خبر شوكه‌كننده بود، البته نه به خاطر پناهنده شدن فرزاد ذوالقدری‌، بلكه به خاطر پدرش كه سالیان سال خیلی از نفرات از جمله رضا مهماندوست را از ایران فراری داد و سال‌ها شعارهای مختلفی را سر می‌داد و زمین و زمان را به‌هم می‌دوخت تا علیه این كشور و آن كشور شعار بدهند. سه دهه یار غار بودن پولادگر در فدراسیون تكواندو چیزی نیست كه بشود به‌راحتی از كنارش عبور كرد. ذوالقدری همان كسی بود كه وقتی رضا مهماندوست به عنوان مربی از ایران خارج شد انواع و اقسام حرف‌ها را به این قهرمان ملی زد و عملكردش را زیر سوال برد. هنوز این حرف ذوالقدری‌ خیلی‌ها را آزار می‌دهد كه گفته بود: «پرچم كشورشان را می‌فروشند.» هدف این نیست حالا كه پسر ذوالقدری‌ هم راهی بلغارستان شده و قرار است با پرچم این كشور در تكواندو پا بزند او را گوشه رینگ قرار داد اما باید به این نكته رسید كه این اتفاق ممكن است برای هر كسی بیفتد. اگر رضا مهماندوست به عنوان مربی راهی كشور آذربایجان شد كار خلاف شرعی انجام نداد. او از زیر پرچم كشورش خارج نشد و بارها در همه مصاحبه‌هایی كه انجام داده گفته است: «هر روزی كه بخواهند برای ایران جانم را هم می‌ دهم.» از روز گذشته تلاش كردیم تا با ذوالقدری‌ پدر حرف بزنیم. گوشی او روشن است اما حاضر به پاسخگویی نیست. با ذوالقدری‌ پسر اما توانستیم برای چند ثانیه كوتاه حرف بزنیم. فرزاد ذوالقدری‌ كه قرار است از این به بعد برای كشور بلغارستان بازی كند  هیچ تمایلی به حرف زدن نداشت و در این باره فقط اظهارنظر كوتاهی كرد و گفت: «حرف خاصی ندارم ان‌شاا... با تیم ملی بلغارستان در رقابت‌های انتخابی المپیك قاره اروپا شركت می‌كنم. بیشتر از این نمی‌توانم اظهارنظر كنم.»