جشنواره فرصتی برای تعامل بین نسلی در رادیوست
مدیركل سابق پژوهش‌های رادیو، جشنواره را ایجاد فرصت و فضایی رقابتی میان برنامه‌سازان دانست تا حاصل تلاش خود را ببینند.
به گزارش جام‌جم، محمدمهدی لبیبی درباره جشنواره گفت: از گذشته‌های دور و از زمانی كه رادیو به عنوان یك رسانه جدید میان مردم تجربه شد، پدیده‌ای به عنوان جشنواره رادیو نداشتیم. از سال 1379 و معاونت وقت رادیو یعنی دكتر خجسته تصمیم گرفته شد چنین جشنواره‌ای راه‌اندازی شود. این جشنواره چند هدف را همزمان دنبال می‌كرد. یك هدف این بود كه فضای رقابتی در همكاران ایجاد كند و برنامه‌سازان فرصتی داشته باشند برنامه‌هایشان را ارائه كنند و حاصل زحماتشان را ببینند.
وی افزود: دومین ویژگی جشنواره رادیو این بود كه بین شبكه‌های مختلف رقابت ایجاد می‌كرد.
هر شبكه اهداف خاص خود را دارد و ما نمی‌توانیم برای مثال رادیو پیام را با رادیو سلامت مقایسه كنیم، اما جشنواره در عین حال در ساختار برنامه سازی و تولید برنامه‌ها و تنوع برنامه‌سازی‌ها رقابت سازنده ایجاد می‌كرد. در كنار این موارد آنچه بسیار مهم بود، تكریم همكاران بود. همكاران دیده می‌شدند. كسانی كه زحمت می‌كشند باید جایی باشند كه احساس كنند حاصل تلاش‌هایشان دیده شده و مورد تقدیر قرار گرفته است.
این دكتر جامعه‌شناسی اشاره كرد: تبادل تجربیات یكی از اهداف برگزاری جشنواره رادیوست. افرادی با سوابق طولانی تهیه‌كنندگی یا گویندگی و ... در این جشنواره حضور می‌یابند. افراد تازه‌كار هم البته حضور دارند. این افراد سر پر شور و شوقی دارند اما ممكن است تجربه چندانی نداشته باشند.در كنار یكدیگر قرار گرفتن دو نسل رادیویی بسیارمثبت است و بركات بسیاری دارد. انتقال تجربیات و تعامل بین این
دو نسل از بركات جشنواره رادیوست. این ارزشمند است و می‌تواند در ارتقای برنامه‌های رادیویی موثر باشد. مدیر سابق و اسبق رادیوهای اقتصاد و سلامت بیان كرد: دركل جشنواره رادیو را جشنواره‌ای چند منظوره می‌دانم كه می‌تواند بسیار مفید باشد. این جشنواره چند هدف را همزمان می‌تواند دنبال كند. بعد از این جشنواره همیشه شاهد كیفیت برنامه‌ها و روحیه بهتر در همكاران و شاهد بالا رفتن انگیزه‌ها بوده ایم. لبیبی در خصوص سختی‌ها و نكات مثبت كار در رادیو توضیح داد: رادیو بسیار محیط صمیمی‌ای دارد و برخلاف دیگر محیط‌های اداری، بچه‌های رادیو به سرعت با یكدیگر رفیق و صمیمی می‌شوند. همه افرادی كه سال‌هاست از رادیو رفته‌اند هم این ادعا را تایید می‌كنند. جو و فضای صمیمانه‌ای كه در رادیو می‌بینیم به دلیل حضور دائمی بچه‌ها و انجام كارهای تیمی و گروهی است.
وی همچنین گفت: یكی از سختی‌های كار در رادیو این است كه رادیو رسانه‌ای 24 ساعته است و تعطیلی ندارد و در مناسبت‌ها كارش بیشتر می‌شود.رادیو رسانه‌ای به‌روز و لحظه‌ای است و فرصتی برای این نیست كه افراد بگویند بنشینیم برنامه‌ریزی‌های طولانی‌مدت بكنیم. ممكن است اتفاقاتی مثل سیل پیش بیاید و انتظار از رادیو این است كه بلافاصله وارد عمل شود و در این زمینه اطلاع‌رسانی و زوایای مختلف موضوع را بررسی كند. این مقداری سخت است، اما بركات و نتایج بسیاری برای جامعه دارد.
مدیركل سابق پژوهش‌های رادیو در پایان در پاسخ به این كه آیا پیشنهادی برای بهتر برگزار شدن جشنواره دارید، گفت: در دورانی كه جشنواره شروع شد تجربه‌ای در این زمینه نبود و هرچه پیش رفت جشنواره پربارتر شد. به خصوص زمانی كه اجلاس جهانی صدا به آن اضافه شد مكمل جشنواره رادیو شد و سطح برنامه‌ها بالاتر رفت. در دوره كوتاهی جشنواره رادیو را نداشتیم اما خوشحالم كه دكتر شاه‌آبادی تصمیم بر برگزاری دوباره جشنواره گرفتند. خیلی هم نیاز نیست برخلاف تصور برخی از افراد برای برگزاری جشنواره رادیو هزینه‌های سنگین كنیم. پیشنهاد من این است كه در جشنواره از همه تفكرها، طیف‌ها، انگیزه‌ها و نوآوری‌ها در جشنواره استقبال كنیم. به افرادی میدان بدهیم كه شاید در حالت عادی فرصتی برای عرضه خود نداشته باشند. اگر حرفی یا پیشنهادی دارند ارائه كنند. از پیشنهادات تازه افراد استقبال كنیم.
به گزارش جام‌جم، محمدمهدی لبیبی درباره جشنواره گفت: از گذشته‌های دور و از زمانی كه رادیو به عنوان یك رسانه جدید میان مردم تجربه شد، پدیده‌ای به عنوان جشنواره رادیو نداشتیم. از سال 1379 و معاونت وقت رادیو یعنی دكتر خجسته تصمیم گرفته شد چنین جشنواره‌ای راه‌اندازی شود. این جشنواره چند هدف را همزمان دنبال می‌كرد. یك هدف این بود كه فضای رقابتی در همكاران ایجاد كند و برنامه‌سازان فرصتی داشته باشند برنامه‌هایشان را ارائه كنند و حاصل زحماتشان را ببینند.
وی افزود: دومین ویژگی جشنواره رادیو این بود كه بین شبكه‌های مختلف رقابت ایجاد می‌كرد.
هر شبكه اهداف خاص خود را دارد و ما نمی‌توانیم برای مثال رادیو پیام را با رادیو سلامت مقایسه كنیم، اما جشنواره در عین حال در ساختار برنامه سازی و تولید برنامه‌ها و تنوع برنامه‌سازی‌ها رقابت سازنده ایجاد می‌كرد. در كنار این موارد آنچه بسیار مهم بود، تكریم همكاران بود. همكاران دیده می‌شدند. كسانی كه زحمت می‌كشند باید جایی باشند كه احساس كنند حاصل تلاش‌هایشان دیده شده و مورد تقدیر قرار گرفته است.
این دكتر جامعه‌شناسی اشاره كرد: تبادل تجربیات یكی از اهداف برگزاری جشنواره رادیوست. افرادی با سوابق طولانی تهیه‌كنندگی یا گویندگی و ... در این جشنواره حضور می‌یابند. افراد تازه‌كار هم البته حضور دارند. این افراد سر پر شور و شوقی دارند اما ممكن است تجربه چندانی نداشته باشند.در كنار یكدیگر قرار گرفتن دو نسل رادیویی بسیارمثبت است و بركات بسیاری دارد. انتقال تجربیات و تعامل بین این
دو نسل از بركات جشنواره رادیوست. این ارزشمند است و می‌تواند در ارتقای برنامه‌های رادیویی موثر باشد. مدیر سابق و اسبق رادیوهای اقتصاد و سلامت بیان كرد: دركل جشنواره رادیو را جشنواره‌ای چند منظوره می‌دانم كه می‌تواند بسیار مفید باشد. این جشنواره چند هدف را همزمان می‌تواند دنبال كند. بعد از این جشنواره همیشه شاهد كیفیت برنامه‌ها و روحیه بهتر در همكاران و شاهد بالا رفتن انگیزه‌ها بوده ایم. لبیبی در خصوص سختی‌ها و نكات مثبت كار در رادیو توضیح داد: رادیو بسیار محیط صمیمی‌ای دارد و برخلاف دیگر محیط‌های اداری، بچه‌های رادیو به سرعت با یكدیگر رفیق و صمیمی می‌شوند. همه افرادی كه سال‌هاست از رادیو رفته‌اند هم این ادعا را تایید می‌كنند. جو و فضای صمیمانه‌ای كه در رادیو می‌بینیم به دلیل حضور دائمی بچه‌ها و انجام كارهای تیمی و گروهی است.
وی همچنین گفت: یكی از سختی‌های كار در رادیو این است كه رادیو رسانه‌ای 24 ساعته است و تعطیلی ندارد و در مناسبت‌ها كارش بیشتر می‌شود.رادیو رسانه‌ای به‌روز و لحظه‌ای است و فرصتی برای این نیست كه افراد بگویند بنشینیم برنامه‌ریزی‌های طولانی‌مدت بكنیم. ممكن است اتفاقاتی مثل سیل پیش بیاید و انتظار از رادیو این است كه بلافاصله وارد عمل شود و در این زمینه اطلاع‌رسانی و زوایای مختلف موضوع را بررسی كند. این مقداری سخت است، اما بركات و نتایج بسیاری برای جامعه دارد.
مدیركل سابق پژوهش‌های رادیو در پایان در پاسخ به این كه آیا پیشنهادی برای بهتر برگزار شدن جشنواره دارید، گفت: در دورانی كه جشنواره شروع شد تجربه‌ای در این زمینه نبود و هرچه پیش رفت جشنواره پربارتر شد. به خصوص زمانی كه اجلاس جهانی صدا به آن اضافه شد مكمل جشنواره رادیو شد و سطح برنامه‌ها بالاتر رفت. در دوره كوتاهی جشنواره رادیو را نداشتیم اما خوشحالم كه دكتر شاه‌آبادی تصمیم بر برگزاری دوباره جشنواره گرفتند. خیلی هم نیاز نیست برخلاف تصور برخی از افراد برای برگزاری جشنواره رادیو هزینه‌های سنگین كنیم. پیشنهاد من این است كه در جشنواره از همه تفكرها، طیف‌ها، انگیزه‌ها و نوآوری‌ها در جشنواره استقبال كنیم. به افرادی میدان بدهیم كه شاید در حالت عادی فرصتی برای عرضه خود نداشته باشند. اگر حرفی یا پیشنهادی دارند ارائه كنند. از پیشنهادات تازه افراد استقبال كنیم.
