کرونا که آمد همه چیز را تغییر داد و زورش به کسب و کارها هم رسید؛ آن‌قدر که فکرش را هم نمی‌کردیم این‌طور همه‌چیز تحت‌تاثیر قرار بگیرد و دستخوش تغییرات شود، اما شد. این تغییرات در کسب و کارها از حالت عادی هم فراتر رفت و به فعالیت‌های اساسی اقتصادی هم رسید. فعالیت‌هایی که نیازهای اساسی هر کشور را تشکیل می‌دهد و نباید تعطیل یا راکد بماند.
موضوع این است که بیش از هرچیز نوع کارکرد بنگاه‌های اقتصادی دچار تحول شد؛ از حالت حضوری به آنلاین رسید و همین نیازمند بستری بود که ما آن را به‌راحتی در اختیار نداشتیم. در واقع کرونا فعالیت‌های اقتصادی را با نوعی بحران روبه‌رو کرد که هیچ‌وقت با آن برخورد نکرده بودند. مثلا یکی از موضوعاتی که در این میان تحت‌تاثیر قرار گرفت، آموزش بود. آموزش‌هایی که در جریان پیشبرد اقتصادی و کسب و کار شکل می‌گرفت و زمینه‌ساز نوعی کارآفرینی در جامعه بود اما همه‌چیز به روزهای بعد از کرونا یا دوره‌های آنلاین موکول شد که طبیعتا در چنین شرایطی از پیامدهای مثبت آن تا حدودی کاسته می‌شود.
 
بسیاری از فعالیت‌های هنری هم در این ماجرا آسیب دیدند؛ سینما، تئاتر، کنسرت‌ و ... واقعیت این است که برای برخی از آنها واقعا راه‌حلی وجود ندارد. از طرف دیگر صادرات ما در مرزها با مشکلاتی مواجه شد؛ برخی کشورها کالاهای ما را به دلیل شیوع این بیماری، نمی‌پذیرند و عودت می‌دهند. کالاهایی مثل میوه که ممکن است قابلیت برگشت نداشته باشد و سراسر زیان برای اقتصاد ما به وجود بیاورد.
 طبیعتا چنین موقعیتی نیاز به همیاری و همکاری بسیاری برای حل بحران و پشت سر گذاشتن آن دارد. در واقع همان‌طور که برای سلامت جسم و روح مردم در این اوضاع تلاش می‌کنیم، باید به همان اندازه برای سامان دادن به این قبیل مشکلات تلاش کنیم تا بعد از گذران این بحران، با بحران دیگری در بخش‌های اقتصادی و کسب و کار کشور روبه‌رو نشویم. در واقع هرکسی، هر سازمانی، هر نهادی، هر انجمنی و از آن مهمتر، هر وزارتخانه‌ای از جمله وزارت صنایع، وزارت کشاورزی و وزارت خارجه که می‌تواند، باید به فکر راه‌حل و راه‌های جایگزین در چنین شرایطی باشد تا با حداقل خسارت از آن بگذریم و عبور کنیم؛ روزهایی که می‌تواند یادآور همدلی‌هایی باشد که در تاریخی دیگر وجود ندارد.