طبق استانداردجهانی، یک پرستار در بخش آی‌سی‌یو باید از دو بیمار مراقبت کند.
 این مهم اما در ایران اتفاق نمی‌افتد و در برخی از بخش‌های ویژه یک پرستار از چهار تا پنج بیمار تخت آی‌سی‌یو
 مراقبت می‌کند.
نباید فراموش کرد بیماران بخش‌های ویژه نیاز به مراقبت‌های صددرصدی و لحظه به لحظه دارند و پرستاران این بخش‌ها باید به طور مستمر از بیمارانی که به آنها محول می‌شوند، مراقبت کنند. حال سوال این است یک پرستار چطور می‌تواند به صورت همزمان از چهار تا پنج بیمار بخش آی‌سی‌یو مراقبت کند؟
شرایط اما زمانی بدتر می‌شود که پرستار باردار یا دارای بیماری‌زمینه‌ای در بخش‌های ویژه به کار گرفته می‌شوند.
 این درحالی است که به کارگیری پرستارانی که باردار یا مبتلا به بیماری زمینه‌ای هستند در بخش‌های ویژه علاوه بر خطری که برای این افراد دارد، باعث پایین آمدن کیفیت خدمات‌رسانی به بیماران می‌شود.
یادآوری می‌شود هر پرستاری نمی‌تواند در بخش‌های ویژه فعالیت کند؛ چراکه کار در این بخش به توانایی ویژه نیاز دارد.

 به این ترتیب پرستاران دارای بیماری زمینه‌ای یا باردار نباید در بخش‌های ویژه به کار گرفته‌شوند. زیرا آنها خود به مراقبت نیاز دارند و نمی‌توانند در شرایط بحرانی از بیمارانی که در بخش‌های ویژه بستری هستند، مراقبت کنند.
‌ تصور کنید حال بیماری که در بخش آی‌سی‌یو بستری است بدتر شود، در این صورت پرستاران باید سریع وارد عمل شوند و فرد را دوباره به زندگی بازگردانند. در این شرایط، سرعت عمل و آرامش اهمیت‌زیادی دارد. حال سوال این است که یک پرستارباردار چطور می‌تواند، سریع حرکت کند؟ یا یک پرستار دچار دیابت یا ناراحتی قلبی، چگونه می‌تواند آرامش خود را حفظ کرده و بیمار را احیا کند؟ حتی اگر پرستار باردار یا دارای بیماری زمینه‌ای تبحر زیادی داشته‌باشد، شرایط مانع تمرکز کامل او می‌شود.
 شرایط شیوع ویروس کرونا اما از این لحاظ همه محاسبات را به هم زد، باید یادآورشد پرستاران دارای بیماری زمینه‌ای و باردار حتی نباید با افراد مبتلا به بیماری کرونا در ارتباط باشند؛ چراکه ریسک ابتلای این افراد به مراتب از سایر پرستاران بیشتر است. بنابراین بهترین کار این است که پرستاران باردار و دارای بیماری زمینه‌ای در خارج از محیط بیمارستان، در بخش‌های آموزشی یا در بخش‌هایی که تردد افراد مبتلا به بیماری کرونا کمتر است، به کار گرفته‌شوند.