منوچهر محمدی با ذکر خاطره‌ای از یک تصمیم عجیب در دوره چهارم جشنواره فیلم فجر تاکید می‌کند برای جلوگیری از اختلاف و عداوت‌ها، ماهیت این رویداد سینمایی باید تغییر کند.
دوره چهارم جشنواره فیلم فجر در سال 1364 یکی از آن دوره‌هاست که اتفاقی نادر در اختتامیه‌اش رخ داده و هیات داوری در بخش بهترین فیلم بلند، به شش فیلم جایزه ویژه خود را داده است و از آنجا که هیچ اثری به تنهایی عنوان بهترین فیلم جشنواره را کسب نکرده، می‌توان حدس زد اتفاقی در هیات داوران رخ داده است.
در این دوره از بین هفت داور، تنها یک داور تخصصی سینمایی حضور داشت و مانند بسیاری دیگر از دوره‌های ابتدایی جشنواره، باقی افراد سابقه مدیریتی و حتی سیاسی پررنگ‌تری داشتند. منوچهر محمدی، تهیه‌کننده باسابقه سینما  داوری است که فیلم‌های آن دوره را در کنار مجید بهمن‌پور، کمال حاج سیدجوادی، فرید حاج‌کریم‌خان، محمد خزاعی (سفیر سابق ایران در سازمان ملل)، جلال رفیع و مهدی فریدزاده به تماشا نشست و قضاوت کرد.
او در گفت‌وگویی با ایسنا درباره آنچه سبب شد در چهارمین دوره جشنواره فجر شش فیلم «اولی‌ها» از عباس کیارستمی، «بهار» ابوالفضل جلیلی، «جاده‌های سرد» مسعود جعفری‌جوزانی، «پدربزرگ» مجید قاری‌زاده، «خط پایان» محمدعلی طالبی و «اتوبوس» یدا... صمدی جایزه ویژه هیات داوران را بگیرند، از ماجرایی گفت که مانع شد تنها یک اثر به عنوان بهترین فیلم برگزیده شود.
او تاکید می‌کند اگرچه می‌شد با رأی‌گیری به یک انتخاب رسید اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که برای آسیب نرسیدن به جشنواره تصمیم دیگری گرفته شد.
محمدی تعریف می‌کند: در دوره‌های آغازین جشنواره فیلم فجر تصمیم مدیران سینمایی کشور در مورد چینش هیات داوران با این ملاحظه صورت می‌گرفت که از اشخاصی استفاده شود که علاوه بر داشتن سبقه فرهنگی، بیشتر موقعیت اداری و حقوقی رسمی و دولتی داشته باشند.
او تصریح می‌کند:  من  سال‌ها پیش به مدیران و دبیران وقت جشنواره فیلم فجر گفتم جشنواره فجر از حالت جشنواره به معنای مرسوم کلمه که حتی قادر نیست استانداردهای رسمی و واقعی را رعایت کند خارج شده و به یک جشن تبدیل شود.