از قدیم یادمان هست که تلویزیون سعی می‌کرد در تعطیلات آخر هفته یا مناسبت‌هایی که تعطیل بود به‌نوبه خود از یک یا چند محصول تازه رونمایی کند، مثلا در دهه 60 بسیاری از فیلم‌های خاطره‌انگیز جمعه‌ها روی آنتن می‌رفت. هرچه تلویزیون به لحاظ کمی بزرگ و بر تعداد شبکه‌ها افزوده شد، حجم محصولاتی که آخر هفته از تلویزیون پخش می‌شد بیشتر شد و الان اگر فهرست محتواهای تصویری آخر هفته‌ها را با نمونه‌های سه دهه قبل مقایسه کنیم، می‌فهمیم که چند برابر شده. این افزایش تعداد محصولات باعث شده مساله رونمایی از آثار تازه در آخر هفته یا مناسبت‌ها کمی به حاشیه برود. البته هنوز در تلویزیون با دوبله و ارائه فیلم‌های روز جهانی مواجهیم منتها بین فاصله پخش اینترنتی با پخش تلویزیونی، فاصله‌ای چندماهه را شاهدیم. تلویزیون اگر بتواند مثل قبل پیشتاز ارائه به‌موقع محصولات روز باشد قطعا بیش از اینها مخاطب خواهد داشت. این محصول روز لزوما نباید از میان محصولات خارجی انتخاب شود، چون بسیاری از آثار سینمای ایران هم می‌توانند در جدول پخش برنامه قرار گیرند. تلویزیون الان در تولید سریال جایگاهی یافته که شاید کمتر رسانه رقیبی داشته باشد، چون به نسبت کمیت تولید هم که بسنجیم بازهم ازنظر تولید وضعیتی کم‌نظیر دارد به‌خصوص باوجود سنگینی هزینه‌های تولید که واقعا تولید را مشکل کرده، باز تلویزیون به تولیدات خود ادامه می‌دهد و گاهی سریال‌هایی ماندگار هم تولید می‌شود. درکنار این تولیدات سریالی تلویزیون اگر همچون دهه‌های قبل‌تر بر رونمایی محصولات مطرح ایرانی و خارجی به‌خصوص در مناسبت‌های تقویمی تمرکز کند، مطمئنا رسانه تلویزیون می‌تواند مانند دهه‌های قبل به‌عنوان مرجعی برای عموم علاقه‌مندان به هنرهای نمایشی بدل شود. درست است که بسیاری از فیلم‌های خارجی امکان ارائه در تلویزیون را ندارند ولی همچنان هستند آثار روز دنیا که می‌توان با دوبله به‌موقع امکان عرضه آنها در تلویزیون را فراهم کرد و با قرار دادن آنها کنار فیلم‌های روز ایرانی، فرصتی متنوع برای بینندگان جهت مقایسه آثار فراهم کرد.