خیلی از بیماران در مورد تجویز متخصصان ارتودنسی برای كشیدن دندان نگران می‌شوند و از آنان درخواست می‌كنند تا حد امكان در درمانشان، دندانی كشیده نشود و حتی گاهی متخصصی را انتخاب می‌كنند كه درمان ارتودنسی را بدون كشیدن دندان انجام دهد.
تجویز كشیدن دندان توسط ارتودنتیست بر اساس محاسبات مختلفی انجام می‌شود. یكی از موارد، میزان شلوغی دندان‌هاست كه در بعضی موارد كشیدن دندان مورد تجویز پیدا می‌كنند.
موارد دیگری كه بیماران خوب است بدانند و متخصصان ارتودنسی براساس آنها تصمیم كشیدن یا نكشیدن دندان‌ها را بنا می‌كنند عبارت است از موقعیت استخوان‌های فك‌ها، شیب دندان‌ها به سمت جلو یا عقب، موقعیت لب، بینی و چانه، میزان لثه اطراف دندان‌ها، اندازه و شكل دندان‌ها و بسیاری از موارد دیگر كه به كمك پیشرفت فناوری‌ها به‌طور دقیق قابل بررسی است.
 امروزه سؤال اصلی این نیست كه آیا می‌توان درمان ارتودنسی را بدون كشیدن انجام داد یا خیر. چرا كه هر درمان ارتودنسی را می‌توان بدون كشیدن دندان انجام داد. امروزه سؤال اصلی این است كه با توجه به موقعیت بافت نرم، استخوان و دندان‌های هر بیمار كدام روش (كشیدن یا نكشیدن)، زیبایی و عملكرد بهتری برای بیمار فراهم می‌كند و نتایج درمان را با ثبات نگه می‌دارد؟
نكته قابل توجه این است اگر برای بیماران نكشیدن دندان‌ها به زیبایی بهتر و عملكرد بهتر دندان‌ها و فكین منجر بشود ، ولی موقعیت دندان‌ها در این شرایط با ثبات نباشد متخصصان كشیدن دندان‌ها را توصیه می‌كنند.  
به عبارت دیگر، بیماران این تصمیم مهم تكنیكی را بهتر است كه به متخصص معالج خود بسپارند، چرا كه ایشان علاوه بر توجه به همه عوامل از جمله به ناهنجاری‌های بافت نرم و سخت دندان‌ها، به ثبات نتایج درمان هم می‌اندیشند و حتما این تصمیم مهم مبتنی بر تجربه و روش‌های مختلف تصویربرداری و معاینه تكنیكی بیماران است.