در یكی از كانال‌های موثق طب سنتی در حال مطالعه مطالب علمی بودم كه به موضوع جالبی برخوردم. در مورد استفاده طبی از گهواره و تاب در فرهنگ كهن ایران مطلبی به قلم دكتر محبوبه ابریشم‌كار، متخصص طب ایرانی به رشته تحریر درآمده بود كه نكات قابل توجهی داشت و لازم دانستم برای افزایش آگاهی خوانندگان به خلاصه‌ای از آن اشاره و در برخی بخش‌ها تكمیل‌ترش كنم. گهواره در مكتب پزشكی ایران علاوه بر نقشی كه برای آرام‌سازی و خواب نوزادان دارد و می‌تواند اثرات درمانی در برخی بیماری‌ها داشته باشد، مشابه آن تاب سواری برای بزرگسالان جایگزین مناسب ورزش به‌شمار رفته است. استفاده از گهواره به آرامی و نرمی پس از شیر خوردن در صورتی كه سر نوزاد بالاتر از سطح بدن قرار گرفته تا مانع برگشت شیر شود نوعی ورزش محسوب و سبب خارج شدن مواد زاید بدن و دفع بهتر مدفوع می‌شود. تكان‌خوردن نوزاد در گهواره همراه با شنیدن ترانه در رشد و بالندگی كودك بی‌تاثیر نخواهد بود. البته همان‌گونه كه ورزش سبب خستگی بدن می‌شود حركت در گهواره هم باید از اعتدال برخوردار باشد تا سبب خستگی نوزاد نشود.
مشابه آن تاب‌سواری برای كسانی كه مشغله‌های روزانه یا شاید تنبلی سبب دوری از ورزش شده، سالمندانی كه توانایی ورزش كردن ندارند یا بیمارانی كه دوره نقاهت را می‌گذرانند به عنوان ورزش معتدل و نوعی حركت عام محسوب می‌شود. حركت عام به ورزشی گفته می‌شود كه كل بدن را تحت تاثیر قرار داده و سبب شادابی و تقویت می‌شود. همچنین در هوای آلوده كه تحرك شدید منع شده و سكون مطلق نیز نباید داشت تاب‌سواری توصیه شده است. این نوع ورزش اثرات آرام‌بخش و خواب‌آوری داشته و در از بین بردن كسالت، تحلیل گازهای ناراحت‌كننده موجود در دستگاه گوارش و كمك به دفع مواد زاید تجمع یافته در بدن موثر است و در گذشته در درمان دسته‌ای از بیماری‌های رطوبی به‌كار می‌رفته است. دكتر ابریشم‌كار تأكید می‌كند: امید است با انجام مطالعات بالینی گسترده در این زمینه بتوان با لحاظ كردن عوامل قابل اندازه‌گیری مانند میزان فشار خون، تعداد تنفس، ضربان قلب و... تاثیرات شبیه آنچه كه ورزش در بدن ایجاد می‌كند را به اثبات برسانیم .