با ماشین‌هایی آشنا شوید كه پس از عرضه در بازار ایران با نام یا لقبی خاص معروف شدند
اسم وطنی شیرین‌تره!
حضور چهارچرخه‌های دودی یا همان خودروها در كشورمان قدمتی بسیار طولانی و تقریبا همزمان با فراگیرشدن این وسیله نقلیه در تمام دنیا دارد. اما در تمام این سال‌ها، در هیچ دوره‌ای تنوع خودروهای خارجی موجود در كشورمان به اندازه دیگر كشورهایی نبوده است كه به طور مستقیم با بازار جهانی ارتباط دارند. با این حال، موضوع تنوع نه‌چندان بالای خودروهای خارجی، دلیل خوبی برای این نمی‌شد كه یكی از بامزه‌ترین عاداتمان را فراموش كنیم! بله، بسیاری از خودروهای خارجی برای ما اسامی اختصاصی ایرانی پیدا كرده‌اند و در بسیاری از موارد، با نام اصلی آنها بیگانه‌ایم! در ادامه با تعدادی از اسامی و القابی برای خودروهایی آشنا می‌شوید كه بعضا توسط افراد انتخاب شده‌اند و در برخی موارد هم برای بهتر جا افتادن خودرو در بازار توسط خودروسازانی كه دست به مونتاژ آن می‌زدند انتخاب شده بود.
تویوتا عراقی
اشتباه نكنید! این مدل از تویوتا در عراق تولید نشده است. اما از آنجا كه بیشتر نمونه‌های موجود از این خودرو یعنی تویوتا «كرونا» نسل ششم در جریان هشت سال جنگ تحمیلی از عراق به ایران وارد شد، در بین مردم با این عنوان شناخته می‌شود. در آن سال‌ها از مهم‌ترین نكات در مورد این خودرو، ضعف شدید از ناحیه قطعات یدكی و تبحر تعمیركاران در سرویس‌های این خودرو بود.
بنز معماری
در دهه 40 و 50 شمسی، بسیاری از معماران و افرادی كه به كار ساخت‌وساز ساختمان مشغول بودند، سراغ مرسدس بنز «معماری» می‌رفتند! اما معماری، كدام اتاق مرسدس بنز بود؟ در زبان تخصصی این برند، این اتاق تحت عنوان دبلیو114/115 شناخته می‌شود و در بازار كشورمان هم نسخه 230، 230.4 و در نهایت 280 این خودرو را بیش از نسخه‌های دیگر داشتیم.
جیپ آهو
جیپ آهو، یك شاسی‌بلند استیشن است كه از دهه 50 شمسی تا اواخر دهه 60 روی خط تولید شركت «سهامی جیپ ایران» (پارس خودروی امروز) قرار داشت و در آن دوران از محبوب‌ترین خودروهای بازار كشور بود، زیرا با توجه به ابعاد بزرگ، پیشرانه شش سیلندر و قیمت مناسب، خودرویی بسیار كاربردی محسوب می‌شد. اما این خودرو كه از خانواده «اس جِی» جیپ زاده شده و از سال 1342/ 1963 روی خط تولید این خودروساز آمریكایی قرار گرفته و در بسیاری منابع از آن به عنوان نخستین شاسی‌بلند لوكس دنیا یاد می‌شود، در بازار جهانی به «واگونیر» مشهور است. آهو نامی بود كه پارس خودروی كنونی برای ملموس‌تر بودن و بهبود روند تبلیغات، برای این محصول در نظر گرفت.
جیپ سیمرغ
در همان دوران تولید جیپ آهو، نسخه تجاری سری «اس جِی» یعنی جیپ «سیمرغ» هم به تولید می‌رسید كه این نام هم توسط شركت سهامی جیپ برای این وانت بار بسیار قدرتمند و كاربردی انتخاب شده بود. سیمرغی كه در بازار ایران داریم، در بازار جهانی تحت سه عنوان متفاوت «جیپ گلادیاتور»، «جیپ پیكاپ» و «جیپ سری جِی» به فروش می‌رسید، اما مرسوم‌ترین نام برای این خودرو «گلادیاتور» است. جیپ گلادیاتور در چند نسخه دُم‌بلند، دُم‌كوتاه، دوكابین و... طراحی شده بود كه عمده سیمرغ‌های موجود در ایران از نوع تك‌كابین با جای بار یا دُمِ بلند هستند؛ ضمن این كه تعداد قابل توجهی از نسخه دوكابین هم در اختیار اداره برق بود كه این نسخه بین بسیاری از افراد تحت عنوان «سیمرغ اداره برقی» شناخته می‌شود.
ولوو سوسماری
این عناوین در دنیای ماشین سنگین هم بسیار رایج است. ولوو ان86 و ان88 (اتاق مشترك) كه در دوران پیش از انقلاب به بازار ایران عرضه می‌شدند، با توجه به ظاهرش كه حقیقتا شبیه به سوسمار است، با این عنوان بین رانندگان شناخته می‌شد و هنوز هم این محصول با همین عنوان در وبگاه‌های خرید و فروش آگهی می‌شود.
سیتروئن ژیان
ژیان را می‌توان از خاطره‌انگیزترین خودروهای بازار ایران دانست. این هاچ‌بك سوپر مینی كه از اواخر دهه 1340/ 1960 روی خط تولید سیتروئن قرار گرفت، به نوعی فرزند سیتروئن «CV2» محسوب می‌شود و تولید آن تا سال 1362/ 1983 ادامه داشت. اما هرچند كوچولوی خاطره انگیز فرانسوی «دیان» نام داشت، با قدم گذاشتن آن روی خط تولید شركت سهامی سیتروئن ایران (سایپای فعلی)، نام ایرانی «ژیان» برای این خودرو در نظر گرفته شد.
فولكس قورباغه
این كوچولوی دوست داشتنی آلمانی كه از اواخر دهه 30 میلادی روی خط تولید شركت فولكس‌واگن قرار گرفت و به نوعی نخستین محصول سواری این خودروساز محسوب می‌شود، با فروش بیش از 21 میلیون دستگاه تا سال 1382/ 2003 دومین نام پرفروش در صنعت خودروسازی، پس از تویوتا كرولا است. اما نام این خودرو در زبان لاتین «بیتل» به معنای «سوسك» است و البته ما ایرانی‌ها از همان ابتدا این آلمانی دوست داشتنی را «قورباغه» نامگذاری كردیم كه این انتخاب قطعا به‌دلیل شمایل كلی بدن پر از قوس قورباغه است.
ماك دلفینی
ماك سی‌اچ613 از جمله محصولاتی بود كه در دهه 70 شمسی در سال‌های سازندگی پس از هشت سال جنگ تحمیلی وارد بازار ایران شد. در آن سال‌ها با توجه به پیشینه بسیار خوب سری آر در بین رانندگان ایرانی، این خودرو هم مورد استقبال قرار گرفت. طراحی سیال و خطوط نرم این خودرو نسبت به محصولات قدیمی‌تر ماك موجب این شد كه لقب «دلفینی» روی پیشانی سی‌اچ613 بنشیند.
تویوتا كالسكه
تویوتا لندكروزر سری «جی40» كه در هشت سال جنگ تحمیلی
هم كمك شایانی به نیروهای ایرانی كرد، تحت عنوان «كالسكه»
شناخته می‌شود. این لقب كه از طرف مردم برای این خودرو انتخاب شده است، احتمالا به‌خاطر سبك طراحی این خودرو و شباهتش با كالسكه باشد!
بنز كپل
در اواخر دهه 1360/1980 نسل جدید آن روزهای مرسدس بنز با مدل 230ای اتاق دبلیو124 وارد بازار كشورمان شد كه با توجه به خطوط نرم‌تر بدنه در قیاس با نمونه‌های كلاسیك محصولات این خودروساز، لقب «كپل» را برای آن در نظر گرفتند. البته بسیاری از افراد برای مرسدس بنز 190ای (اتاق دبلیو201) هم همین لفظ را استفاده می‌كردند. اما باید توجه داشته باشید كه بنز 190، یك سایز كوچك‌تر از 230 است و این دو خودرو یكسان نیستند.
شورولت كاپریس تخم‌مرغی
شورولت كاپریس، سدان بزرگ آمریكایی كه بین كلاسیك‌بازان طرفداران فراوانی دارد، تا اوایل دهه 1370/1390 با همان شمایل قدیمی و كلاسیك نسل سومش تولید می‌شد. اما در همان ایام، زبان طراحی شورولت برای محصولات آن زمانش تغییر كرد و كاپریس نسل چهارم با خطوطی بسیار نرم‌تر از قبل طراحی و تولید شد. پس با توجه به خطوط منحنی
متعدد موجود در شمایل این خودرو، «تخم‌مرغی» لقبی است كه مردم برای
كاپریس دهه نودی انتخاب كرده‌اند.
بنز دانشجویی
پس از این كه بنز معماری یا همان دبلیو 114/115 از خط تولید خارج شد، مرسدس بنز دبلیو 123 را كه درواقع پدر «ای كلاس» كنونی محسوب می‌شود، جایگزین این خودرو كرد. در آن دوران این خودرو را دانشجوهایی كه در خارج از كشور به تحصیل مشغول بودند به ایران وارد می‌كردند و به همین خاطر این اتاق مرسدس بنز كه عمدتا مدل 230 آن را در خیابان‌ها می‌بینیم، به «دانشجویی» مشهور شد.
نیسان آبی
این خودرو را می‌توان قدیمی‌ترین محصول حال حاضر صنعت خودروسازی كشورمان بدانیم كه سال آینده در بازار جهانی، 50 ساله می‌شود! در واقع این نسل از نیسان جونیور برای نخستین بار در سال 1349/1970 روی خط تولید نیسان قرار گرفت و تولید آن تنها تا سال 1361/ 1982 ادامه یافت. اما زامیاد هنوز هم دست از سر آن برنداشته و با اندكی تغییرات طی این سال‌ها، همچنان تولید محبوب‌ترین وانت بار كشور را ادامه می‌دهد. اما نكته جالب این كه بسیاری از ما ایرانی‌ها این وانت را تحت عنوان «نیسان آبی» می‌شناسیم، زیرا عمده نمونه‌های موجود در خیابان‌ها از این خودرو، به رنگ آبی هستند و جالب‌تر این كه زامیاد در طی این سال‌ها اقدام به تولید وانت نیسان با رنگ‌های دیگر هم كرد اما از آنها استقبال نشد!
میتسوبیشی گالانت سوسماری
دومین سوسمار این فهرست سنگین نیست! اتفاقا یك سدان چابك و دوست داشتنی ژاپنی است كه این خودرو هم به‌دلیل شباهت طراحی به سوسمار (به‌خاطر پوزه عبوس)، با این عنوان شناخته می‌شود. البته توجه داشته باشید كه گالانت سوسماری در واقع نسل ششم این خودرو است كه در سال‌های 1368 تا 1371 وارد بازار ایران شد.
ب‌ام‌و اتاق مشهدی
ما هم دلیلش را نمی‌دانیم اما بسیاری از دلالان و افراد فعال در بازار خودرو، ب‌ام‌و 530آی اتاق قدیم (مشهور به اتاق ای60 كه در حد فاصل سال‌های 1384 تا 1389 وارد بازار كشورمان شد) را تحت عنوان «اتاق مشهدی» می‌شناسند! با این باور كه این اتاق از ب‌ام‌و میان مردم عزیز مشهد، بسیار محبوب است.
تویوتا شكاری
این لقب را ایرانی‌ها برای دو مدل از محصولات كلاسیك تویوتا به كار می‌بردند. مورد اول، تویوتا «كارینا» نسل اول است كه از سال 1349تا 1356/1970 تا 1977 تولید می‌شد و در حد فاصل همین سال‌ها تعداد قابل توجهی از آن به بازار ایران عرضه شد. این خودرو در چند نسخه متفاوت اعم از چهار در و دو در تولید شده بود. اما اكثر نمونه‌های موجود در ایران سدان چهار در هستند. با این وجود، با توجه به طراحی ستون سوم و شیب صندوق بار، تویوتا كارینای نسل اول محبوب بسیاری از جوانان بود و عناوینی مثل «شكاری» یا «خرگوشی» برای آن استفاده می‌شد كه عنوان «خرگوشی» به احتمال زیاد به‌خاطر آینه‌هایی است كه روی گلگیر این خودرو قرار دارد. مورد دوم، تویوتا سلیكا است كه این خودرو تنها به صورت دو در (در دو نسخه لیفت‌بك و هارد تاپ) تولید می‌شد و این محصول هم با توجه به ذات اسپرتش، در بسیاری موارد تحت عنوان «تویوتا شكاری» شناخته می‌شد.
میتسوبیشی گالانت عینكی
اما نسل هفتم میتسوبیشی گالانت هم در عین ناباوری در بین مردم ایران یك لقب داشت! این لقب باتوجه به ظاهر خودرو كه نسبت به گذشته مدرن‌تر شده بود و چراغ‌های آن شبیه یك عینك روی پوزه خودرو بودند، موجب آن شد میتسوبیشی گالانت مدل سال‌های 1993 تا 1996 موجود در بازار ایران را «گالانت عینكی» بنامیم.
بنز پلیسی
اواسط دهه 80 شمسی بود كه تعداد قابل توجهی از مرسدس‌بنزهای سی كلاس و ای كلاس (دبلیو211 و دبلیو203) به ناوگان پلیس نیروی انتظامی (عمدتا سی240) و راهنمایی و رانندگی (عمدتا ای240) راه پیدا كرد. به همین خاطر بسیاری از افراد این دو اتاق مرسدس بنز را تحت عنوان «پلیسی» می‌شناسند. البته كلاس ای با لقب «راهوری» هم بعضا شناخته می‌شود؛ زیرا در آن دوران مرسدس‌بنزهای ای240 به پلیس راهور راه پیدا كرده بودند.
اشتباه نكنید! این مدل از تویوتا در عراق تولید نشده است. اما از آنجا كه بیشتر نمونه‌های موجود از این خودرو یعنی تویوتا «كرونا» نسل ششم در جریان هشت سال جنگ تحمیلی از عراق به ایران وارد شد، در بین مردم با این عنوان شناخته می‌شود. در آن سال‌ها از مهم‌ترین نكات در مورد این خودرو، ضعف شدید از ناحیه قطعات یدكی و تبحر تعمیركاران در سرویس‌های این خودرو بود.
بنز معماری
در دهه 40 و 50 شمسی، بسیاری از معماران و افرادی كه به كار ساخت‌وساز ساختمان مشغول بودند، سراغ مرسدس بنز «معماری» می‌رفتند! اما معماری، كدام اتاق مرسدس بنز بود؟ در زبان تخصصی این برند، این اتاق تحت عنوان دبلیو114/115 شناخته می‌شود و در بازار كشورمان هم نسخه 230، 230.4 و در نهایت 280 این خودرو را بیش از نسخه‌های دیگر داشتیم.
جیپ آهو
جیپ آهو، یك شاسی‌بلند استیشن است كه از دهه 50 شمسی تا اواخر دهه 60 روی خط تولید شركت «سهامی جیپ ایران» (پارس خودروی امروز) قرار داشت و در آن دوران از محبوب‌ترین خودروهای بازار كشور بود، زیرا با توجه به ابعاد بزرگ، پیشرانه شش سیلندر و قیمت مناسب، خودرویی بسیار كاربردی محسوب می‌شد. اما این خودرو كه از خانواده «اس جِی» جیپ زاده شده و از سال 1342/ 1963 روی خط تولید این خودروساز آمریكایی قرار گرفته و در بسیاری منابع از آن به عنوان نخستین شاسی‌بلند لوكس دنیا یاد می‌شود، در بازار جهانی به «واگونیر» مشهور است. آهو نامی بود كه پارس خودروی كنونی برای ملموس‌تر بودن و بهبود روند تبلیغات، برای این محصول در نظر گرفت.
جیپ سیمرغ
در همان دوران تولید جیپ آهو، نسخه تجاری سری «اس جِی» یعنی جیپ «سیمرغ» هم به تولید می‌رسید كه این نام هم توسط شركت سهامی جیپ برای این وانت بار بسیار قدرتمند و كاربردی انتخاب شده بود. سیمرغی كه در بازار ایران داریم، در بازار جهانی تحت سه عنوان متفاوت «جیپ گلادیاتور»، «جیپ پیكاپ» و «جیپ سری جِی» به فروش می‌رسید، اما مرسوم‌ترین نام برای این خودرو «گلادیاتور» است. جیپ گلادیاتور در چند نسخه دُم‌بلند، دُم‌كوتاه، دوكابین و... طراحی شده بود كه عمده سیمرغ‌های موجود در ایران از نوع تك‌كابین با جای بار یا دُمِ بلند هستند؛ ضمن این كه تعداد قابل توجهی از نسخه دوكابین هم در اختیار اداره برق بود كه این نسخه بین بسیاری از افراد تحت عنوان «سیمرغ اداره برقی» شناخته می‌شود.
ولوو سوسماری
این عناوین در دنیای ماشین سنگین هم بسیار رایج است. ولوو ان86 و ان88 (اتاق مشترك) كه در دوران پیش از انقلاب به بازار ایران عرضه می‌شدند، با توجه به ظاهرش كه حقیقتا شبیه به سوسمار است، با این عنوان بین رانندگان شناخته می‌شد و هنوز هم این محصول با همین عنوان در وبگاه‌های خرید و فروش آگهی می‌شود.
سیتروئن ژیان
ژیان را می‌توان از خاطره‌انگیزترین خودروهای بازار ایران دانست. این هاچ‌بك سوپر مینی كه از اواخر دهه 1340/ 1960 روی خط تولید سیتروئن قرار گرفت، به نوعی فرزند سیتروئن «CV2» محسوب می‌شود و تولید آن تا سال 1362/ 1983 ادامه داشت. اما هرچند كوچولوی خاطره انگیز فرانسوی «دیان» نام داشت، با قدم گذاشتن آن روی خط تولید شركت سهامی سیتروئن ایران (سایپای فعلی)، نام ایرانی «ژیان» برای این خودرو در نظر گرفته شد.
فولكس قورباغه
این كوچولوی دوست داشتنی آلمانی كه از اواخر دهه 30 میلادی روی خط تولید شركت فولكس‌واگن قرار گرفت و به نوعی نخستین محصول سواری این خودروساز محسوب می‌شود، با فروش بیش از 21 میلیون دستگاه تا سال 1382/ 2003 دومین نام پرفروش در صنعت خودروسازی، پس از تویوتا كرولا است. اما نام این خودرو در زبان لاتین «بیتل» به معنای «سوسك» است و البته ما ایرانی‌ها از همان ابتدا این آلمانی دوست داشتنی را «قورباغه» نامگذاری كردیم كه این انتخاب قطعا به‌دلیل شمایل كلی بدن پر از قوس قورباغه است.
ماك دلفینی
ماك سی‌اچ613 از جمله محصولاتی بود كه در دهه 70 شمسی در سال‌های سازندگی پس از هشت سال جنگ تحمیلی وارد بازار ایران شد. در آن سال‌ها با توجه به پیشینه بسیار خوب سری آر در بین رانندگان ایرانی، این خودرو هم مورد استقبال قرار گرفت. طراحی سیال و خطوط نرم این خودرو نسبت به محصولات قدیمی‌تر ماك موجب این شد كه لقب «دلفینی» روی پیشانی سی‌اچ613 بنشیند.
تویوتا كالسكه
تویوتا لندكروزر سری «جی40» كه در هشت سال جنگ تحمیلی
هم كمك شایانی به نیروهای ایرانی كرد، تحت عنوان «كالسكه»
شناخته می‌شود. این لقب كه از طرف مردم برای این خودرو انتخاب شده است، احتمالا به‌خاطر سبك طراحی این خودرو و شباهتش با كالسكه باشد!
بنز كپل
در اواخر دهه 1360/1980 نسل جدید آن روزهای مرسدس بنز با مدل 230ای اتاق دبلیو124 وارد بازار كشورمان شد كه با توجه به خطوط نرم‌تر بدنه در قیاس با نمونه‌های كلاسیك محصولات این خودروساز، لقب «كپل» را برای آن در نظر گرفتند. البته بسیاری از افراد برای مرسدس بنز 190ای (اتاق دبلیو201) هم همین لفظ را استفاده می‌كردند. اما باید توجه داشته باشید كه بنز 190، یك سایز كوچك‌تر از 230 است و این دو خودرو یكسان نیستند.
شورولت كاپریس تخم‌مرغی
شورولت كاپریس، سدان بزرگ آمریكایی كه بین كلاسیك‌بازان طرفداران فراوانی دارد، تا اوایل دهه 1370/1390 با همان شمایل قدیمی و كلاسیك نسل سومش تولید می‌شد. اما در همان ایام، زبان طراحی شورولت برای محصولات آن زمانش تغییر كرد و كاپریس نسل چهارم با خطوطی بسیار نرم‌تر از قبل طراحی و تولید شد. پس با توجه به خطوط منحنی
متعدد موجود در شمایل این خودرو، «تخم‌مرغی» لقبی است كه مردم برای
كاپریس دهه نودی انتخاب كرده‌اند.
بنز دانشجویی
پس از این كه بنز معماری یا همان دبلیو 114/115 از خط تولید خارج شد، مرسدس بنز دبلیو 123 را كه درواقع پدر «ای كلاس» كنونی محسوب می‌شود، جایگزین این خودرو كرد. در آن دوران این خودرو را دانشجوهایی كه در خارج از كشور به تحصیل مشغول بودند به ایران وارد می‌كردند و به همین خاطر این اتاق مرسدس بنز كه عمدتا مدل 230 آن را در خیابان‌ها می‌بینیم، به «دانشجویی» مشهور شد.
نیسان آبی
این خودرو را می‌توان قدیمی‌ترین محصول حال حاضر صنعت خودروسازی كشورمان بدانیم كه سال آینده در بازار جهانی، 50 ساله می‌شود! در واقع این نسل از نیسان جونیور برای نخستین بار در سال 1349/1970 روی خط تولید نیسان قرار گرفت و تولید آن تنها تا سال 1361/ 1982 ادامه یافت. اما زامیاد هنوز هم دست از سر آن برنداشته و با اندكی تغییرات طی این سال‌ها، همچنان تولید محبوب‌ترین وانت بار كشور را ادامه می‌دهد. اما نكته جالب این كه بسیاری از ما ایرانی‌ها این وانت را تحت عنوان «نیسان آبی» می‌شناسیم، زیرا عمده نمونه‌های موجود در خیابان‌ها از این خودرو، به رنگ آبی هستند و جالب‌تر این كه زامیاد در طی این سال‌ها اقدام به تولید وانت نیسان با رنگ‌های دیگر هم كرد اما از آنها استقبال نشد!
میتسوبیشی گالانت سوسماری
دومین سوسمار این فهرست سنگین نیست! اتفاقا یك سدان چابك و دوست داشتنی ژاپنی است كه این خودرو هم به‌دلیل شباهت طراحی به سوسمار (به‌خاطر پوزه عبوس)، با این عنوان شناخته می‌شود. البته توجه داشته باشید كه گالانت سوسماری در واقع نسل ششم این خودرو است كه در سال‌های 1368 تا 1371 وارد بازار ایران شد.
ب‌ام‌و اتاق مشهدی
ما هم دلیلش را نمی‌دانیم اما بسیاری از دلالان و افراد فعال در بازار خودرو، ب‌ام‌و 530آی اتاق قدیم (مشهور به اتاق ای60 كه در حد فاصل سال‌های 1384 تا 1389 وارد بازار كشورمان شد) را تحت عنوان «اتاق مشهدی» می‌شناسند! با این باور كه این اتاق از ب‌ام‌و میان مردم عزیز مشهد، بسیار محبوب است.
تویوتا شكاری
این لقب را ایرانی‌ها برای دو مدل از محصولات كلاسیك تویوتا به كار می‌بردند. مورد اول، تویوتا «كارینا» نسل اول است كه از سال 1349تا 1356/1970 تا 1977 تولید می‌شد و در حد فاصل همین سال‌ها تعداد قابل توجهی از آن به بازار ایران عرضه شد. این خودرو در چند نسخه متفاوت اعم از چهار در و دو در تولید شده بود. اما اكثر نمونه‌های موجود در ایران سدان چهار در هستند. با این وجود، با توجه به طراحی ستون سوم و شیب صندوق بار، تویوتا كارینای نسل اول محبوب بسیاری از جوانان بود و عناوینی مثل «شكاری» یا «خرگوشی» برای آن استفاده می‌شد كه عنوان «خرگوشی» به احتمال زیاد به‌خاطر آینه‌هایی است كه روی گلگیر این خودرو قرار دارد. مورد دوم، تویوتا سلیكا است كه این خودرو تنها به صورت دو در (در دو نسخه لیفت‌بك و هارد تاپ) تولید می‌شد و این محصول هم با توجه به ذات اسپرتش، در بسیاری موارد تحت عنوان «تویوتا شكاری» شناخته می‌شد.
میتسوبیشی گالانت عینكی
اما نسل هفتم میتسوبیشی گالانت هم در عین ناباوری در بین مردم ایران یك لقب داشت! این لقب باتوجه به ظاهر خودرو كه نسبت به گذشته مدرن‌تر شده بود و چراغ‌های آن شبیه یك عینك روی پوزه خودرو بودند، موجب آن شد میتسوبیشی گالانت مدل سال‌های 1993 تا 1996 موجود در بازار ایران را «گالانت عینكی» بنامیم.
بنز پلیسی
اواسط دهه 80 شمسی بود كه تعداد قابل توجهی از مرسدس‌بنزهای سی كلاس و ای كلاس (دبلیو211 و دبلیو203) به ناوگان پلیس نیروی انتظامی (عمدتا سی240) و راهنمایی و رانندگی (عمدتا ای240) راه پیدا كرد. به همین خاطر بسیاری از افراد این دو اتاق مرسدس بنز را تحت عنوان «پلیسی» می‌شناسند. البته كلاس ای با لقب «راهوری» هم بعضا شناخته می‌شود؛ زیرا در آن دوران مرسدس‌بنزهای ای240 به پلیس راهور راه پیدا كرده بودند.
