منصوره نیكوگفتار، روان‌شناس می‌گوید: گاهی اوقات برخی از زوج‌ها به‌خصوص در سال‌های اول زندگی‌شان تصور می‌كنند با هر مشكل و اختلافی كه سر راهشان به‌وجود آمد، دیگر نمی‌توانند در كنار هم زندگی كنند و باید از همدیگر جدا شوند.
 زوج‌ها باید با كمك افراد با صلاحیت و قابل اعتماد یا مشاوران و روان‌شناسان خانواده نهایت تلاش خود را برای حفظ رابطه‌شان به‌كار بگیرند.  درست است كه گاهی تلاش‌های صورت گرفته برای بهبود زندگی مشترك بی‌ثمر و بیهوده می‌شود و تنها راه‌حل نهایی همان طلاق و جدایی است، اما نباید به طلاق به عنوان اولین راه‌حل نگاه كرد. اصولا، مسائل مهمی مانند خیانت، اعتیاد یا خشم و عصبانیت غیرقابل كنترل، باعث می‌شود كه زوج‌ها تصمیم به جدایی بگیرند. این زوج‌ها هستند كه ترجیح می‌دهند ازدواج خود را به پایان برسانند تا این‌كه مدت‌ها با همسر خود و مسائل نگران‌كننده و غیرقابل حل، مواجه شوند. در زندگی مشترك باید توجه داشته باشند كه حس مسؤولیت یكی از اركان اصلی حفظ آن است و نباید بار مسؤولیت زندگی بر روی دوش یكی از زوجین باشد. زوجین در برابر فرزندان مسؤولیتی برابر دارند و نباید مردان از حس مادری زنان و توجه آنها به فرزندان برای كاهش مسؤولیت خود سوء‌استفاده كنند.