به نام محیط‌زیست به کام سیاست
محیط زیست با همه زخم‌هایش زیر ذره‌بین مجلس می‌رود، هرچند خیلی دیر، اما نمایندگان مجلس سرانجام پس از سال‌ها با تحقیق و تفحص از سازمان حفاظت محیط زیست موافقت كردند. سازمانی كه تاكنون هیچ سكانداری نتوانسته آن را به‌درستی هدایت كند به همین دلیل زخم‌های ناسور محیط‌زیست كشور هرروز عفونی‌تر می‌شود.
مدیرانی كه تاكنون پایشان به پردیسان باز شده وقتی مورد انتقاد قرار می‌گیرند، از این می‌گویند كه سازمان حفاظت محیط‌زیست امكانات لازم را در اختیار ندارد. سازمان حفاظت محیط‌زیست هیچ وقت اقتدار لازم را نداشته، این ضعفی است كه بخشی از آن را باید پای مدیرانی كه تاكنون فرصت هدایت آن را داشته‌اند گذاشت، اما ریشه‌های این ضعف جای دیگری است.
حسن روحانی پس از تشكیل دولت یازدهم اولین مصوبه‌اش را به نام ارومیه زد تا روی ادعای زیست‌محیطی‌ترین دولت بودن تاكید كند این ادعا در دولت دوازدهم نیز تكرار شد اما هیچ وقت از مقام شعار فراتر نرفت تا آنجا كه با تغییر معصومه ابتكار و جایگزینی عیسی كلانتری در پردیسان نیز محیط‌زیست راه به‌جایی نبرد.
معصومه ابتكار نتوانست انتظارات را برآورده كند، عیسی كلانتری نیز با تصمیم‌هایی كه تاكنون گرفته فعالان محیط‌زیست را شوكه كرده، تصمیم‌هایی مانند واگذاری كنوانسیون تنوع زیستی و رسوب‌زدایی از تالاب انزلی با اكسید تیتانیوم. كلانتری تنها عضو كابینه زیست‌محیطی‌ترین دولت نیست كه تصمیم‌های محیط نیستی می‌گیرد. عملكرد بیشتر وزرا نشان می‌دهد که ظاهرا دغدغه محیط‌زیست را ندارند؛ وزارت خارجه تاكنون برای تامین حقابه‌های كشور قدمی جدی برنداشته است. وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم تاكنون در كتاب‌های درسی مطلب مناسبی درخصوص محیط‌زیست نگنجانده‌اند و مدارس طبیعت نیز یكی یكی خاطره می‌شوند. وزارت نفت نیز با جاده‌هایی كه در دل تالاب هورالعظیم كشیده متهم اصلی مرگ این تالاب است، دست این وزارتخانه به خون جنگل نیز آلوده است به‌دلیل كشیدن خطوط انتقال نفت در دل جنگل. وزارت نیرو نیز با سدسازی‌های مرگ‌بار نفس محیط زیست را به شماره انداخته و پای رفتن را از بسیاری از رودخانه‌های كشور گرفته. این وزارتخانه برای تصفیه فاضلاب شهرهای حاشیه دریاچه خزر و خلیج فارس و دریای عمان نیز اقدامی مناسب انجام نداده برای نمونه فاضلاب سه استان شمالی كشور به شكل مستقیم به دریا می‌ریزد. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز بر طبل توسعه ناپایدار می‌كوبد و با اجرای طرح‌های گردشگری در بكرترین زیستگاه‌ها مانند آشوراده زخم‌های محیط‌زیست را بیشتر می‌كند.
وزارت بهداشت نیز ساماندهی زباله‌های بیمارستانی و عفونی را به فراموشی سپرده است، جهادكشاورزی حتی به قیمت مرگ جنگل می‌خواهد كشاورزی را توسعه دهد وزارت صمت نیز فعالیت معادن در مناطق حفاظت شده را در اولویت قرار داده است. تصمیم‌های اشتباه این وزارت خانه و سازمان ها از بی توجهی دولت به محیط زیست حكایت دارد و این پیغام را به نمایندگان می‌دهد كه با تحقیق و تفحص از یك سازمان نمی‌توان به نجات محیط زیست امیدوار بود، چراكه زخم‌های محیط‌زیست با شعار درمان نمی‌شود .
مدیرانی كه تاكنون پایشان به پردیسان باز شده وقتی مورد انتقاد قرار می‌گیرند، از این می‌گویند كه سازمان حفاظت محیط‌زیست امكانات لازم را در اختیار ندارد. سازمان حفاظت محیط‌زیست هیچ وقت اقتدار لازم را نداشته، این ضعفی است كه بخشی از آن را باید پای مدیرانی كه تاكنون فرصت هدایت آن را داشته‌اند گذاشت، اما ریشه‌های این ضعف جای دیگری است.
حسن روحانی پس از تشكیل دولت یازدهم اولین مصوبه‌اش را به نام ارومیه زد تا روی ادعای زیست‌محیطی‌ترین دولت بودن تاكید كند این ادعا در دولت دوازدهم نیز تكرار شد اما هیچ وقت از مقام شعار فراتر نرفت تا آنجا كه با تغییر معصومه ابتكار و جایگزینی عیسی كلانتری در پردیسان نیز محیط‌زیست راه به‌جایی نبرد.
معصومه ابتكار نتوانست انتظارات را برآورده كند، عیسی كلانتری نیز با تصمیم‌هایی كه تاكنون گرفته فعالان محیط‌زیست را شوكه كرده، تصمیم‌هایی مانند واگذاری كنوانسیون تنوع زیستی و رسوب‌زدایی از تالاب انزلی با اكسید تیتانیوم. كلانتری تنها عضو كابینه زیست‌محیطی‌ترین دولت نیست كه تصمیم‌های محیط نیستی می‌گیرد. عملكرد بیشتر وزرا نشان می‌دهد که ظاهرا دغدغه محیط‌زیست را ندارند؛ وزارت خارجه تاكنون برای تامین حقابه‌های كشور قدمی جدی برنداشته است. وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم تاكنون در كتاب‌های درسی مطلب مناسبی درخصوص محیط‌زیست نگنجانده‌اند و مدارس طبیعت نیز یكی یكی خاطره می‌شوند. وزارت نفت نیز با جاده‌هایی كه در دل تالاب هورالعظیم كشیده متهم اصلی مرگ این تالاب است، دست این وزارتخانه به خون جنگل نیز آلوده است به‌دلیل كشیدن خطوط انتقال نفت در دل جنگل. وزارت نیرو نیز با سدسازی‌های مرگ‌بار نفس محیط زیست را به شماره انداخته و پای رفتن را از بسیاری از رودخانه‌های كشور گرفته. این وزارتخانه برای تصفیه فاضلاب شهرهای حاشیه دریاچه خزر و خلیج فارس و دریای عمان نیز اقدامی مناسب انجام نداده برای نمونه فاضلاب سه استان شمالی كشور به شكل مستقیم به دریا می‌ریزد. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز بر طبل توسعه ناپایدار می‌كوبد و با اجرای طرح‌های گردشگری در بكرترین زیستگاه‌ها مانند آشوراده زخم‌های محیط‌زیست را بیشتر می‌كند.
وزارت بهداشت نیز ساماندهی زباله‌های بیمارستانی و عفونی را به فراموشی سپرده است، جهادكشاورزی حتی به قیمت مرگ جنگل می‌خواهد كشاورزی را توسعه دهد وزارت صمت نیز فعالیت معادن در مناطق حفاظت شده را در اولویت قرار داده است. تصمیم‌های اشتباه این وزارت خانه و سازمان ها از بی توجهی دولت به محیط زیست حكایت دارد و این پیغام را به نمایندگان می‌دهد كه با تحقیق و تفحص از یك سازمان نمی‌توان به نجات محیط زیست امیدوار بود، چراكه زخم‌های محیط‌زیست با شعار درمان نمی‌شود .
