چند درجه، مجموعه‌ای جذاب از هیجان، خنده و سرگرمی

درباره مسابقه آموزشی و پرمخاطب شبکه نسیم

چند درجه، مجموعه‌ای جذاب از هیجان، خنده و سرگرمی

یادداشت: هادی داداشی روزنامه‌نگار


 «چند درجه» ازجمله برنامه‌هایی است که به‌دلیل محتوا و ساختارش، بیشترین قرابت را با فضا و کارکرد شبکه نسیم تلویزیون دارد. یک پکیج تصویری پرجنب و جوش، خلاقانه و خوش‌ریتم که به قول ترانه تیتراژش، آدرنالین خون را بالا می‌برد و انرژی و حال خوبی را به بینندگانش القا می‌کند!
مسابقه‌ای تلویزیونی به کارگردانی غلامرضا بختیاری و امید خسروی و تهیه‌کنندگی غلامرضا بختیاری که با لحاظ ویژگی‌های مدیوم و ورود به رشته‌هایی از ورزش که شاید امکان و موقعیت تجربه آن برای عموم مردم وجود نداشته باشد، همزمان هم به معرفی مختصرشان می‌پردازند و هم هیجان ذاتی آنها را با تکنیک‌های تصویری به بیننده منتقل می‌کنند. اثرگذاری این برنامه به‌واسطه حس امیدبخش و مثبتی که تزریق می‌کند و اشتیاق برای تماشای آن به‌ویژه در شرایط حاضر که بیشتر افراد به‌دلیل شیوع کرونا فرصت رجوع به ورزش‌های مورد اشاره در این برنامه را ندارند، بیشتر نیز حس می‌شود.
در این مسابقه با نگاهی جوانگرایانه به رشته‌های نسبتا مهجور ورزشی از‌جمله پاراگلایدر، غواصی، سنگنوردی، پاراموتور، سقوط آزاد، فلای بورد، کایت بورد، موتور کراس، دوچرخه‌سواری تریال و... پرداخته می‌شود. هر چند روایت برنامه از این منظر، موجب نمی‌شود که دیگر گروه‌های سنی نتوانند با برنامه ارتباط برقرار کنند چون اصولا بستر شاداب و باطراوتی که در عین وجوه آموزشی و اتمسفر اکتیو برنامه مهیا شده، آن‌را برای اقشار متفاوتی از مخاطبان دیدنی می‌کند. این استقبال را می‌توان از قرارگیری نام برنامه در میان 10عنوان اول پربیننده شبکه نسیم به‌خوبی دریافت.
از سوی دیگر، تصحیح دیدگاه نادرست و غلو شده درباره گران و لاکچری شناخته‌شدن ورزش‌های مذکور را باید یکی از اهداف حرفه‌ای سازندگان این برنامه دانست. هدفی که به مرور و در صورت تداوم، از تمرکز و تجمع توجهات عامه مردم به چند رشته ورزشی خاص جلوگیری می‌کند و تنوع در پرداخت به حوزه‌های جدید و کمتر تجربه شده را پیشنهاد می‌دهد. مثلا در یکی از قسمت‌ها یک مسابقه آموزشی ابداعی با موضوع بسته‌بندی کردن چتر نجات، دستمایه برنامه‌ای با شرکت هنرجویان بود که با نریشن و کپشن‌های کوتاه و قابل فهم، می‌شد از جزئیاتش سر‌ در‌آورد و نکاتی را آموخت. چند درجه زیاده‌گویی و پیچیده‌نمایی ندارد. لحنش ساده و صمیمی است و با اتکا به طنزپردازی‌های به‌جا و بامزه مجریانش که هر بار در مواجهه با افراد و ورزشکاران مختلف متناسب با آنها شکل می‌گیرد و در قالب کل‌کل‌های ورزشی و کری‌خوانی‌های تیمی اجرا می‌شود، موضوع برنامه در هر قسمت را با این تمهید شیرین عرضه می‌کند تا باب طبع تماشاگران بیشتری باشد.