همین اول کار بگوییم منابع اینترنتی که مهم‌ترین‌شان احتمالا ویکی‌پدیاست، 7 بهمن را به عنوان سالروز درگذشت مجتبی مینوی دانسته‌اند اشتباه است. 6 بهمن، یعنی دیروز سالروز درگذشت این استاد برجسته زبان و ادب فارسی‌ است. احتمالا یکی از بهترین گفت‌وگوهایی که با مینوی انجام شده، گفت‌وگویی ا‌ست که نجف دریابندری در فصلنامه کتاب امروز با او انجام داد.
در این گفت‌وگو زنده‌یاد ایرج افشار و دکتر محمدرضا شفیعی‌کدکنی نیز حضور داشتند و بنابراین ماحصل کار تقریبا تبدیل به یک میزگرد شده است. در این گفت‌وگو مینوی برای اولین‌‌بار صراحتا درباره تعدادی از شخصیت‌های فرهنگی معاصر خود اظهار نظر می‌کند. برای مثال در آن دوران کتاب‌های محمد اسلامی‌ندوشن و شاهرخ مسکوب درباره شاهنامه منتشر شده بود و دریابندری درباره این پژوهش‌ها از مینوی می‌پرسد. او به‌صراحت از این دو انتقاد می‌کند و می‌گوید: «آنچه موجب تاسف است آن است که این آقایان یک متن صحیح شاهنامه در دست نداشته‌اند تا درباره شعر فردوسی و قصه‌هایی که فردوسی ساخته است به آن طوری که او ساخته بوده است بحث کنند. بهترین متنی که دست‌شان به آن رسیده متن چاپ مسکو بوده که بنده حالا از روی علم و اطمینان می‌توانم بگویم معیوب است.»
یا در جاهایی از گفت‌وگو نظرش را درباره نثر محمدعلی فروغی، عباس اقبال‌آشتیانی، سعید نفیسی و دیگران بیان می‌کند. از دیگر بخش‌های خواندنی گفت‌وگو، داستان آشنایی مینوی و نیماست. همچنین ماجرایی از نیما نقل می‌کند که بسیار جالب‌توجه است. او تعریف می‌کند روزی از روزها نیما سراغش آمده و با همان لهجه عجیب‌وغریبش به مینوی گفته: «امروز شاعر کارد کشید!»  در اینجای گفت‌وگو افشار با تعجب می‌پرسد: «شاعر چی کشید؟» مینوی دوباره جمله را تکرار می‌کند. ماجرا این بوده که نیما آن‌روز به روزنامه شفق سرخ - به مدیریت علی دشتی - رفته بود و علی دشتی، فخرالدین شادمان و چندنفر دیگر حضور داشتند. نیما برای مینوی می‌گوید آنها را مسخره کرده و آنها هم به او فحش داده‌اند و اینها سبب شده که نیما برای آنها کارد بکشد!»