اولین برنامه سال تحویل را 13 سال پیش اجرا کردم؛ برنامه سین سرخ  محمد صالح علا بود. به‌طور کلی در طول این سال‌ها مجری بسیاری از برنامه‌های سال تحویل بودم. یکی از افتخارات زندگی‌ام همین است، چراکه رسانه خانواده دومم محسوب می‌شود. واقعا
سر سفره هفت‌سین حس و حال عجیبی دارم. حتی با خواندن دعای سال تحویل اشکم سرازیر می‌شود، اما از آنجا که برنامه سال تحویل را زنده اجرا می‌کنم، جلوی خودم را می‌گیرم که خدای نکرده گریه نکنم.
در مجموع اجرای برنامه سال تحویل چالش‌های خودش را دارد، اما می‌توانم به یقین بگویم بین خانم‌های همکارم که برنامه‌های سال تحویل را اجرا می‌کنند، من اجرای چند برنامه سال تحویل را تنها و بدون داشتن مجری پارتنر به عهده داشتم و زمان‎‌های طولانی هم برای تولید برنامه سال تحویل وقت گذاشتم. گاهی یک هفته، شبانه روز من و همکارانم زحمت کشیدیم تا بتوانیم برنامه خوبی را روانه آنتن کنیم.
دلم می‌خواهد ضمن آرزوی خوب برای همه انسا‌ن‌های دنیا که زودتر از کرونا خلاص شویم یک خاطره با نمک هم تعریف کنم. در یکی از برنامه‌های سال تحویل، سفره هفت‌سین داخل ظروف بلور گذاشته شده بود و از سقف به‌واسطه میله‌های آهنی آویزان بود. من هم برای آوردن هدیه مهمان باید از زیر سفره هفت‌سین رد می‌شدم. در یکی از رفت و برگشت‌ها سرم خیلی محکم به این ظروف بلوری خورد و از آنجا که می‌دانستم مادرم بیننده برنامه است و از اضطراب این که مبادا نگران شود، ناخودآگاه بلند گفتم: «مامانم هیچی نشد!» و این جمله ناخودآگاه باعث خنده‌ام شد.