رضا عبداللهی از دوستان و اقوام مرحوم حسین آهی درباره شیوه زندگی و علایق این شاعر تازه درگذشته توضیحاتی ارائه كرد. او به فارس گفت: از كودكی و از سنینی كه امروز خاطراتی از آن در ذهن دارم با ایشان آشنا بودم. او از هشت سالگی به ادبیات علاقه‌مند بود.
او در ادامه با بیان این‌كه حسین آهی بسیار متواضع و فروتن بود، بیان كرد: مرحوم آهی اهل اندیشه و ذوق بود. علاقه‌اش به ادبیات و شعر به جایی رسید كه كم‌كم آثار او در مطبوعات منتشر شد، اما از همان دوران هم نوع رفتار و كردارش با سایر شعرا متفاوت بود.
عبداللهی حسین آهی را با این جملات كه «از یك حوالی دیگر بود» معرفی كرد و افزود: حسین آهی از مقوله دیگر بود. زمانی كه به ۱۸‌سالگی رسید در عروض و بدیع و بیان سرآمد شد. شعر را به خوبی می‌شناخت و در عروض-كه شاید بسیاری از شعرا به آن آگاه نبودند -سرآمد شد. او از جنس دیگری بود، حتی نوع رفتار و منشش هم متفاوت بود.
به گفته این شاعر، حسین آهی در تصحیح متون سرآمد بود و اشراف فراوانی به مباحث ادبی داشت. او حتی شعر كمتر می‌سرود، اما به بحث‌های ادبی اشراف عجیبی داشت.
 او در ۲۴ سالگی به‌وفور شعر داشت كه اشعار متفاوت او باید همگی در یك مجموعه منتشر شود.
او ادامه داد: مرحوم آهی اغلب به نقد آثار می‌‌پرداخت و اندیشه او اندیشه معاصر بود. عرفانش به سهروردی و عطار نزدیك بود و از دوران جوانی ساكن كوی عرفان، ادب و فرهنگ بود و تا انتهای عمر، این منش را حفظ كرد.
عبداللهی بیان كرد: «حسین آهی» دست به خیر بود. شاید كسی متوجه نمی‌شد، اما بسیار به مردم كمك می‌كرد. او به راستی از جنس دیگری بود. این دست اخلاقیات او بود كه موجب شد او را همیشه متفاوت ببینم.
او در پایان سخنانش بیان كرد: اغلب آثار مرحوم آهی در مطبوعات منتشر می‌شد. او علاقه بسیار به استاد شفیعی‌كدكنی داشت و این علاقه از دوران جوانی در مرحوم آهی دیده می‌شد.
دیدیم كه استاد شفیعی نیز در روز تشییع مرحوم آهی برای خداحافظی با او آمده بود و در گوشه‌ای آرام می‌گریست. این مسائل باید برای جوان‌ترها نیز درس‌آموز باشد. جوان‌ها باید شرح احوال بزرگان را بخوانند و سراغ پیشكسوتان بروند؛ چرا كه بسیاری از آنها در بستر بیماری هستند.