عید غدیر مزین به نام حضرت امیر (ع) است و بر این اساس می‌توان یکی از مهم‌ترین پیام‌های آن را ترویج دستگیری از ایتام و نیازمندان براساس سیره علوی‌دانست.
پویش‌هایی که اکنون به مناسبت عید غدیر در مساجد، حسینیه‌ها، گروه‌های جهادی، موسسات خیریه و سازمان‌های حمایتی برای کمک‌رسانی به محرومان شکل گرفته نیز خود گویای این مطلب است که اگر ما می‌خواهیم غدیر را به عنوان یک عید بزرگ به نسل جدید معرفی کنیم، باید همین پیام برقراری عدالت اجتماعی و لزوم توجه به اقشار فرودست جامعه را در این مناسبت در سطح جامعه ترویج کنیم.
بیانات رهبر معظم انقلاب در آستانه عید قربان نیز تاکیدی بر این مساله بود که ما باید از سرمایه‌های اجتماعی کشور یعنی تعاون و همدلی موجود میان هموطنان برای کمک به نیازمندان استفاده کنیم تا پیام این اعیاد بزرگ را در شرایط دشوار اقتصادی امروز در سطح کشور تبلیغ کنیم.
خوشبختانه با نگاهی به فعالیت‌های خیریه‌ای که از ابتدای همه‌گیری کرونا و حتی پیش از آن در حوادثی همچون سیل و زلزله‌های اخیر و جشن‌های نیکوکاری گوناگون صورت گرفته، درمی‌یابیم در سال‌های اخیر با وجود همه دشواری‌های معیشتی ایرانیان، استمرار مناسبی در پویش‌های اجتماعی مربوط به دستگیری از نیازمندان در سطح کشور وجود داشته و همه این حرکت‌ها به صورت سلسله‌وار پشت سر هم انجام شده و اکنون به اعیاد قربان و غدیر رسیده‌است.
از جمله این که در عید قربان شاهد بودیم بیش از هزار مسجد در استان تهران اقدام به قربانی کردن دام و پخش گوشت نذری در میان نیازمندان محله خود کردند و در عید غدیر هم با وجود محدودیت‌های بهداشتی ناشی از شیوع کرونا، پویش‌های مختلفی از جمله کمک به نیازمندان محله از سوی سادات مساجد مختلف استان تهران آغاز شده‌است.
همچنین مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران پیش‌بینی کرده‌است که با همراهی جمعیت هلال احمر و مجمع خیرین استان تهران 11 هزار سبد کالا برای توزیع در میان بخشی از نیازمندان تهرانی تهیه کند؛ سبدهایی که منابع مالی آن از سوی خیران تامین شده و قرار است از طریق 300 مسجد در روز عید غدیر و در ایام محرم به دست افراد نیازمند برساند.
اما نکته مهمی که باید به آن توجه داشت، این است که پویش‌های اجتماعی مختلفی که به منظور حمایت از نیازمندان شکل می‌گیرد، بیشتر از تاثیر مستقیمی که در رفع محرومیت از اقشار فرودست می‌گذارد، باعث ترویج فرهنگ دستگیری از نیازمندان در جامعه می‌شود. در این زمینه، حتی می‌توان اهمیت فرهنگ‌سازی در سطح عمومی را بیشتر از رساندن کالا یا پرداخت مبالغ حمایتی به دست محرومان دانست؛ زیرا اکنون متوسط سن جامعه خیرین کشور 45 سال است و ما باید توجه نسل جوان خود را به مفاهیمی مانند دستگیری از محرومان، تعاون و مواسات بیشتر کنیم تا این میانگین سنی حداقل 10سال کاهش یابد.
بنابراین صرف نظر از جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی، باید به نقش ترویجی این پویش‌ها نیز توجه کرد؛ چون همین نقش است که می‌تواند نسل جدید را با این حرکت‌های انسان‌دوستانه و خیرخواهانه آشنا کند.
همچنین بیشتر این پویش‌های اجتماعی در مناسبت‌های مذهبی شکل می‌گیرد و همین مساله می‌تواند بر تقویت بنیان‌های فکری جوانان ما تاثیر بگذارد. به‌ویژه که بخش زیادی از این حرکت‌ها از مساجد آغاز می‌شود و در پیشانی آن نیز روحانیون کشور قرار گرفته‌اند. ضمن این که معمولا در کنار انجام حرکت‌های اجتماعی برای دستگیری از نیازمندان، برنامه‌های فرهنگی نیز در قالب این پویش‌ها اجرا می‌شود و همه اینها قطعا در ارتقای روحیه مذهبی جامعه به‌خصوص نسل جوان بسیار موثر است.