نگاهی به نمایشگاه «كی و كجا» در گالری آس
انسان در گذر زمان و سلطه مكان
نمایشگاه آثار ماندانا كسرایی و پریسا شیرزادی با نام «كی و كجا» در گالری آس برپاست. این نمایشگاه دربرگیرنده دو مجموعه متفاوت در زمینه نقاشی و چاپ است، اما با وجود اینكه دو هنرمند بدون ارتباط با یكدیگر آثار خود را خلق كردهاند، اشتراكات قابل توجهی در این تابلوها دیده میشود.
در هر دو مجموعه به انسان و حضور او در فضاهای مختلف پرداخته شده است، اما قرار نیست با شخص خاصی مواجه شویم یا رفتار و ویژگیهای افراد را بررسی كنیم. در واقع هر دو مجموعه موقعیت انسان در جهان را مورد توجه قرار داده و هركدام از هنرمندان از دیدگاه خود به این موضوع پرداختهاند.
ماندانا كسرایی در هر كدام از نقاشیهای خود گروهی از اشخاص را در فضایی باز و طبیعی قرار داده است. اما نكتهای كه عجیب مینماید تضاد این افراد با محلی است كه در آن قرارگرفتهاند. آدمهایی كه مشخص است در یك مجلس مهمانی حضور دارند، در كویر دیده میشوند و در جایی دیگر اعضای یك خانواده را در میان خرابههای یك بنای قدیمی میبینیم. به همین ترتیب عكس عروس و دامادی كه در میان بنایی عظیم و مخروبه قرار دارد مخاطب را با این سوال مواجه میكند كه چرا این افراد در جایی كه باید باشند، حضور ندارند.
در واقع كسرایی همین عدمهماهنگی افراد با جایگاه آنها را مدنظر قرار داده و آن را به شكل نمادین به تصویر كشیده است. این عدم ارتباط میتواند به زندگی اجتماعی اشخاص تعمیم داده شود و نادرست بودن موقعیت و جایگاه بسیاری از افراد جامعه را به نقد بكشد. از سوی دیگر نحوه نمایش این افراد با ابهام همراه است. رنگهای خیسی كه روی آنها كاردك كشیده شده است باعث شده تصاویر محو شده و رنگها درهم فرو برود. پریسا شیرزادی هم در آثار خود به نمایش انسان پرداخته و برای این كار سراغ عكسهای خانوادگی قدیمی رفته است. عكسهای سیاه و سفیدی كه جمعی صمیمی را در روزگار گذشته نشان میدهد، درحالیكه بسیاری از این افراد در زندگی امروز حضور ندارند و اگر هم در قید حیات هستند وضعیتی بسیار متفاوت از این عكسها دارند.
شیرزادی در این آثار به موضوع گذر زمان و تاثیراتی كه بر زندگی انسان دارد پرداخته است و برای نمایش این تصاویر از تكنیك چاپ دستی استفاده كرده است. عكسهای سیاه و سفید آدمها در حالی بر صفحه كاغذ آمده است كه صورت تعدادی از آنها محو شده و به نظر میرسد این موضوع نشاندهنده عدم حضور آنها در دنیاست. افرادی كه رو به دوربین دارند و برای ثبت یك تصویر یادگاری بیحركت ماندهاند، مخاطب را به گذشتههای دور میبرند و او را با گذر زمان مواجه میكنند.
اما نكته قابل توجه آن است كه مخاطب نشانهای از فضای پیرامون این افراد نمیبیند. این تصاویر كه احتمالا در خانه و میان اسباب منزل و لوازم تزیینی ثبت شدهاند، حال در فضایی تخت و خالی قرارگرفتهاند و ارتباطی میان آنها با فضای اطراف نیست. این جدا شدن از بستر اصلی و شناخته شده افراد باعث میشود، مرزهای زمانی از میان برود و تاكیدی بر این باشد كه هیچكدام از این اشخاص شرایط گذشته خود را ندارند. نمایشگاه «كی و كجا» تا ۲5 دی در گالری آس ادامه خواهد داشت. علاقهمندان میتوانند هر روز از ساعت ۱۶ تا ۲۴ به نشانی خیابان شریعتی، بالاتر از پل رومی، جنب بانك پارسیان، پلاك ۱۸۳۱ مراجعه كنند.
در هر دو مجموعه به انسان و حضور او در فضاهای مختلف پرداخته شده است، اما قرار نیست با شخص خاصی مواجه شویم یا رفتار و ویژگیهای افراد را بررسی كنیم. در واقع هر دو مجموعه موقعیت انسان در جهان را مورد توجه قرار داده و هركدام از هنرمندان از دیدگاه خود به این موضوع پرداختهاند.
ماندانا كسرایی در هر كدام از نقاشیهای خود گروهی از اشخاص را در فضایی باز و طبیعی قرار داده است. اما نكتهای كه عجیب مینماید تضاد این افراد با محلی است كه در آن قرارگرفتهاند. آدمهایی كه مشخص است در یك مجلس مهمانی حضور دارند، در كویر دیده میشوند و در جایی دیگر اعضای یك خانواده را در میان خرابههای یك بنای قدیمی میبینیم. به همین ترتیب عكس عروس و دامادی كه در میان بنایی عظیم و مخروبه قرار دارد مخاطب را با این سوال مواجه میكند كه چرا این افراد در جایی كه باید باشند، حضور ندارند.
در واقع كسرایی همین عدمهماهنگی افراد با جایگاه آنها را مدنظر قرار داده و آن را به شكل نمادین به تصویر كشیده است. این عدم ارتباط میتواند به زندگی اجتماعی اشخاص تعمیم داده شود و نادرست بودن موقعیت و جایگاه بسیاری از افراد جامعه را به نقد بكشد. از سوی دیگر نحوه نمایش این افراد با ابهام همراه است. رنگهای خیسی كه روی آنها كاردك كشیده شده است باعث شده تصاویر محو شده و رنگها درهم فرو برود. پریسا شیرزادی هم در آثار خود به نمایش انسان پرداخته و برای این كار سراغ عكسهای خانوادگی قدیمی رفته است. عكسهای سیاه و سفیدی كه جمعی صمیمی را در روزگار گذشته نشان میدهد، درحالیكه بسیاری از این افراد در زندگی امروز حضور ندارند و اگر هم در قید حیات هستند وضعیتی بسیار متفاوت از این عكسها دارند.
شیرزادی در این آثار به موضوع گذر زمان و تاثیراتی كه بر زندگی انسان دارد پرداخته است و برای نمایش این تصاویر از تكنیك چاپ دستی استفاده كرده است. عكسهای سیاه و سفید آدمها در حالی بر صفحه كاغذ آمده است كه صورت تعدادی از آنها محو شده و به نظر میرسد این موضوع نشاندهنده عدم حضور آنها در دنیاست. افرادی كه رو به دوربین دارند و برای ثبت یك تصویر یادگاری بیحركت ماندهاند، مخاطب را به گذشتههای دور میبرند و او را با گذر زمان مواجه میكنند.
اما نكته قابل توجه آن است كه مخاطب نشانهای از فضای پیرامون این افراد نمیبیند. این تصاویر كه احتمالا در خانه و میان اسباب منزل و لوازم تزیینی ثبت شدهاند، حال در فضایی تخت و خالی قرارگرفتهاند و ارتباطی میان آنها با فضای اطراف نیست. این جدا شدن از بستر اصلی و شناخته شده افراد باعث میشود، مرزهای زمانی از میان برود و تاكیدی بر این باشد كه هیچكدام از این اشخاص شرایط گذشته خود را ندارند. نمایشگاه «كی و كجا» تا ۲5 دی در گالری آس ادامه خواهد داشت. علاقهمندان میتوانند هر روز از ساعت ۱۶ تا ۲۴ به نشانی خیابان شریعتی، بالاتر از پل رومی، جنب بانك پارسیان، پلاك ۱۸۳۱ مراجعه كنند.