وقتی آمریكاییها و هندیها تصمیم میگیرند از كالای داخلی حمایت كنند
حمایت از تولید داخلی به سبک خارجی ها
سال 2012 و زمانی كه اتحادیه كشورهای آسیای جنوب شرقی برای تحقق اسناد بالادستی خود در زمینه اقتصاد تلاشهای متفاوتی را صورت میدادند، طرحی بلند پروازانه در مجمع این كشورها تصویب شد كه كارشناسان تنها بررسی جنبههای اجرایی آن را نیازمند ده سال زمان میدانستند. درست در خلال رایزنیهای گسترده میان 16 كشور -كه بخش عظیمی از اقتصاد دنیا را در دست داشته و دارند- ایالاتمتحده آمریكا برای اینكه از قافله جا نماند و طرح مدنظر خودش را در خصوص پیمان تجاری آزاد به كرسی نشانده و عملیاتی كند، وارد گود رقابت پیمانهای اقتصاد آزاد شد و سعی در اجرا ی توافقنامه همكاری اقتصادی كشورهای اقیانوس آرام موسوم به تی.پی.پی كرد.
پشت پا زدن به یك دهه تلاش آمریكا
اگرچه این تلاشها با فشار ژاپن و كره جنوبی تا حد اجرایی شدن پیش رفت، اما دولت دونالد ترامپ در ماههای اول روی كار آمدن خود برای حمایت از تولید ملی آمریكا و جلوگیری از ورود كالاهای كشورهای دیگر كه مشابه داخلیاش در آمریكا موجود بود، این قرارداد را لغو و خروج كشورش را از آن اعلام كرد. ترامپ با اشاره به شعار تاریخی آمریكاییها، بارها اعلام كرده بود عظمت را دوباره به آمریكا برمیگردانیم. او برای بازگشت عظمت آمریكا، حمایت از تولید داخلی را در اولویت قرار داد و برای اجرایی كردن آن تا حد پشت پا زدن به نزدیك یك دهه تلاش آمریكا برای اجرای توافقنامه مذكور -كه بزرگترین وجه آن انزوای اقتصادی چین بود- پیش رفت.
اگرچه انتقادات بیشماری نظیر عدم هوش سیاسی یا لغو طرح هوشمندانه انزوای اقتصادی چین كه تلاشهای بسیاری برای آن رقم خورده بود، نصیب دولت ترامپ شد، اما او بالاخره كار خودش را برای نجات اقتصاد ایالاتمتحده انجام داد.
به هم خوردن پیمان مذكور كه موجب عصبانیت شدید ژاپن، كره جنوبی و سنگاپور بهعنوان همپیمانان آمریكا و كشورهایی كه برای اجرای آن قرارداد تن به جنگ لفظی با چین هم داده بودند، منجر شد پیمان اقتصادی تجارت آزاد كه پیش از طرح آمریكا میان كشورهای شرق، جنوب و جنوب شرق آسیا مطرح بود، دوباره وارد فاز اجرایی خود شود.
خروج هند از بزرگترین طرح اقتصادی جهان
رایزنیهای گسترده، تلاش بسیار چین برای اجرای آن و دهها جلسه و نشست تخصصی میان سران كشورهای آسیای جنوب شرقی بالاخره طرح را سال 2019 به مرحله امضای نهایی برای اجرایی شدن رساند. درحالیكه همه جهان آماده اجرایی شدن این طرح بود تا سیستم جدید تجاری و تعرفهای خود را متناسب باقیمتهای جدید ناشی از اجرای این طرح تعیین كند، ناگهان نخستوزیر هند یكشبه از تمام مناسبات بزرگترین طرح اقتصادی جهان بیرون آمد و اعلام كرد هند این قرارداد را امضا نخواهد كرد.
خروج هند از این پیمان شاید دلایل پنهانی داشته باشد، اما ناندرا مودی، نخستوزیر هند، رسماً یك دلیل برای خروج هند از این پیمان ذكر كرد، مودی در اعلام نظری رسمی اعلام كرد وقتی اعتراض كشاورزان فقیر و روستاییان هند را برای لغو این طرح دیده است (كه البته اعتراض آنها مسأله جدیدی در هند نیست) به یاد حرف گاندی بزرگ افتادم كه گفته بود هرگاه در اجرای توافق یا قرارداد یا قانونی در شك بودید، به فقرای هندی و روستاییان و كشاورزان نگاه كنید، اگر به نفع آنها بود آن را اجرا و اگر به ضررشان بود از اجرای آن جلوگیری كنید.
مودی با ذكر این دلیل گفت هند از این پیمان بیرون میآید و قصد بازگشت به آن را ندارد و به دنبال تقویت اقتصاد داخلی خود خواهد بود.
حمایت از تولید داخلی با صرفنظر كردن از پیمانهای بزرگی كه یكی از جوانب آن سرازیر شدن كالاهای مشابه داخلی به دو كشور با اقتصادهای كلان هند و ایالاتمتحده بود، علت اصلی لغو دو ابر طرح اقتصادی در بزرگترین قاره جهان شد، دو ابر طرحی كه میتوانست صورتبندی بلوكهای جهان را تغییر داده و حتی به ایجاد مناسبات تازهای در روابط بینالملل منجر شود.
دو ابر طرحی كه برای هركدام، بیش از ده كشور بزرگ جهان، یك دهه و بیشتر برای آنوقت گذاشته و رایزنی و هزینه كرده بودند. در حقیقت مسأله تولید داخلی برای كشورهایی كه از ناحیه سرازیر شدن كالاهای مشابه ساخت داخل خودشان بهشدت نگران بودند تا این حد دارای اهمیت بود.
اگرچه این تلاشها با فشار ژاپن و كره جنوبی تا حد اجرایی شدن پیش رفت، اما دولت دونالد ترامپ در ماههای اول روی كار آمدن خود برای حمایت از تولید ملی آمریكا و جلوگیری از ورود كالاهای كشورهای دیگر كه مشابه داخلیاش در آمریكا موجود بود، این قرارداد را لغو و خروج كشورش را از آن اعلام كرد. ترامپ با اشاره به شعار تاریخی آمریكاییها، بارها اعلام كرده بود عظمت را دوباره به آمریكا برمیگردانیم. او برای بازگشت عظمت آمریكا، حمایت از تولید داخلی را در اولویت قرار داد و برای اجرایی كردن آن تا حد پشت پا زدن به نزدیك یك دهه تلاش آمریكا برای اجرای توافقنامه مذكور -كه بزرگترین وجه آن انزوای اقتصادی چین بود- پیش رفت.
اگرچه انتقادات بیشماری نظیر عدم هوش سیاسی یا لغو طرح هوشمندانه انزوای اقتصادی چین كه تلاشهای بسیاری برای آن رقم خورده بود، نصیب دولت ترامپ شد، اما او بالاخره كار خودش را برای نجات اقتصاد ایالاتمتحده انجام داد.
به هم خوردن پیمان مذكور كه موجب عصبانیت شدید ژاپن، كره جنوبی و سنگاپور بهعنوان همپیمانان آمریكا و كشورهایی كه برای اجرای آن قرارداد تن به جنگ لفظی با چین هم داده بودند، منجر شد پیمان اقتصادی تجارت آزاد كه پیش از طرح آمریكا میان كشورهای شرق، جنوب و جنوب شرق آسیا مطرح بود، دوباره وارد فاز اجرایی خود شود.
خروج هند از بزرگترین طرح اقتصادی جهان
رایزنیهای گسترده، تلاش بسیار چین برای اجرای آن و دهها جلسه و نشست تخصصی میان سران كشورهای آسیای جنوب شرقی بالاخره طرح را سال 2019 به مرحله امضای نهایی برای اجرایی شدن رساند. درحالیكه همه جهان آماده اجرایی شدن این طرح بود تا سیستم جدید تجاری و تعرفهای خود را متناسب باقیمتهای جدید ناشی از اجرای این طرح تعیین كند، ناگهان نخستوزیر هند یكشبه از تمام مناسبات بزرگترین طرح اقتصادی جهان بیرون آمد و اعلام كرد هند این قرارداد را امضا نخواهد كرد.
خروج هند از این پیمان شاید دلایل پنهانی داشته باشد، اما ناندرا مودی، نخستوزیر هند، رسماً یك دلیل برای خروج هند از این پیمان ذكر كرد، مودی در اعلام نظری رسمی اعلام كرد وقتی اعتراض كشاورزان فقیر و روستاییان هند را برای لغو این طرح دیده است (كه البته اعتراض آنها مسأله جدیدی در هند نیست) به یاد حرف گاندی بزرگ افتادم كه گفته بود هرگاه در اجرای توافق یا قرارداد یا قانونی در شك بودید، به فقرای هندی و روستاییان و كشاورزان نگاه كنید، اگر به نفع آنها بود آن را اجرا و اگر به ضررشان بود از اجرای آن جلوگیری كنید.
مودی با ذكر این دلیل گفت هند از این پیمان بیرون میآید و قصد بازگشت به آن را ندارد و به دنبال تقویت اقتصاد داخلی خود خواهد بود.
حمایت از تولید داخلی با صرفنظر كردن از پیمانهای بزرگی كه یكی از جوانب آن سرازیر شدن كالاهای مشابه داخلی به دو كشور با اقتصادهای كلان هند و ایالاتمتحده بود، علت اصلی لغو دو ابر طرح اقتصادی در بزرگترین قاره جهان شد، دو ابر طرحی كه میتوانست صورتبندی بلوكهای جهان را تغییر داده و حتی به ایجاد مناسبات تازهای در روابط بینالملل منجر شود.
دو ابر طرحی كه برای هركدام، بیش از ده كشور بزرگ جهان، یك دهه و بیشتر برای آنوقت گذاشته و رایزنی و هزینه كرده بودند. در حقیقت مسأله تولید داخلی برای كشورهایی كه از ناحیه سرازیر شدن كالاهای مشابه ساخت داخل خودشان بهشدت نگران بودند تا این حد دارای اهمیت بود.