اگر مبنای توقیف نفتكش ایرانی آنگونه كه اسپانیا اعلام كرده در خواست آمریكا باشد به این معناست كه این اقدام مغایر با قوانین بین‌المللی بوده است چرا كه تحریم‌های آمریكا علیه ایران مغایر با موازین بین‌المللی است، تحریم آمریكا تحریم‌هایی یكجانبه علیه ایران است و پایه حقوقی و بین‌المللی ندارد، بنابراین عمل آمریكا و هر كشور دیگری كه با آمریكا در این مسیر همكاری كند خلاف موازین بین‌المللی است.
نكته دیگر این كه انگلیس معتقد است توقیف نفتكش ایران در چارچوب تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه بوده است، در این صورت هم دو ایراد مطرح می‌شود، اول این‌كه همه كشورها اطلاع ندارند چه كشوری توسط چه كشور و یا گروهی از كشورها مورد تحریم قرار گرفته است، ایراد بعدی این است كه هیچ كشوری موظف به رعایت تحریم‌ها به غیر از تحریم‌هایی كه در چارچوب منشور ملل متحد رخ می‌دهد نیست. همچنین باید از پیش اعلام شود كه ممكن است كشتی‌هایی كه به مقصد سوریه در حال حركت هستند مورد بازرسی قرار گیرند تا این كشورها نسبت به نوع رفتار خود اطلاع داشته باشند.  بنابراین از جنبه‌های اخلاقی و حقوقی این اقدام انگلیس در معرض سوال قرار دارد.
جمهوری اسلامی ایران در برابر این اتفاق چند راه حل دارد، یك راه حل حقوقی است و ایران می‌تواند از طریق نهادهای بین‌المللی مانند دیوان لاهه و سایر نهادهای حقوقی این موضوع را پیگیری كند، چرا كه اگر قرار باشد هر كشوری در قلمرو سرزمینی خود و یا مناطق دریای آزاد رفتار غیردوستانه‌ای علیه كشور دیگری داشته باشد روابط بین‌الملل آرام و مسالمت آمیز نخواهد بود. همچنین جمهوری اسلامی ایران می‌تواند از طریق راه حل سیاسی این موضوع را پیگیری كند زیرا اگر این اتفاق حل نشود می‌تواند بر ادامه مناسبات دو كشور لطمه وارد كند.
راه‌حل سوم اقدام متقابل است. اگر قرار است كشتی‌های كشوری در دریای آزاد و آبهای سرزمینی كشور دیگر مورد تعرض واقع شوند برای ایران هم به‌سادگی این امكان وجود دارد، زیرا روابط بین‌الملل بر اقدام متقابل استوار است و اگر امنیتی وجود دارد برای همه است و اگر نیست برای هیچ كسی وجود نخواهد داشت.