فخرفروشی با اردوهای فرنگی
ثبت‌نام فرزندان در اردوگاه‌های تابستانی خارجی به نوعی جزو
همان اشرافی‌بازی‌هایی است كه خانواده‌های بسیار ثروتمند برای چشم و همچشمی با اطرافیان و به رخ كشیدن ثروت خود انجام می‌دهند. در واقع، هزینه چند ده میلیونی شهریه این اردوگاه‌ها برای خانواده‌هایی كه میلیاردها تومان سرمایه دارند،
پول زیادی محسوب نمی‌شود و
آنها حاضرند فقط برای این كه به دیگران بگویند فرزندشان را به یك
اردوی تفریحی آموزشی در انگلیس،
كانادا یا دیگر كشورهای پیشرفته فرستاده‌اند، به راحتی این پول را خرج می‌كنند.
اما درباره خود اردوگاه‌های تابستانی خارجی نیز باید گفت هدف اصلی مسؤولان این اردوگاه‌ها، برگزاری برنامه‌های تفریحی است و مساله آموزش زبان یا دیگر رشته‌ها در رتبه دوم اهمیت قرار دارد. یعنی جنبه آموزشی این اردوگاه‌ها به جنبه تفریحی آن می‌چربد و برنامه‌هایی كه در آن برگزار می‌شود نوعی بازارگرمی است برای جذب دانش‌آموزان كشورهای مختلف و كسب سود بیشتر از این راه.
از سویی دیگر، وقتی درباره برنامه‌های تفریحی جذاب اردوگاه‌های تابستانی خارجی صحبت می‌كنیم، بد نیست به برنامه‌های تفریحی مدارس كشورمان در فصل تابستان نیز نگاهی بیندازیم. در این باره می‌توان گفت اغلب مدارس دولتی ما در فصل تابستان به طور كامل تعطیل هستند و حتی در طول سال تحصیلی نیز به‌ندرت برنامه تفریحی خاصی برگزار می‌كنند. مدارس غیردولتی نیز اگر در فصل تابستان برنامه‌های تفریحی داشته باشند، معمولا فضای حاكم بر برنامه‌هایشان باب میل بیشتر خانواده‌های قشر مرفه نیست. البته نباید فراموش كرد مدارس كشور ما در برگزاری اردوهای مختلف با محدودیت‌های فرهنگی و اجتماعی مواجه هستند و این محدودیت‌ها باعث می‌شود خانواده‌هایی از این دست ترجیح دهند فرزندانشان را در فصل تابستان به خارج از كشور بفرستند.
البته این خانواده‌ها خودشان نیز چند مرتبه در سال به سفرهای خارجی می‌روند و از این نظر، فرزندان آنها خیلی با فضای خارج از كشور غریبه نیستند. پس نباید خیلی نگران تاثیرات فرهنگی و اجتماعی اردوگاه‌های تابستانی خارجی روی ذهن كودكان و نوجوانان ایرانی شركت‌كننده در این اردوگاه‌ها بود. بلكه باید بیشتر نگران این مساله بود كه در كشور ما همگام با افزایش فاصله طبقاتی، اختلاف فضای آموزشی نیز زیاد شده است. یعنی همان‌طور كه در ایران كودكان و نوجوانانی زندگی می‌كنند كه تابستان‌ها با خرج خانواده‌شان به اردوگاه‌های خارجی می‌روند و در طول سال تحصیلی نیز از بهترین امكانات آموزشی در مدرسه خود بهره می‌برند، كودكانی نیز زندگی می‌كنند كه از حداقل امكانات تحصیلی محرومند و بعضا سرانه فضای آموزشی مدرسه‌شان به یك متر‌مربع نیز نمی‌رسد.
