مرد كه گریه نمی‌كند
دكتر مریم افضلی مشاور خانواده
می‌خواهم از فرهنگ ریشه‌داری بگویم كه باعث شده است در بزرگسالی، فشارهای زیادی را بر سر پسرهای دیروز و مردان امروز به وجود بیاورد. حتما شنیده‌اید این‌كه از بچگی به پسربچه‌هایمان می‌گوییم كه تو مرد این خانه‌ای، مراقب مادرت باش، مواظب خواهر باش، مرد كه گریه نمی‌كند و ... جملاتی شبیه به اینها كه باعث می‌شود انتظار داشتن از پسرها و مردهای آینده، از همان كودكی شكل بگیرد. خب فرهنگ می‌گوید گریه نكن، اعتراض نكن، احساساتت را بروز نده، و همین باعث می‌شود وقتی در نقش مرد خانواده‌ای قرار بگیرد، كمتر بتواند خودش را، ناراحتی‌هایش را، انتظاراتش را و خیلی از ویژگی‌هایی را كه حق همه انسان‌ها، فارغ از هر جنسیتی است، بروز بدهد. در‌واقع برخوردی كه ما در كودكی با پسربچه‌هایمان می‌كنیم، باعث به وجود آمدن معضلاتی می‌شود كه آنها در بزرگسالی با آن دست و پنجه نرم می‌كنند كه ممكن است سلامت جسم و روحش را به خطر بیندازد. در‌واقع فرهنگ جامعه، مردهایمان را به سمتی می‌برد كه وقتی در جامعه و در خانواده، به مشكلات بزرگ و كوچكی برخورد می‌كنند، نتوانند احساسشان از آن اتفاق را نشان بدهند و دچار خودخوری شوند؛ درونگرا باشند و نتوانند مشكلات و حتی خواسته‌هایشان را با دیگران در میان بگذارند و این آسیب‌های خطرناكی را برایشان به وجود می‌آورد. آن‌وقت است كه اگر در خانواده فهمیده‌ای با همسر و فرزندانی كه پدرشان را درك می‌كنند، فرصتی برای ابراز احساسات به او داده شود، چون او آموزش ندیده است، باز هم نمی‌تواند این كار را انجام بدهد و همچنان آن فشار بر او وجود دارد و ممكن است سلامت روح و روانش را به خطر بیندازد. اما اصلاح این روند چطور است؟ به نظر می‌رسد بهترین كار این است كه از ابتدا، در نوع تربیت و فرزندپروری‌مان دقت كنیم و آن را درست انجام بدهیم. در واقع به پسربچه‌هایمان فرصت بیان احساساتشان و مشكلاتشان را بدهیم تا شاید در آینده این نوع از تحمیل از روی آنها برداشته شود؛ مثلا این‌كه فكر نكند اگر اشتباهی كند، ممكن است به ابهت مردانه‌اش آسیب برسد. مثلا این‌كه فكر نكند او همیشه تكیه‌گاه عده‌ای است و هیچ‌وقت دم نزند و زیر بار فشارها كم بیاورد و خودش را اذیت كند. مساله‌ای كه نیاز به فرهنگ‌سازی عمیقی دارد؛ آن‌وقت است كه می‌تواند آرامش روانی و حال خوبی را برای مردها و پدرهای جامعه‌مان، به ارمغان بیاورد.
