اینجا لازم است یك نكته را برایتان شرح بدهم. من در دانشگاه، علاوه بر دروس تخصصی زمین‌شناسی و معدن، كارآفرینی هم تدریس می‌كنم، چون گواهینامه مهارت كارآفرینی را از وزارت كار دارم. باورتان نمی‌شود كه این سه واحد درس اختیاری كه بچه‌ها معمولا درترم آخر و با كمال بی‌انگیزگی و تنها برای
پر كردن سقف واحدهای درسی برمی‌دارند، چه لذتی برای من و خود آنها دارد.
زمانی كه تحول فكر و اندیشه و تغییر سبك زندگی را در طول یك‌ترمی كه با هم سپری می‌كنیم در آنها می‌بینم، تمام خستگی‌های  20 سال تدریس از تنم خارج می‌شود و قدرت پیدا می‌كنم كه 20 سال دیگر هم درس بدهم. شاید تنها بخش بسیار كوچكی از آن تحول مربوط به من می‌شود.
به نظرم این تغییرات نشان‌دهنده روح تشنه و پر توان و شاداب و جویای كار نسل جوان باشد كه اگر در زمان درست استعدادیابی بشوند، بعد از اتمام تحصیلات بیكار و منتظر نمی‌مانند تا در گوشه‌ای از یك اداره، میزی به آنها تعلق گیرد. نگاه غلطی كه در طول سال‌ها به مغز آنها رسوخ می‌كند كه كار یعنی كارمندی و شغل یعنی استخدام در یك اداره دولتی. باوركردنی نیست كه اولین سؤال من در كلاس این است: علاقه صد‌درصدی شما در زندگی چیست؟ و بچه‌ها در جواب با سكوت به نقطه‌ای خیره می‌شوند. وقتی دوباره می‌پرسم می‌گویند تا حالا به آن فكر نكرده‌ایم. وقتی می‌پرسم تصمیم دارید در آینده چه‌كار كنید؟
می‌گویند فعلا درس را تمام كنیم تا بعد ببینیم چه پیش می‌آید. وقتی می‌گویم آیا تا به حال خودتان پول در آورده‌اید؟ می‌گویند كار پیدا نمی‌شود.
در این میان برخی هم به گونه‌ای متفاوت جواب می‌دهند. به نظر من پاسخ این گروه دردناك‌تر است. چراكه به محض این‌كه صحبت از كار و درآمدزایی می‌كنم با لحنی ناراحت كه حاكی از جریحه‌دار شدن غرورشان است، می‌گویند: «ما نیاز نداریم. خدا رو شكر وضعیت خانواده خوبه!» این دیدگاه غلط نشان می‌دهد كه كار كردن در ذهن این افراد یعنی نیاز مالی. یعنی خانواده‌ات از نظر مالی در سطح پایینی قرار دارد و تو مجبوری برای برآورده كردن نیازهای اولیه كار كنی و چقدر زمان یك درس سه واحدی در یك‌ترم كم و كوتاه است كه بتوانی یك بنای ویران و
سست بنیاد را خراب كنی و از ابتدا درست بسازی.
علاوه بر اینها تمرین كردن مهارت‌های ارتباطات اجتماعی مثل فن بیان، توانایی جلب اعتماد، توانایی شنیدن طرز تفكرهای مختلف و از همه مهم‌تر توانایی یافتن هدف اصلی زندگی و كاری كه با تمام وجود دوست دارند همه در فهرست سرفصل‌هایی است كه طی یك‌ترم كارآفرینی با دانشجویان تمرین می‌كنم و خدا را شكر می‌كنم تغییراتی كه تا پایان ‌ترم در این جوانان نازنین شاهد هستم چشمگیر  
است.