بازتاب فلش ماب غلامرضا صنعتگر در فضای مجازی
آهای ایران، آهای خونه
زینب علیپور طهرانی / رسانه
سال گذشته ویدئویی در فضای مجازی منتشر شد كه در این ویدئو كه اصطلاحا فلش ماب گفته می‌شود، خواننده جوانی به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ترانه‌ای را در فرودگاه مهرآباد و در میان مسافرانی كه در رفت و آمد بودند، اجرا كرد و مردم نیز با او همراهی كردند. در این فلش ماب شاهد واكنش‌های جالبی از طرف مسافران بودیم. اما چند روزی است فلش‌ماب دیگری در فضای مجازی منتشر شده كه بسیار بیشتر از ویدئوی سال گذشته مورد توجه كاربران قرار گرفت و به یكی از ویدئوهای پربیننده فضای مجازی تبدیل شد. یكی از دلایل توجه كاربران داخلی و به‌خصوص خارج از ایران به این ویدئو ایرانی بودن این ترانه بود و حسی كه خواننده با صدای گرمش به مخاطب القا می‌كند. غلامرضا صنعتگر یكی از خوانندگان پاپ كشور اجرای ترانه‌ای با عنوان «آهای ایران، آهای خونه» را برعهده داشت كه این ترانه در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) و در میان مسافران وطنی و غیروطنی و برخی چهره‌های آشنای هنر اجرا شد و بسیار هم مورد توجه قرار گرفت. تا جایی كه در این ویدئو كه توسط دوربین مخفی گرفته شده، برخی از مسافران تحت‌تاثیر این ترانه و نام ایران قرار گرفتند و اشك ریختند. از طرفی واكنش خدمه پرواز و مسافران خارجی كه همگی دست به دوربین شده و می‌خواستند این صحنه‌ها را ثبت كنند هم جالب است. مسافران خارجی با وجود این‌كه شاید متوجه كلمات و واژه‌های فارسی این ترانه نشوند، اما با موسیقی این كار ارتباط برقرار كرده بودند و توجهشان به آن جلب شده بود.
این فلش‌ماب از جایی آغاز می‌شود كه نمایی از فرودگاه و رفت و آمد مسافران ایرانی و خارجی را می‌بینیم و دوربین غلامرضا صنعتگر را نشان می‌دهد كه در فرودگاه است و قصد سفر دارد، اما یك نفر به سمت او آمده و میكروفون به دستش می‌دهد و خواننده شروع به اجرای این ترانه دلنشین می‌كند. در ادامه واكنش‌های مردم را در قالب دوربین مخفی می‌بینیم كه چگونه با خواننده همراه شده و برخی نیز با وجود این‌كه دست به دوربین شده‌اند تا این لحظات را ثبت كنند، اما تحت‌تاثیر هم قرار می‌گیرند. به گفته صنعتگر گویا یكی دو نفر از مسافران هم از سفر صرف نظر كردند. در انتها مردم و علاقه‌مندانی را می‌بینیم كه با توجه به استقبالی كه از این قطعه كردند، به سمت این خواننده آمده و با او عكس می‌گیرند.
فلش‌ماب یا قرار دسته‌جمعی
اصطلاح فلش‌ماب كه درباره این ویدئو صدق می‌كند، پدیده‌ای اجتماعی درباره قراری دسته جمعی و هدفمند و به اصطلاح خودجوش است. فلش ماب به گروه شهروندانی گفته می‌شود كه از طریق رسانه‌های دنیای مجازی (اینترنت، ایمیل و غیره) یا تلفن همراه یا نامه، همدیگر را خبردار كرده و در زمان معینی در مكان‌های عمومی برای انجام كارهای شگفتی‌آور، از جمله اجرای كنسرت یا آواز گروهی فی‌البداهه، آب بازی، پرفورمنس تجمع می‌كنند. نكته جالب در فلش‌ماب این است كه مكان اجرا خارج از تصوری است كه درباره محل اجرای موسیقی در ذهن حك می‌شود. ضمن این‌كه اغلب اعضای آن گروه، بجز گروه هسته‌ای، ممكن است اهل هنر نباشند. در بسیاری موارد، طی اجرای برنامه ده‌ها یا صدها شهروند رهگذر به گروه ملحق می‌شوند. «فلش‌ماب» در ابتدا حركتی بود كاملا غیرسیاسی و برای خوش‌گذرانی ولی امروزه برخی «گردهمایی‌ها» جنبه سیاسی، اقتصادی یا تبلیغاتی به خود گرفته‌اند.
ایران، مادر همه ماست
غلامرضا صنعتگر در گفت‌وگو با جام‌جم درخصوص انتشار این فلش‌ماب در فضای مجازی بیان كرد: وقتی صحبت از ایران می‌شود، هر كدام از ما عرق خاصی نسبت به كشورمان و سرزمین مادری‌مان داریم؛ جدا از همه اتفاقاتی كه در كشور رخ می‌دهد. به نوعی می‌توان گفت ایران برای هر‌كدام از ما ایرانی‌ها حكم مادر را دارد. از این رو آدم بی‌وطن مثل آدم بی‌مادر می‌ماند. بنابراین كسی كه به هر دلیلی از ایران می‌رود و كشور دیگری را برای زندگی و سكونت انتخاب می‌كند، این عرق ملی همچنان در وجودش هست. مگر وطن‌فروشانی كه این عرق در وجودشان نیست؛ چه در ایران سكونت كنند و چه در كشوری دیگر. گرچه همواره آرزو می‌كنیم روزی برسد كه همه ایرانیان فارغ از هر گرایش و اعتقادی دست‌هایشان را به هم بدهند و از سرزمین‌مان به بهترین شكل ممكن دفاع كنند.
وی در ادامه درباره واكنش‌های مسافران هنگامی كه این ترانه را در فرودگاه اجرا می‌كرد هم توضیح داد: خیلی واكنش‌های مردم برای من جالب بود. البته یك بخشی از این واكنش‌ها ناراحت‌كننده هم بود. آن بخشی از هم وطنانمان كه از ایران می‌رفتند و با شنیدن نام ایران تحت‌تاثیر قرار گرفته بودند. حتی من شنیدم كه یكی دو نفر همان لحظه منصرف شده بودند كه امیدوارم این قضیه صحت داشته باشد. اما بخش دیگری هم مربوط به همبستگی و وابستگی ما نسبت به هم و كشورمان است كه باعث خوشحالی من است. بدین معنی كه هر كدام از ما فارغ از هر اعتقاد و گرایش سیاسی سعی كنیم همبستگی‌مان را برای دفاع از كشورمان حفظ كنیم.
صنعتگر در پایان نیز افزود: خوشحالم كه در فضای مجازی استقبال خوبی از این فلش‌ماب شد و واكنش‌های مثبتی را در پی داشت. اتفاقا من در حال حاضر در كنار مردم خونگرم سیستان و بلوچستان هستم و واكنش خوبی از مردم درباره این ویدئو می‌بینم. حتی از هموطنان خارج از كشور هم واكنش‌های مثبتی دیدم. به هر حال قلب همه ما برای ایران می‌تپد.
این فلش‌ماب از جایی آغاز می‌شود كه نمایی از فرودگاه و رفت و آمد مسافران ایرانی و خارجی را می‌بینیم و دوربین غلامرضا صنعتگر را نشان می‌دهد كه در فرودگاه است و قصد سفر دارد، اما یك نفر به سمت او آمده و میكروفون به دستش می‌دهد و خواننده شروع به اجرای این ترانه دلنشین می‌كند. در ادامه واكنش‌های مردم را در قالب دوربین مخفی می‌بینیم كه چگونه با خواننده همراه شده و برخی نیز با وجود این‌كه دست به دوربین شده‌اند تا این لحظات را ثبت كنند، اما تحت‌تاثیر هم قرار می‌گیرند. به گفته صنعتگر گویا یكی دو نفر از مسافران هم از سفر صرف نظر كردند. در انتها مردم و علاقه‌مندانی را می‌بینیم كه با توجه به استقبالی كه از این قطعه كردند، به سمت این خواننده آمده و با او عكس می‌گیرند.
فلش‌ماب یا قرار دسته‌جمعی
اصطلاح فلش‌ماب كه درباره این ویدئو صدق می‌كند، پدیده‌ای اجتماعی درباره قراری دسته جمعی و هدفمند و به اصطلاح خودجوش است. فلش ماب به گروه شهروندانی گفته می‌شود كه از طریق رسانه‌های دنیای مجازی (اینترنت، ایمیل و غیره) یا تلفن همراه یا نامه، همدیگر را خبردار كرده و در زمان معینی در مكان‌های عمومی برای انجام كارهای شگفتی‌آور، از جمله اجرای كنسرت یا آواز گروهی فی‌البداهه، آب بازی، پرفورمنس تجمع می‌كنند. نكته جالب در فلش‌ماب این است كه مكان اجرا خارج از تصوری است كه درباره محل اجرای موسیقی در ذهن حك می‌شود. ضمن این‌كه اغلب اعضای آن گروه، بجز گروه هسته‌ای، ممكن است اهل هنر نباشند. در بسیاری موارد، طی اجرای برنامه ده‌ها یا صدها شهروند رهگذر به گروه ملحق می‌شوند. «فلش‌ماب» در ابتدا حركتی بود كاملا غیرسیاسی و برای خوش‌گذرانی ولی امروزه برخی «گردهمایی‌ها» جنبه سیاسی، اقتصادی یا تبلیغاتی به خود گرفته‌اند.
ایران، مادر همه ماست
غلامرضا صنعتگر در گفت‌وگو با جام‌جم درخصوص انتشار این فلش‌ماب در فضای مجازی بیان كرد: وقتی صحبت از ایران می‌شود، هر كدام از ما عرق خاصی نسبت به كشورمان و سرزمین مادری‌مان داریم؛ جدا از همه اتفاقاتی كه در كشور رخ می‌دهد. به نوعی می‌توان گفت ایران برای هر‌كدام از ما ایرانی‌ها حكم مادر را دارد. از این رو آدم بی‌وطن مثل آدم بی‌مادر می‌ماند. بنابراین كسی كه به هر دلیلی از ایران می‌رود و كشور دیگری را برای زندگی و سكونت انتخاب می‌كند، این عرق ملی همچنان در وجودش هست. مگر وطن‌فروشانی كه این عرق در وجودشان نیست؛ چه در ایران سكونت كنند و چه در كشوری دیگر. گرچه همواره آرزو می‌كنیم روزی برسد كه همه ایرانیان فارغ از هر گرایش و اعتقادی دست‌هایشان را به هم بدهند و از سرزمین‌مان به بهترین شكل ممكن دفاع كنند.
وی در ادامه درباره واكنش‌های مسافران هنگامی كه این ترانه را در فرودگاه اجرا می‌كرد هم توضیح داد: خیلی واكنش‌های مردم برای من جالب بود. البته یك بخشی از این واكنش‌ها ناراحت‌كننده هم بود. آن بخشی از هم وطنانمان كه از ایران می‌رفتند و با شنیدن نام ایران تحت‌تاثیر قرار گرفته بودند. حتی من شنیدم كه یكی دو نفر همان لحظه منصرف شده بودند كه امیدوارم این قضیه صحت داشته باشد. اما بخش دیگری هم مربوط به همبستگی و وابستگی ما نسبت به هم و كشورمان است كه باعث خوشحالی من است. بدین معنی كه هر كدام از ما فارغ از هر اعتقاد و گرایش سیاسی سعی كنیم همبستگی‌مان را برای دفاع از كشورمان حفظ كنیم.
صنعتگر در پایان نیز افزود: خوشحالم كه در فضای مجازی استقبال خوبی از این فلش‌ماب شد و واكنش‌های مثبتی را در پی داشت. اتفاقا من در حال حاضر در كنار مردم خونگرم سیستان و بلوچستان هستم و واكنش خوبی از مردم درباره این ویدئو می‌بینم. حتی از هموطنان خارج از كشور هم واكنش‌های مثبتی دیدم. به هر حال قلب همه ما برای ایران می‌تپد.
