یك پیشنهاد بكر
در ادوار مختلف رسانه ملی، تلاشهای متنوعی صورت گرفته برای سرگرمسازی مخاطبان از دریچه داستانهای مختلف كه ژانرهایی گوناگون از كمدی تا پلیسی، تاریخی و مذهبی را دربرگرفته است و اتفاقا برخی از آثار شاخص گونههایی مانند تاریخی یا حتی پلیسی در تلویزیون شكل گرفته است.
در سالهای اخیر چون نیك مینگریم میبینیم دیگر آن تنوع ژانر در محصولات رسانه ملی به چشم نمیخورد. البته كه در رادیو به دلیل آنكه ابزار كار ارزانتر است و بناست حس ژانرهای مختلف از طریق صدا و موسیقی و افكت القا شود این تنوع ژانری همچنان هست ولی بحث بر سر تلویزیون است كه مدتی است از تجربیات ژانری پیشرو خالی شده است. اینكه چرا در تلویزیون كسی سراغ تاریخیسازی نمیرود یا اگر هم بنا میشود تاریخی ساخته شود این افتادن به دام ملودرام است كه رخ میدهد جای سوال
دارد؟
عین این سوال درباره ژانر پرطرفدار دلهره یا وحشت وجود دارد. كیست كه مخاطب محصولات سرگرم كننده باشد و مثلا شب بیست و نهم حمید رخشانی یا درخشش استنلی كوبریك را ندیده باشد؛ آثاری كه اتفاقا بارها از تلویزیون خودمان هم پخش شدهاند و حتی در بازپخش پنجاهم(!) نیز باز مخاطب
داشتهاند.
خودم اخیرا وقتی سرگرم تولید سریال ااحضارب در گونه دلهره بودم متوجه شدم با چه دایره عظیمی از ایجاد جذابیت در این ژانر مهجور روبهروییم و شگفتا كه وقتی هم بناست تجربه كنیم به دلایل مختلف فرصت عرضه آن در تلویزیون به وجود نمیآید و باید محصول را روانه شبكه خانگی كنیم؛ ولی تفاوتی ندارد چه شبكه خانگی كار كنیم چه رسانه ملی این تجربیات سالها فعالیت برای تلویزیون است كه به كار میآید و باز همان تلویزیون است كه دریچهای میشود تا سریال دیده شود و حتی بسیار بیشتر از گونههای دیگر اسباب تحلیل و ابراز نظر مخاطبان را
فراهم كند.
من سریالهای مختلفی را برای تلویزیون تولید كردهام؛ از آثاری ماورایی نظیر سقوط یك فرشته و او یك فرشته بود تا كمدیهایی مثل كت جادویی و شمسالعماره ولی آنچه تجربه تولید سریال احضار را برایم متفاوت كرده است شراكت تمام و كمالی است كه مخاطبان حتی پیش از پخش رسمی كار و حین عرضه، درباره محتوای تصویری منتشره از آن داشتهاند. این معنایی جز این دارد که مخاطب ایرانی
به واسطه دسترسی راحتتر به محصولات مطرح ژانرهای مختلف، بیش از همیشه تشنه محصولات ژانر ایرانی است؟ به نظر میرسد اگر رسانه ملی میخواهد پیشروی دهههای قبلش را تكرار كند باید روی ژانرهای بكر و تجربه نشده بیش از پیش تمركز كند.