تلویزیون در چهل و چند سال اخیر سعی زیادی کرده در تولید سریال‌های تاریخی-مذهبی پیشرو باشد بلکه بدین طریق بخشی از انتظارات مخاطبان ایرانی مسلمان برآورده شود. این تلاش‌ها موجب تولید سریال‌هایی نظیر یوسف پیامبر یا امام علی و مردان آنجلس و مریم مقدس یا مختارنامه و... شده که اغلب توانسته‌اند مورد توجه مخاطبان قرار گیرند. این اندوخته‌های سریال‌سازی تاریخی- مذهبی محرک بالایی هستند برای آن که کارگردانان دغدغه‌مند باز هم به سمت و سوی تولید چنین سریال‌هایی بروند. در تاریخ اسلام فراوان شخصیت داریم که می‌توان براساس آنها داستان‌پردازی کرد و سریال ساخت. این‌که بلافاصله بعد از تحریف تاریخ اسلام در محصولات آن طرفی شروع می‌کنیم به برشمردن نقدها و ایرادات کار خوبی است، ولی خوب‌تر آن است که خودمان پیشقدم باشیم در تصویرسازی الگوهای مذهبی. ظرفیت تولید در تلویزیون ما آن قدر هست که بتوانیم هر سال لااقل یک مینی سریال باکیفیت درباره بزرگان دین داشته باشیم.  تاریخ تولید سریال در تلویزیون ایران تاریخی پرتجربه است و حالا در روزگاری که تصویرسازی رایانه‌ای کمک حال تولیدکنندگان است خیلی راحت‌تر باید تولید تاریخی را انجام دهیم. اگر خودمان به‌موقع شخصیت‌های مذهبی اسطوره‌ای خودمان را از طریق سریال‌های منسجم به مخاطبان معرفی کنیم قاعدتا مجبور نخواهیم بود فقط تماشاچی تحریف‌های آن طرفی‌ها و برشمردن گاف‌هایشان باشیم. خودمان زودتر حرکت کنیم تا خودمان تصویرساز واقعیات باشیم.