پس از تحویل سامانه موشكی اس۴۰۰ به تركیه در دو مرحله، به نظر می‌رسد رهبران تركیه رگ حیاتی روابط راهبردی خود را با ایالات متحده آمریكا كه حدود 70 سال به طول انجامید، قطع كرده و گامی در راستای نزدیكی هر چه بیشتر به رقیب آمریكا یعنی روسیه فدرالی برداشته و در جهت منافع روسیه حركت می‌كنند.
رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور تركیه از فشارها و تهدیدهای آمریكا و حتی وعده‌های فریبنده ایالات متحده نهراسید و از اراده خود مبنی بر خرید و تحویل سامانه اس ۴۰۰ روسی عقب‌نشینی نكرد و به دیگر سخن، با این اقدام به ناتو پشت كرده و ایالات متحده را نادیده انگاشت.
بهانه‌های دولت آمریكا در خصوص این كه جمع میان سامانه اس۴۰۰ و هواپیماهای اف۳۵ غیر ممكن بوده، چرا كه سامانه اس۴۰۰ این نوع هواپیمای آمریكایی را در معرض خطر قرار می‌دهد، ناكافی و غیر واقعی به نظر می‌رسد، چرا كه یونان نیز به عنوان یكی از اعضای ناتو اقدام به خرید این سامانه موشكی كرده و از سوی آمریكا چنین فشاری بر این كشور مانند فشار سیاسی بر تركیه وارد نیامد.
دولت ترامپ به كشورهای اسلامی اعتماد ندارد؛ هر چند تا حد زیادی در برابر این كشور كرنش كرده و سیاست‌های دیكته شده كاخ سفید را بپذیرد. آنچه در رفتار آمریكا با كشورهایی همچون تركیه، سوریه، عراق، مصر و حتی كشورهای خلیج فارس دیده می‌شود، این است كه آمریكا می‌خواهد این دولت‌ها را تابع خود قرار داده و به ذلت بكشاند. آمریكا تنها به یك دولت در منطقه اعتماد كامل دارد و آن رژیم صهیونیستی است و به دلیل احتمال به خطر افتادن امنیت اسرائیل و حفظ برتری نظامی این رژیم در منطقه بود كه با فروش سامانه اس۴۰۰ به تركیه مخالفت می‌كرد.
آنچه نگرانی آمریكا و اسرائیل را برانگیخته، این‌كه تركیه توافق‌هایی را با روسیه امضا كرده مبنی بر این كه در ساخت و تولید این سامانه موشكی در خاك خود مشاركت كرده و اسرار فناوری این سامانه را دریافته و این برای آمریكا و اسرائیل خط قرمز محسوب می‌شود.
دریافت این سامانه موشكی از سوی دولت تركیه می‌تواند واكنش‌های آمریكا را در آینده نیز برانگیزد. یكی از این واكنش‌ها می‌تواند تحریم‌های اقتصادی بر كشور تركیه باشد و شاید به همین خاطر باشد كه واحد پولی تركیه ۱/۶ درصد سقوط كرده است.
دولت تركیه با اصرار بر خرید این سامانه موشكی نشان داد در تصمیم‌گیری مستقل عمل كرده و از وابستگی به ایالات متحده كراهت داشته و منافع ملی را برتر از هر چیز دیگری قرار می‌دهد.
انتقال تركیه به جبهه روسیه و چین و دوری‌اش از وابستگی به آمریكا می‌تواند خطرهایی برای تركیه به همراه داشته باشد؛ از جمله تحریم‌های اقتصادی آمریكا و حمایت از گروه‌های جدایی طلب در خاك تركیه.
اما پس از آن‌كه تركیه روابط خود با غرب و آمریكا را كاهش دهد، راه دیگری برای این كشور باقی نمی‌ماند جز افزایش روابط با كشورهای شرقی و شمالی‌اش و تقویت روابط با روسیه و كشورهای عربی منطقه و چین.
منبع: رای الیوم