آملی به‌عنوان یك فیلم غیر انگلیسی، بین مخاطبانش جایگاه خوبی پیدا كرد. به نظر می‌رسد پیام این فیلم یعنی امیدواری، در دیده شدنش موثر بود. اگر می‌خواهید به زندگی امیدوار شوید، بی‌آن‌كه آدم فوق‌العاده‌ای باشید، اگر خیلی زیبا، باهوش یا خوش هیكل نیستید، حتما این فیلم را ببینید. بسیاری از منتقدان می‌گویند در ابتدای دهه اول قرن 21، این فیلم سینمایی، فرانسه را از رخوت نجات داد و جان تازه‌ای به آن بخشید. این فیلم مخاطب خاصی مثل زنان و دختران جوانی داشت كه مدت‌ها بود در دنیای سینما به فراموشی سپرده شده بودند. علاوه بر این آملی نشان داد برای خوشبخت بودن لازم نیست ویژگی‌های منحصربه‌فردی داشته باشید. كافی است خوب باشید و عشق بورزید تا خوشبختی برای رسیدن به شما خودش را هلاك كند!
داستان از این قرار است؛ آملی در یك خانواده مبتلا به بیماری  اعصاب و روان به دنیا می‌آید. مادری عصبی و پدری بی‌تفاوت كه حتی آملی را در آغوش نمی‌گیرند. آملی در تنهایی بزرگ می‌شود و بعد خانه را به مقصد پاریس ترك می‌كند. آملی نه فقیر است نه ثروتمند، نه زشت است نه زیبا و یك دختر جوان معمولی است. 
با یك خانه معمولی و یك شغل معمولی یعنی كار در یك كافه. زندگی‌اش آرام و كسالت‌بار از كنارش می‌گذرد با این حال او خوشحال است. هر چه باید، تجربه كرده ولی لذتی نبرده. آملی همچنان طالب تنهایی است تا این‌كه اتفاقی رخ می‌دهد كه زندگی‌اش را دچار دگرگونی می‌كند. در یك اتفاق جعبه‌ای را پیدا می‌كند و تصمیم می‌گیرد وسایل داخلش را به دست صاحبش برساند. آملی در این مسیر تجربیات جالبی به‌دست می‌آورد.