شكستن سه ركورد و كسب سهمیه جهانی. شما حالا نخستین زن ایرانی هستید كه در مسابقات جهانی شركت می‌كنید.
خدا را شكر می‌كنم. نزدیك به چهار ماه تمرینات پر فشار را پشت سر گذاشتم. هدف‌گذاری‌ها مشخص بود و در ابتدا می‌خواستم ركوردهای ایران را بشكنم؛ ركوردهایی كه دست خودم بود. ابتدا 35/7 بعد 32/7 و سپس 29/7. این در حالی است كه ركورد ورودی برای رسیدن به مسابقات جهانی 30/7 بود كه من یك‌صدم ثانیه زیر آن دویدم. خوشحالم كه در این رقابت‌ها هم مدال طلا را گرفتم و هم سهمیه جهانی را.
 در مسابقات جهانی می‌توان امید به كسب مدال داشت؟
دوومیدانی ورزشی ركوردی است و هر اتفاقی ممكن است در آن بیفتد، اما با ركوردی كه من زده‌ام، می‌شود در فینال مسابقات جهانی حضور داشت. من تمام تلاش خودم را كرده‌ام و از این پس بیشتر هم تلاش خواهم كرد. باید ببینیم در ماه‌های آینده چه اتفاقاتی می‌افتد.
 می‌شود توقع ركوردی پایین‌تر داشت!
با این ركورد می‌شود در 100 متر مدال گرفت. من تقریبا از اواسط اسفندماه تمرینات بیرون از سالن را آغاز می‌كنم.
 می‌شود توقع سهمیه المپیك را داشت یا نه دیگر برای المپیك ژاپن امیدی نیست؟
رسیدن به ورودی المپیك، خیلی سخت است ولی الان می‌بینم هیچ چیز دور از ذهن و دور از دسترس نیست. باید تمرینات را آغاز كنم.خوشبختانه تا آخرین روزها و در رشته ما می‌شود سهمیه المپیك را كسب كرد. یعنی می‌شود دقیقه نودی به المپیك رسید منتها باید خیلی تلاش كنم. روزی كه می‌خواستم برای این مسابقات بروم خیلی‌ها می‌گفتند نرو. می‌گفتند اگر ركوردها شكستنی بود خیلی‌ها قبل از تو آن را می‌شكستند. می‌گفتند داری هزینه بی‌خود می‌كنی و این كار ریختن پول در چاه است. هنوز یادم نمی‌رود كه می‌گفتند ورود به مسابقات جهانی كه به همین راحتی‌ها نیست، ولی من رفتم و نشان دادم كه هر اتفاقی می‌تواند بیفتد. رفتم هم مدال گرفتم و هم سهمیه جهانی.
 این ماجرای اختلاف با فدراسیون چیست؟
اختلافی ندارم.
 چند روز پیش در یك ویدئو گفته بودید كه فدراسیون هم باورش نمی‌شد ركورد زده‌اید.
من اینقدر ذهن خودم را قوی كرده‌ام كه با نظر چند نفر ذهنیتم تغییر نمی‌كند. به شخصه توقعم را خیلی پایین آورده‌ام و از كسی انتظاری ندارم. خدا را شكر كه در مسیر درستی افتاده‌ام و انتظاری هم از كسی ندارم.
 كمیته ملی المپیك و وزارت ورزش چطور؟
خدا پدر و مادر آقای صالحی امیری را بیامرزد. واقعا برای ما پدری می‌كند. در روزهایی كه پر از ناامیدی بودم فقط ایشان بود كه از من حمایت می‌كرد. از همین جا از صالحی امیری تشكر می‌كنم.
 الان به شما باید چه لقبی بدهند؟ مریم طوسی دختر بادها بود و...
در رشته ما هر كسی كه خوب می‌دود و مدالی می‌آورد می‌شود دختر بادها. اما من دختر بادها نیستم. من فرزانه هستم، فرزانه فصیحی.
 ورزشكاری كه می‌خواهد المپیكی شود باید حمایتی هم كه از او می‌شود المپیكی باشد. الان اسپانسری چیزی ندارید؟
گفتم؛ از كسی توقع ندارم، اما با چند اسپانسر حرف زده‌ام و چند پیشنهاد هم هست. شرایط باید به صورت برد - برد باشد. قطعا كسی كه می‌خواهد اسپانسر باشد باید به این نقطه برسد كه در تمام موفقیت‌های یك ورزشكار سهیم است.
دروغ چرا، به اسپانسر احتیاج دارم و تنهایی از پس هزینه‌ها بر نمی‌آیم. تا اینجای كار هم همه هزینه‌ها را از جیبم داده‌ام.