سریالیه که از این شبکه تماشا کردم.
علی 18 ساله از تهران: راستش یکم از سن من گذشته و اما یه زمانی برنامه کلنجار که گفت‌وگومحور بود رو دنبال می‌کردم و اینکه داخل این برنامه می‌تونستم حرفامو راحت بگم یک نکته مثبت این برنامه و این شبکه بود.
توی برنامه‌هایی هم که از نوجوون‌ها خواستم اسم ببرن. بیشتر از همه کلنجار، رسانش، بازی ویزیون، چاپارخانه و پرانتزباز رو اسم بردن.
اما برام مهم بود که بدونم چقدر خودشون رو با محصولات فرهنگی خارجی سرگرم می‌کنن. در این مورد رضا از اصفهان گفت: محتوا و محصولات فرهنگی داخلی رو می‌پسندم اما از لحاظ فنی و تکنیکی و کیفیتی برنامه‌های خارجی رو می‌پسندم، به نظرم واقعا از لحاظ فنی برنامه‌های داخلی خیلی جای پیشرفت دارن و با سرمایه‌گذاری می‌شد بیشتر و استخدام افراد مستعد برنامه‌های بهتری ساخته بشه.
مبین از گلستان: راستش بیشتر محتوای خارجی رو می‌پسندم، چون به علایقم بیشتر شباهت داره.
محدثه از قم: من اگر بخوام فیلم سینمایی‌ای ببینم، فیلم خارجی رو انتخاب می‌کنم به دلیل ساخت و کیفیت خوبی که دارن، اما انتخاب من محتوای داخلیه چون مربوط به آداب و رسوم خودمون هست که امیدوارم محتواهای ما هم به سمت خارجی در حرکت نباشن.
معین از مشهد: بیشتر محتواهای خارجی رو دنبال می‌کنم، یک به‌خاطر اینکه تنوعش بیشتره و دو اینکه محتواهای شاد و جالب زیادی داره و اینکه من به یه‌سری چیزا علاقه دارم که توی ایران رواج نداره.
امین از تبریز: به‌نظرم به‌شخصه برنامه‌ها و محتوای خارجی‌ها جذاب‌تر هستند و یه جمله معروف هست که اگه برنامه و محتوای داخلی خوب باشه ما چرا باید محتوای خارجی رو دنبال کنیم.
خیلی حرف‌های دیگه هم با بچه‌ها زدیم. مثلا در مورد اینکه دوست دارن چه برنامه‌هایی براشون ساخته بشه که بازهم پای سریال و فیلم‌های با کیفیت و بخصوص برنامه‌های طنز وسط اومد، اما حرف اصلی که از این گزارش دست من اومد این بود که با وجو تلاش‌های زیاد و روند رو به رشد برنامه‌سازی برای نوجوان‌ها، همچنان تا نقطه مطلوب فاصله داریم.
طبیعتا آمار و ارقامی نمی‌تونم بدم ولی اصولا به بهانه‌های مختلف سراغ تلویزیون می‌رفتن گرچه برخی بیشتر پایه تماشای اون بودن و برخی کمتر. مثلا رضا از اصفهان گفت: من علاقه زیادی به تماشای تلویزیون دارم و اکثرا برنامه‌های سرگرمی، تالک شو و مخصوصا برنامه‌های آموزشی رو دنبال می‌کنم.
یا فاطمه از همدان: بله گاهی می‌بینم و معمولا از vod تا تلویزیون و صداوسیمای کشور خودمون رو دنبال می‌کنم، در برنامه‌ها هم بدون توقف و سریال‌های کره‌ای رو تماشا می‌کنم.
اما مبین از گلستان می‌گفت: من فقط برای فوتبال تلویزیون نگاه می‌کنم و بین تمام شبکه‌ها فقط برنامه‌های ورزشی رو دنبال می‌کنم.
برخی هم البته برای ندیدن تلویزیون دلیل خاصی داشتن. مثل محدثه از قم که گفت: در حقیقت من الان خیلی تلویزیون نمی‌بینم و دلیلش هم درس‌ها و مشغله‌های کاریم هستن. اگرم تماشا کنم کلاس‌های درسیمه که داره از شبکه آموزش پخش میشه.
بعد از اون رفتم سراغ سوال درباره رابطه بچه‌ها با شبکه امید.
رضا از اصفهان: بله خیلی از اوقات هم شبکه امید رو می‌بینم و به نظرم برنامه‌های این شبکه از نظر محتوایی خیلی قوی هستن و برنامه‌ساز‌های این شبکه، یک نگاه نو و جدیدی در عرصه تهیه‌کنندگی برنامه دارن و با یک هدف خوبی در حرکت هستن.
مبین از گلستان: آره چندوقت یکبار نگاه می‌کنم و شبکه خوبی است اما به نظرم جای پیشرفت هم دارند.
مبینا از تهران: از برنامه‌های شبکه امید فقط کارتون‌های لاک‌پشت‌های نینجا و پاندای کنگ‌فوکار رو دیدم و فکرکنم کودک درونم هنوز زنده است، البته این رو هم بگم که اخیرا افسانه دونگ‌یی رو از این شبکه دنبال می‌کردم.
معین از مشهد: اعتراف می‌کنم تا حالا شبکه امید رو ندیدم!
فاطمه از همدان: الان نمی بینم. قبلا سریال جواهری در قصر رو از این شبکه تماشا می‌کردم و تنها برنامه و سریالیه که از این شبکه تماشا کردم.
علی 18 ساله از تهران: راستش یکم از سن من گذشته و اما یه زمانی برنامه کلنجار که گفت‌وگومحور بود رو دنبال می‌کردم و اینکه داخل این برنامه می‌تونستم حرفامو راحت بگم یک نکته مثبت این برنامه و این شبکه بود.
توی برنامه‌هایی هم که از نوجوون‌ها خواستم اسم ببرن. بیشتر از همه کلنجار، رسانش، بازی ویزیون، چاپارخانه و پرانتزباز رو اسم بردن.
اما برام مهم بود که بدونم چقدر خودشون رو با محصولات فرهنگی خارجی سرگرم می‌کنن. در این مورد رضا از اصفهان گفت: محتوا و محصولات فرهنگی داخلی رو می‌پسندم اما از لحاظ فنی و تکنیکی و کیفیتی برنامه‌های خارجی رو می‌پسندم، به نظرم واقعا از لحاظ فنی برنامه‌های داخلی خیلی جای پیشرفت دارن و با سرمایه‌گذاری می‌شد بیشتر و استخدام افراد مستعد برنامه‌های بهتری ساخته بشه.
مبین از گلستان: راستش بیشتر محتوای خارجی رو می‌پسندم، چون به علایقم بیشتر شباهت داره.
محدثه از قم: من اگر بخوام فیلم سینمایی‌ای ببینم، فیلم خارجی رو انتخاب می‌کنم به دلیل ساخت و کیفیت خوبی که دارن، اما انتخاب من محتوای داخلیه چون مربوط به آداب و رسوم خودمون هست که امیدوارم محتواهای ما هم به سمت خارجی در حرکت نباشن.
معین از مشهد: بیشتر محتواهای خارجی رو دنبال می‌کنم، یک به‌خاطر اینکه تنوعش بیشتره و دو اینکه محتواهای شاد و جالب زیادی داره و اینکه من به یه‌سری چیزا علاقه دارم که توی ایران رواج نداره.
امین از تبریز: به‌نظرم به‌شخصه برنامه‌ها و محتوای خارجی‌ها جذاب‌تر هستند و یه جمله معروف هست که اگه برنامه و محتوای داخلی خوب باشه ما چرا باید محتوای خارجی رو دنبال کنیم.
خیلی حرف‌های دیگه هم با بچه‌ها زدیم. مثلا در مورد اینکه دوست دارن چه برنامه‌هایی براشون ساخته بشه که بازهم پای سریال و فیلم‌های با کیفیت و بخصوص برنامه‌های طنز وسط اومد، اما حرف اصلی که از این گزارش دست من اومد این بود که با وجو تلاش‌های زیاد و روند رو به رشد برنامه‌سازی برای نوجوان‌ها، همچنان تا نقطه مطلوب فاصله داریم.
