چهارمین دوره تورنمنت بین‌المللی جام فجر ـ گزینشی المپیك امروز در تالار وزنه برداری آزادی به پایان می‌رسد؛ رقابت‌هایی كه سطح كیفی آن به لحاظ ركوردی، حداقل در دو روز نخست حتی از رقابت‌های قهرمانی كشور خودمان هم در رده‌های سنی مختلف، پایین تر بود. البته هدف دیدن نیمه خالی لیوان نیست. این‌كه فدراسیون وزنه‌برداری توانسته تورنمنتی بین‌المللی را در تقویم فدراسیون جهانی بگنجاند، اقدام پسندیده‌ای است كه در فدراسیون‌های قبلی شاهدش نبودیم، اما چند نكته را نباید از قلم انداخت:
با وجود میزبانی تهران، پیشكسوتان وزنه‌برداری و قهرمانان سابق این رشته تمایل چندانی برای حضور در سالن مسابقات از خود نشان ندادند.
جام فجر گزینشی المپیك است، اما حتی وزیر ورزش هم به خودش زحمت حضور در سالن را نداد و فقط متنی از جانبش در مراسم افتتاحیه قرائت شد.
فدراسیون برای میزبانی از همین مسابقات بالغ بر یك میلیارد هزینه كرده است، اما خبری از كشورهای مطرح نبود. نه روس‌ها آمدند، نه چینی‌ها، نه ازبك‌ها، نه قزاق‌ها، نه ارمنی‌ها، نه بلاروس‌ها و نه هیچ‌یك از ده‌ها چهره سرشناس وزنه‌برداری.
غیبت نمایندگان فدراسیون جهانی هم نكته تامل‌برانگیزی است كه نباید به سادگی از كنار آن گذشت.
و البته نبود حتی یك تماشاگر در سالن كه آزاردهنده‌ترین نكته بود!
قطعا خیلی‌ها برای این تورنمنت زحمت كشیدند كه این موارد چیزی از ارزش زحمت آنها كم نمی‌كند. اینها نكاتی است كه توجه به آنها كمك می‌كند در آینده شاهد تورنمنت‌های بین‌المللی با‌كیفیت‌تری در كشورمان باشیم.