دست لابی‌های صهیونیستی چطور آزادی رسانه‌هارا تهدید می کند؟
کاریکاتور آزادی بیان
کارتونیست‌ها درباره ممنوعیت روزنامه نیویورک‌تایمز از انتشار کاریکاتورهای سیاسی می‌گویند.
انتشار کاریکاتوری سیاسی با تصویری از رئیس جمهور آمریکا در حال دنباله‌روی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز و فشار لابی‌های صهیونیست در پی آن، مسؤولان این روزنامه را به توقف کلی انتشار کاریکاتورهای سیاسی واداشت.
آن‌طور که خبرگزاری ایرنا گزارش داده، جیمز بنت، دبیر صفحه کاریکاتور نیویورک تایمز، اخیراً در بیانیه‌ای اعلام کرد موضوع خاتمه‌دادن به انتشار کاریکاتورهای سیاسی از حدود یک سال قبل در دست بررسی مسؤولان روزنامه بوده است. اما این بیانیه دو ماه پس از انتشار کاریکاتوری صادر شد که در آن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در حالی که کلاه مخصوص یهودیان بر سر و عینک نابینایان به چشم دارد، دنبال سگ راهنمایش یعنی نخست وزیر رژیم صهیونیستی حرکت می‌کند. در این کاریکاتور، بنیامین نتانیاهو با قلاده‌ای منقش به تصویر ستاره داوود (نماد صهیونیسم)، نشان داده شده است. کاریکاتور نیویورک تایمز اثر آنتونیو موری را آنتونز، کارتونیست پرتغالی، اشاره به پیروی کورکورانه رئیس‌جمهور آمریکا از نتانیاهو دارد. ترامپ با چند تصمیم بحث برانگیز از جمله به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان مرکز رژیم صهیونیستی و به رسمیت شناختن جولان اشغالی به عنوان بخشی از قلمرو رژیم صهیونیستی، انتقاد و اعتراض‌های شدید جامعه بین‌المللی را برانگیخت. هر دو تصمیم آشکارا ناقض قوانین بین‌المللی و قطعنامه‌های شورای امنیت و سازمان ملل است.
صراحت بیان نیویورک تایمز در انتقاد از نفوذ رژیم صهیونیستی در سیاست‌های واشنگتن، اعتراض لابی‌ها و حامیان صهیونیست‌ها را همراه داشت.
نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل نیز انتشار این کاریکاتور را یهودستیزی خواند و آن را به پروپاگاندای نازی‌ها تشبیه کرد.
آغاز واکنش ها
اعلام تصمیم روزنامه نیویورک تایمز، در فاصله زمانی کمتر از دو ماه پس از فشارهای لابی صهیونیستی، واکنش‌های زیادی را از سوی اهالی و کارشناسان رسانه همراه داشته است. این روزنامه علاوه بر منع انتشار کاریکاتورهای سیاسی، قراردادهای دو کارتونیست خود پاتریک چپت و هنگ کیم سانگ را لغو کرد.
ژان پلانتو، کارتونیست معروف فرانسوی روزنامه لوموند، از نیویورک تایمز خواست در این تصمیم احمقانه که نتیجه تسلیم شدن در برابر فشارهای سیاسی است، تجدید نظر کند. وی انتشار کاریکاتور سیاسی را بخشی جدانشدنی از روزنامه و منع انتشار آن را نقض دموکراسی و آزادی بیان توصیف کرد.
وی که یکی از بنیانگذاران جنبش کاریکاتور برای صلح است، در بیانیه‌ای با امضای ده‌ها شخصیت و نهاد فرهنگی سیاسی و حقوق بشری برجسته از سازمان علمی آموزشی فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، خواست حق انتشار کاریکاتور سیاسی را به عنوان یکی از حقوق بشر به رسمیت بشناسد. چپت (یکی از دو کارتونیست نیویورک تایمز) دلیل حمله به کاریکاتورهای سیاسی را ماهیت این هنر می‌داند. او در مطلبی که به همین مناسبت در تارنمای خود منتشر کرد نوشت: کاریکاتور میانبری تصویری است که می‌تواند با قدرتی بی نظیر ذهن را به اندیشه وادارد.
وی زمان معاصر را عصر تصویر می‌داند و معتقد است در جهانی که مدت زمان توجه انسان‌ها کوتاه است، قدرت تصویر هیچ‌گاه تا این اندازه زیاد نبوده است.
مت وورکر، کارتونیست نشریه آمریکایی پولیتیکو و برنده جایزه پولیتزر، نیز این تصمیم را نتیجه ناتوانی دبیران روزنامه نیویورک تایمز برای مقاومت در برابر پویش‌های خشم در رسانه‌های اجتماعی می‌داند.
هفته نامه آمریکایی نیشن با اشاره به کاهش شمار کارتونیست ها در نشریات و روزنامه‌های آمریکایی از 2000نفر ابتدای قرن بیستم به کمتر از ۴۰ نفر در سال ۲۰۱۲، وضعیت روزنامه‌نگاری به ویژه کاریکاتور مطبوعاتی را در آمریکا بحرانی توصیف کرد.
صهیونیست ها چه می گویند؟
تصمیم نیویورک تایمز برای پایان دادن به انتشار کاریکاتور حتی از نگاه رسانه‌های اسرائیلی اقدامی افراط گرایانه و متعصبانه است. منع استفاده از هنر کاریکاتور سیاسی در نسخه بین‌المللی این روزنامه آمریکایی در حالی صورت می‌گیرد که رسانه‌های اسرائیلی، از جمله جروزالم پست و آژانس خبری یهود، در گزارش‌های خود کاریکاتور بحث برانگیز ترامپ و نتانیاهو را بازنشر دادند.
هاآرتص، دیگر نشریه صهیونیستی، کاریکاتور ترامپ و نتانیاهو را تصویری تلخ اما واقعی از روابط میان این دو توصیف کرد.
این نشریه صهیونیستی در گزارش انتقادآمیز خود افزود: سخنگویان دیپلماسی عمومی اسرائیل، چه در داخل و چه در خارج، خواستار حذف موانع پذیرش دیگری یا مخالف در جهان آزاد هستند و معتقدند لازم است "هرکس هر آنچه می‌خواهد بگوید". این تقاضا به وضوح در رسانه‌های غالب داخلی قابل مشاهده است. اظهارات نژادپرستانه و اسلام ستیزانه ای که در تلویزیون‌ها مطرح می‌شود هرگز در کشورهای غربی پخش نخواهد شد و اگر هم بشود صرفاً در شبکه‌هایی خواهد بود که رسماً متعلق به جناح راست هستند. سیاستمداران اسرائیلی نیز آزادانه اعراب، مسلمانان و سیاهپوستان را سیاه نمایی می‌کنند.
البته هاآرتص در ادامه تصریح می‌کند؛ این آزاداندیشی فقط داخل اسرائیل و نسبت به دیگران قابل اجراست، زیرا همان کسانی که توهین به دیگران را مصداق آزادی بیان می‌دانند، پای اسرائیل و سیاستمداران اسرائیلی که به میان می‌آید، فوراً خط کش بر می‌دارند تا درجه انحراف را اندازه بگیرند. صهیونیست‌ها هر زمان بخواهند به اصل آزادی بیان معتقد می‌شوند و هرگاه به نفعشان باشد، آزادی بیان را محکوم می‌کنند. اکنون یک روزنامه آمریکایی در واکنش به فشارهای لابی قدرتمند صهیونیسم تصمیم گرفته است به استفاده از یک ابزار قدرتمند هنری پایان دهد که اهل رسانه از آن تحت عنوان زنگ بیدارباش یاد می‌کنند.
آن‌طور که خبرگزاری ایرنا گزارش داده، جیمز بنت، دبیر صفحه کاریکاتور نیویورک تایمز، اخیراً در بیانیه‌ای اعلام کرد موضوع خاتمه‌دادن به انتشار کاریکاتورهای سیاسی از حدود یک سال قبل در دست بررسی مسؤولان روزنامه بوده است. اما این بیانیه دو ماه پس از انتشار کاریکاتوری صادر شد که در آن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در حالی که کلاه مخصوص یهودیان بر سر و عینک نابینایان به چشم دارد، دنبال سگ راهنمایش یعنی نخست وزیر رژیم صهیونیستی حرکت می‌کند. در این کاریکاتور، بنیامین نتانیاهو با قلاده‌ای منقش به تصویر ستاره داوود (نماد صهیونیسم)، نشان داده شده است. کاریکاتور نیویورک تایمز اثر آنتونیو موری را آنتونز، کارتونیست پرتغالی، اشاره به پیروی کورکورانه رئیس‌جمهور آمریکا از نتانیاهو دارد. ترامپ با چند تصمیم بحث برانگیز از جمله به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان مرکز رژیم صهیونیستی و به رسمیت شناختن جولان اشغالی به عنوان بخشی از قلمرو رژیم صهیونیستی، انتقاد و اعتراض‌های شدید جامعه بین‌المللی را برانگیخت. هر دو تصمیم آشکارا ناقض قوانین بین‌المللی و قطعنامه‌های شورای امنیت و سازمان ملل است.
صراحت بیان نیویورک تایمز در انتقاد از نفوذ رژیم صهیونیستی در سیاست‌های واشنگتن، اعتراض لابی‌ها و حامیان صهیونیست‌ها را همراه داشت.
نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل نیز انتشار این کاریکاتور را یهودستیزی خواند و آن را به پروپاگاندای نازی‌ها تشبیه کرد.
آغاز واکنش ها
اعلام تصمیم روزنامه نیویورک تایمز، در فاصله زمانی کمتر از دو ماه پس از فشارهای لابی صهیونیستی، واکنش‌های زیادی را از سوی اهالی و کارشناسان رسانه همراه داشته است. این روزنامه علاوه بر منع انتشار کاریکاتورهای سیاسی، قراردادهای دو کارتونیست خود پاتریک چپت و هنگ کیم سانگ را لغو کرد.
ژان پلانتو، کارتونیست معروف فرانسوی روزنامه لوموند، از نیویورک تایمز خواست در این تصمیم احمقانه که نتیجه تسلیم شدن در برابر فشارهای سیاسی است، تجدید نظر کند. وی انتشار کاریکاتور سیاسی را بخشی جدانشدنی از روزنامه و منع انتشار آن را نقض دموکراسی و آزادی بیان توصیف کرد.
وی که یکی از بنیانگذاران جنبش کاریکاتور برای صلح است، در بیانیه‌ای با امضای ده‌ها شخصیت و نهاد فرهنگی سیاسی و حقوق بشری برجسته از سازمان علمی آموزشی فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، خواست حق انتشار کاریکاتور سیاسی را به عنوان یکی از حقوق بشر به رسمیت بشناسد. چپت (یکی از دو کارتونیست نیویورک تایمز) دلیل حمله به کاریکاتورهای سیاسی را ماهیت این هنر می‌داند. او در مطلبی که به همین مناسبت در تارنمای خود منتشر کرد نوشت: کاریکاتور میانبری تصویری است که می‌تواند با قدرتی بی نظیر ذهن را به اندیشه وادارد.
وی زمان معاصر را عصر تصویر می‌داند و معتقد است در جهانی که مدت زمان توجه انسان‌ها کوتاه است، قدرت تصویر هیچ‌گاه تا این اندازه زیاد نبوده است.
مت وورکر، کارتونیست نشریه آمریکایی پولیتیکو و برنده جایزه پولیتزر، نیز این تصمیم را نتیجه ناتوانی دبیران روزنامه نیویورک تایمز برای مقاومت در برابر پویش‌های خشم در رسانه‌های اجتماعی می‌داند.
هفته نامه آمریکایی نیشن با اشاره به کاهش شمار کارتونیست ها در نشریات و روزنامه‌های آمریکایی از 2000نفر ابتدای قرن بیستم به کمتر از ۴۰ نفر در سال ۲۰۱۲، وضعیت روزنامه‌نگاری به ویژه کاریکاتور مطبوعاتی را در آمریکا بحرانی توصیف کرد.
صهیونیست ها چه می گویند؟
تصمیم نیویورک تایمز برای پایان دادن به انتشار کاریکاتور حتی از نگاه رسانه‌های اسرائیلی اقدامی افراط گرایانه و متعصبانه است. منع استفاده از هنر کاریکاتور سیاسی در نسخه بین‌المللی این روزنامه آمریکایی در حالی صورت می‌گیرد که رسانه‌های اسرائیلی، از جمله جروزالم پست و آژانس خبری یهود، در گزارش‌های خود کاریکاتور بحث برانگیز ترامپ و نتانیاهو را بازنشر دادند.
هاآرتص، دیگر نشریه صهیونیستی، کاریکاتور ترامپ و نتانیاهو را تصویری تلخ اما واقعی از روابط میان این دو توصیف کرد.
این نشریه صهیونیستی در گزارش انتقادآمیز خود افزود: سخنگویان دیپلماسی عمومی اسرائیل، چه در داخل و چه در خارج، خواستار حذف موانع پذیرش دیگری یا مخالف در جهان آزاد هستند و معتقدند لازم است "هرکس هر آنچه می‌خواهد بگوید". این تقاضا به وضوح در رسانه‌های غالب داخلی قابل مشاهده است. اظهارات نژادپرستانه و اسلام ستیزانه ای که در تلویزیون‌ها مطرح می‌شود هرگز در کشورهای غربی پخش نخواهد شد و اگر هم بشود صرفاً در شبکه‌هایی خواهد بود که رسماً متعلق به جناح راست هستند. سیاستمداران اسرائیلی نیز آزادانه اعراب، مسلمانان و سیاهپوستان را سیاه نمایی می‌کنند.
البته هاآرتص در ادامه تصریح می‌کند؛ این آزاداندیشی فقط داخل اسرائیل و نسبت به دیگران قابل اجراست، زیرا همان کسانی که توهین به دیگران را مصداق آزادی بیان می‌دانند، پای اسرائیل و سیاستمداران اسرائیلی که به میان می‌آید، فوراً خط کش بر می‌دارند تا درجه انحراف را اندازه بگیرند. صهیونیست‌ها هر زمان بخواهند به اصل آزادی بیان معتقد می‌شوند و هرگاه به نفعشان باشد، آزادی بیان را محکوم می‌کنند. اکنون یک روزنامه آمریکایی در واکنش به فشارهای لابی قدرتمند صهیونیسم تصمیم گرفته است به استفاده از یک ابزار قدرتمند هنری پایان دهد که اهل رسانه از آن تحت عنوان زنگ بیدارباش یاد می‌کنند.
