بیشتر شخصیت‌هایی که معمولا وارد انتخابات می‌شوند، کسانی هستند که جزو آدم‌های مهم سیاسی نظام تلقی می‌شوند و
تیم حفاظت دارند. مستندساز برای این‌که به آنها نزدیک شود، باید آن شخصیت را گاهی اوقات به محیط‌های عمومی ببرد و طبیعتا برای این کار با شرایط سختی که برای حفاظت از او وجود دارد، مواجه خواهد شد. آنها نمی‌گذارند مردم به کاندیدا نزدیک شوند، کارگردان اجازه ندارد آنها را هر جایی ببرد و مجموعه اینها باعث می‌شود ملاحظات امنیتی همچنان از معضلات و مشکلات فیلمسازهای انتخاباتی باشد.
     ستادهای انتخاباتی عمدتا منظم نیستند و با چند مسؤول، سلیقه و فکر اداره می‌شوند. این ستادها از یکی دو سال قبل از انتخابات هماهنگ نشده‌اند. معمولا مشخص نیست حرف نهایی را چه کسی می‌زند. به همین دلیل چند مسؤول و فکر برای ساخت یک مستند وجود دارد. میان این توقعات
تو در تو مستندساز نمی‌تواند به‌راحتی راه خودش را پیدا کند و با سفارش‌های مختلف و ضدونقیض مواجه می‌شود. فیلمساز در اکثر مواقع نهایتا می‌تواند با یک الی دو عضو از چنین اتاق فکرهایی خودش را هماهنگ کند اما همیشه دیگرانی هستند که کار او را خرا ب می‌کنند.
     بسیاری از نامزدها منتظر تایید صلاحیت خود توسط شورای نگهبان می‌مانند و بعد اقدام به ساخت مستند انتخاباتی می‌کنند. 20روز برای ساخت یک مستند 30دقیقه‌ای یک عملیات جهادی به حساب می‌آید. به همین دلیل مستندسازها سراغ راحت‌ترین و دم‌دستی‌ترین شکل مستندسازی می‌روند.
     بسیاری از داوطلبان یک آرشیو کامل تصاویر از زندگی خود درست نکرده‌اند. وجود این آرشیو می‌تواند به مستندساز برای نزدیک شدن به گذشته شخص کمک کند. نبود این آرشیو باعث می‌شود مستندسازها ناچار به ساخت تصویر روی بیاورند.