معمولا از گذشته‌های دور تا به امروز بانوان در فعالیت‌های قرآنی در جامعه اسلامی مشاركت جدی داشته‌اند، برگزاری جلسات مذهبی متعدد در خانه‌ها، مساجد و شكل‌گیری تشكل‌ها و اتحادیه‌های قرآنی بانوان در كشور ما نمونه‌های بسیار خوبی برای این‌دست فعالیت‌ها به‌شمار می‌رود.
این جلسات كه اغلب شكل مردمی و خودجوش دارند، در ایامی مانند محرم و ماه رمضان رونق دیگری به خود می‌گیرند. اما واقعا حضور بانوان همراه با فرزندان در این جلسات قرآنی، مذهبی و به اصطلاح روضه‌های خانگی در روزگار ما چه كاركردهایی می‌تواند داشته باشد؟ در نخستین مواجهه با این پرسش باید به انس با كلام‌ا... مجید اشاره كرد؛ «مادر» نقشی محوری در خانواده ایفا می‌كند و حضور او در چنین نشست‌هایی، آموزه‌های معنوی را به همراه دارد كه زن خانه با خود به منزل می‌برد. 
خداوند در آیه 34 سوره احزاب می‌فرماید: «وَ اذْكرْنَ ما یتْلی فی بُیوتِكنَّ مِنْ آیاتِ الَّلهِ وَ الْحِكمَۀِ » (آنچه را در خانه‌های شما از آیات خداوند و حكمت و دانش خوانده می‌شود یاد كنید) كه این آیه شریفه تاكیدی مهم بر قرائت قرآن در خانه‌ها دارد.
اما روی دیگر این اتفاق كاركردهای اجتماعی آن است، جلسات مذهبی كه بانوان در آن حضور می‌یابند را می‌توان به نوعی یك شبكه ارتباطی و اجتماعی قوی معرفی كرد؛‌شبكه‌ای كه در آن فقط بحث آموزش و تدبر در كلام ا... مجید و روضه خواندن دیگر مطرح نیست. خود من سال‌ها همراه مادرم كه سخنران جلسات بود توفیق حضور داشتم و از همان كودكی در برقراری ارتباط و پیدا كردن دوستانی با درك مشترك و... به من كمك ویژه‌ای می‌كرد.
از طرفی شاهد بودم كه به قول امروزی‌ها یك پویش میان بانوان ایجاد می‌شد تا در تنگناهای مختلف به یكدیگر یاری كنند كه همین از آموزه‌های مهم اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه آقا امام حسین(ع) هم به‌شمار می‌رود. تهیه و تدارك جهیزیه برای نیازمندان، ازدواج آسان، تشویق و تسهیل سنت ازدواج با معرفی دختران دم‌بخت و... از مصداق‌های آن است.